Als we gisteren gingen slapen, begon het goed te waaien. De wind bracht ons ook regen!
Maar met volle moed zijn we toch gaan wandelen. Een busje had ons weggebracht. Eens je begon, was er geen weg terug!
Eerst glooiend door een bos, dan stijgen. Vierhonderd hoogtemeters gemaakt! Dan kwamen we op een kampplaats waar we even konden stoppen, maar het was er zo killig, dat we een banaan in onze mond hebben gestoken en zijn doorgegaan. Wel hebben we een noordelijke kuifcaracara in een boom zien zitten!
Dan was het een heel stuk dat we op een plateau waren. Hier was geen beschutting, dus veel regen en wind en af en toe kleine bolletjes hagel. We zijn blijven doorgaan tot we in de daling even konden stoppen en ons broodje konden opeten. Lang stilzitten was ook geen optie... Nog een meertje gepasseerd, maar zonder zon waren de zichten niet ver.
Uiteindelijk is het toch gestopt met regenen en kon alles opdrogen.
Met vijf vrouwen zijn we de hele tijd samen gebleven. Het was een gezellige bedoening!
Na 5 uur en 17 km zijn zijn we moe, droog en voldaan in El Chalten aangekomen. De Fitz Roy is in de wolken blijven steken.
De nood aan een glüwein was zo hoog dat we een café/restaurant zijn binnen gestapt en de chef kok heeft hem voor ons klaargemaakt. En hij was nog lekker ook!
Straks nog iets lekker gezellig gaan eten en morgen vliegen we naar het einde van de wereld!
Adios!
Elke

Geschreven door Elkes.reisverhalen