We zijn op onze eindbestemming aangekomen, in Christchurch!
Deze ochtend vroeg vertrokken we uit Dunedin. De eerste stop was bij de Moeraki Boulders Beach, waar grote stenen bollen op het strand liggen, mogelijks al 60 miljoen jaar. Voor de Maori zouden ze veel betekenen. Het was een heel fijn strand en als je er dan als eerste toerist toekomt, des te meer!
De tweede stop was in het dorp Oamaru. Een dorp met grote witte Victoriaanse gebouwen met een klein straatje met heel leuke, originele winkels. Veel stond in teken van de fiets. Maar er was ook een robotwinkeltje. Een man maakt met oude materialen leuke robotjes. Zelfs de passagier in zijn cabrio was een robotje. Het was er leuk vertoeven!
En dan was er nog een lange weg naar Christchurch. De airco in de bus werkt niet zo goed en we hebben een doorzichtig dak, dus als de zon er op zit, dan puffen we. En de weg vandaag was dus iets saaier dan anders.
Christchurch is wel heel speciaal. In 2011 is hier een enorme aardbeving geweest. Tachtig procent van de gebouwen en huizen is hier nieuw!
Ze hebben wel een kathedraal laten ontwerpen in karton en staal, dat nu bestand zou moeten zijn. Maar naast die kathedraal zijn ze een nieuw baseball stadion aan het bouwen. Een gezellige binnenstad is er dus niet. Als je dan toch opnieuw moet beginnen….
Dit is het einde van onze reis. We zijn met de groep samen gaan dineren. Lucie werd gehuldigd als goede reisleider en een mooie fooi werd overhandigd na een geweldige speech van Hilde.
Hetty is morgen jarig, dus voor haar hadden we ook nog een verrassing in petto. Die gaat dus morgen 36 uur lang jarig zijn.
Morgen vroeg beginnen we aan de terugreis van 34 uur. Hopelijk kunnen we veel slapen in het vliegtuig.
De reis was fantastisch! Nieuw-Zeeland is een ongelofelijk mooi land en hun inwoners zijn heel vriendelijke toegankelijke mensen.
En we mogen het nu uitspreken: wij hebben dikke chance gehad met het weer! Ik heb maar twee keer een regenjas moeten aandoen op bijna 4 weken tijd. Enkel het zwemmen met dolfijnen is niet doorgegaan.
De Nederlanders zijn ons heel goed meegevallen. En wij werden als Belg heel goed opgevangen door hun. Hilde heeft alles genoteerd over woorden en uitspraken die wij anders gebruiken of interpreteren dan zij, dus dat bracht nog de nodige hilariteit. Het was mij nooit opgevallen, maar wij zeggen dus heel dikwijls ‘amai’ en de Nederlanders gebruiken dit dus niet. Maar ze zijn aan het oefenen!
Als het morgen nog lukt, schrijf ik nog wat weetjes neer.
Kia Ora!

Geschreven door Elkes.reisverhalen