Met pijn in ons hart... het was onze laatste volledige dag van onze reis...
Onze portefeuille is leeg.... net nog een discussie gehad op restaurant omdat we niet minimum 15% fooi gaven.... maar ze verdiende het niet....
We laten het niet aan ons hart komen, want we hebben een fantastische reis gehad, van het ene topmoment in het andere!
Deze ochtend ben ik met An met de fiets vroeg vertrokken naar de Golden Gate Bridge, maar het was frisser, bewolkt en mistig.... en ja, ze lag in de mist.
Twee bergen over op laagste versnelling... nee, ik had geen e-bike! Na al dat wandelen vond ik het zalig om op een fiets te zitten, zelfs zonder de e-hulp.
We hebben dicht bij de brug even gewacht, want de mist leek op te trekken, maar het gebeurde niet. Dan zijn we toch maar over de brug gefietst. Voetgangers langs rechts van de brug, fietsers langs links.
Aan de overkant leek de mist nog hardnekkerig, dus we waren al snel terug. In afwachting zijn we iets warm gaan drinken, want door de mist fietsen, voelt toch veel frisser aan!
Ondertussen was de mist al weg boven de stad, maar die brug heeft toch iets misterieus!
We hadden onze fiets voor de hele dag, maar we hadden tickets om naar Alcatraz te gaan (varen) in de namiddag. We konden onze fiets veilig aan het hotel laten. Na onze ontsnapping van Alcatraz konden we terug naar de brug fietsen als de mist weg was. Zo gezegd, zo gedaan! De mist was in de vooravond weg, maar de zon stond verkeerd om nog echt een rode brug te fotograferen. Dan maar terug die berg over om onze fiets in te leveren.
Maar we zijn dus ook naar the rock gevaren! Alcatraz, waar menig crimineel een tijd van zijn leven heeft doorgebracht. De meest bekende is Al Capone. Met een audiotour, in het Nederlands, kregen we een hele mooie rondleiding. Dit was echt de moeite! Geen enkele gevangene kon ontsnappen, op twee broers na, maar de vraag blijft onbeantwoord of ze het echt gehaald hebben of niet. Ik heb wel zin gekregen om films te zien over Alcatraz.
Voila, de reis is rond. Enkel wil ik morgenvroeg nog naar de Cable Car gaan. Die werken morgenvroeg terug, dus bibi wil nog aan dat trammeke gaan hangen. Rond de middag komen ze ons halen om naar de luchthaven te vertrekken.
Dinsdagmiddag landen we in Schiphol.
Mama, ik kom dinsdagavond eten hé! 😀
Slaapwel! En hopelijk droom ik niet dat An aan mijn bed staat te praten in haar slaap. Het leek echt vorige nacht, maar toch bleek ik dat te dromen. En An vertelde dat ze had gedroomd dat we met vieren waren gaan skiën. Wie weet....
Elke

Geschreven door Elkes.reisverhalen