Nerveuse ochtend.... gaan we mee de berg op? Of niet?
Volgens de gids een zware wandeling! De berg ligt in de mist en het regent... de kans dat het zicht van het meertje op de drie torens beperkt gaat zijn en dan zou het veel moeite voor niets zijn.
Dus nee, Hilde, Els en ik (en nog een koppel) hebben besloten het niet te doen.
Maar wij hebben een andere route gevolgd, glooiend, prachtige natuur, watervalletje en als apotheose een fel blauw meer! Af en toe een zeer strakke Patagonische wind, een zonnetje en enkele regendruppels, een engelenpiske, zoals we dat noemen.
En avontuurlijk! Meerdere bergriviertjes moeten oversteken. Gelukkig konden onze wandelschoenen wel wat water tegenhouden en bleven onze voeten droog.
Het eerste deel van de wandeling kwamen we niemand tegen, het leek alsof we helemaal alleen in de wereld waren! Zalig.
Een knappe gaucho op paard passeerden af en toe onze route.
Als we terug in het tentenkamp waren, is het beginnen regenen en heel hard beginnen af te koelen!
Tussen 17u en 19u kwamen de bergwandelaars terug binnen. Zij hebben ook een fantastische maar zeer vermoeiende wandeling gedaan. We hebben geen spijt! En dat is belangrijk!
De gezamenlijke tent, waar we aten, koelde ook serieus af. En dan moet je in een zeer kille tent kruipen om te slapen.
Alles aandoen wat je kan aandoen, gelukkig een heel grote slaapzak waar ik ruim in kon tot ver boven mijn hoofd getrokken. In mijn coconnetje heb ik toch wat geslapen. Enkel de tenen zijn niet opgewarmd geraakt...
De twee dagen vol pension dat we hebben gekregen, was dik in orde! Lekker, vers, (te) veel, gevarieerd....
Blij met de tentervaring, maar morgen toch graag een warm bed en een warme douche! (Warm water werkte niet...)
Hou het warm!
Elke

Geschreven door Elkes.reisverhalen