Na een chique ontbijt met zalm, maar zonder champagne, hebben we de wandelschoentjes weer aangedaan.
Het wordt de Giant Stairway en lopen dan naar het Scenic World Valley station via de Federal Pass ( een wandeling van 2-3 uur).
De naam zegt het al. Na een stukje gewoon pad gaan we 900 steile treden af. Langs de wanden van de Three Sisters dalen we langzaam het regenwoud in. Maar voor we goed en al zijn begonnen zien we weer de drol op pootjes.
Het heeft gisteravond en vannacht hard geregend, met de nodige bliksemflitsen. Er is nu mist. Zo dicht dat the Three Sisters niet te zien zijn.
Het is koel door de mist. We horen krekels en de harde krijsen van de papegaaien.
Het is een flink zware afdaling. Het zweet staat ons al snel op hoofd en rug.
Als we onderaan de trappen zijn lopen we over een pad, dat langs de berg loopt.
Het is een ontzettend mooie wandeling. Vermoeiend en tegelijkertijd voel je je energie bruisen!
Naar het einde toe lopen we langs de Katoomba Falls. Mooie waterval die van bovenaf de rotsen komt. Ja meestal, maar je ziet hem vanaf hoog naar beneden komen. De hele wandeling is erg rustig en de geluiden van het regenwoud maken indruk. Heel af en toe komen we iemand tegen die de wandeling in tegengestelde richting doet.
Na ongeveer 2 uur komen we bij het steilste treintje ter wereld, waar we weer mee naar boven gaan.
Het is een soort achtbaankarretje. Vroeger liepen hier karretjes voor de mijnbouw, nu met toeristen.
Er lopen in deze rotsen meer dan 150 km aan mijngangen.
Boven gekomen kunnen we kiezen om nog een keer t treintje terug te nemen en dan twee keer met een kabelbaan te gaan.
Zo komen we weer meer in de richting van ons hotel.
Dat lijkt ons wel wat. We lopen naar het treintje en zien dan pas de enorme berg andere toeristen, die dit ook willen. Busladingen vol worden hier gedropped, die hier dan alleen die kabelbanen nemen.
Pfff, dat wordt wachten.
Toch was dat de moeite waard. Het waren leuke tochten. Ook moet je weer wandelen door het woud om bij de volgende aansluiting te komen.
We staan een hele tijd achter een grote groep Aziatische dames. Ze doen vreemd, gillen veel.
We denken dat ze niet uit China komen.
Als we de gondel instappen en de gondel zet zich in beweging, beginnen ze te gillen en lachen.
Ik vraag aan de dame naast me waar ze vandaan komen.
Zuid-Korea en ze maakt wat bewegingen dat ze veel praten en maakt een sorry beweging.
Ach als wij in een groep uitgaan zijn we ook een stuk luidruchtiger, dan nu met zijn tweeen.
We lopen de berg op naar ons hotel.
Snel verkleden we ons om nog even naar het zwembad te gaan. Er wordt nl weer regen en onweer verwacht.
Ik heb wat baantjes gezwommen. En daarna lekker op een bedje in de zon.
De lucht wordt grijzer en dan paars.
Het dondert in de verte. We besluiten maar naar binnen te gaan, voordat we moeten rennen.
Nu dondert het al een uurtje of anderhalf, maar nog steeds geen regen.
Zometeen maar eens kijken waar we gaan eten!

Geschreven door Fred-jose-op-vakantie.geniet