Ruim 60 km met 1000 hoogtemeters vandaag en steeeeeeiiiil en heeeet.

De route van vandaag gaat naar Braunfels. Dat zijn te weinig kilometers dus doen we er nog 20 km bij die voor morgen gepland staan. Ambitieuze plannen. Wauw, ik schreef gisteren dat we zo het hotel konden uitrijden...inderdaad maar wel meteen een klim van vijf kilometer met een paar honderd - steile - hoogtemeters. Het mooiste van deze klim is toch wel het bos waar we doorheen fietsen met tussen de bomen en gekapte stukken bos, velden vol roze lupinen. Thuis krijg ik ze niet aan de praat want de slakken vinden ze veel te lekker, maar hier. Ik overdrijf niet.... minstens een paar voetbalvelden vol. Terwijl ik me vergaap en me als een hijgend hert omhoog sleur, zie ik een ree naar me staan kijken, ik kijk terug, had ik beter niet kunnen doen, hij of zij gaat er in een sprint van door. Das het voordeel van voorop fietsen, je ziet alles als eerste maar je verjaagt ook alles weer, helaas.

Via mega lange klimmen en dito lange afdalingen bereiken we Braunfels. Wat meteen hoog boven alles uittoornt is kasteel Braunfels. Er is een indirecte link tussen het Nederlands Koninklijk Huis en Braunfels. De echtgenote van Frederik Hendrik van Oranje en moeder van stadhouder Willem II van Oranje-Nassau, Amalia van Solms, is in 1602 geboren en getogen in kasteel Braunfels. Ze is uiteindelijk in Den Haag gestorven en ligt in Delft begraven. Braunfels is echt een bezoek waard, je moet wel goed ter been zijn, want de straatjes zijn steil. Er zijn prachtige vakwerkhuisjes in smalle kronkelende straatjes.

We vinden het tijd voor koffie en lunch. Omdat het vandaag een feestdag is in dit gedeelte van Duitsland, is er bij de plaatselijke bakker een ontbijt/brunch te koop in Braunfels. Op een gezellig terras eten we een heerlijke soep met een broodje. Terwijl we zitten te genieten komt er een processie voorbij. Een priester voorop. De enige die uit de zon loopt hahaaa. Om hem heen lopen 4 jongens van een jaar of twaalf die samen een vierkante parasol boven hem houden. Ze lopen allemaal ongelijk. Rinkelen met iets dat een belgeluid maakt. Het is een komisch gezicht. Veel gegrinnik op het terras.

Op naar de laatste 21 km. Met 6 klimmen. We zien een vos in een zonovergoten landschap. Tis heet, en we zijn blij met de laatste kilometers over een voormalige spoorlijn, licht stijgend maar goed te doen. Die priester had het vanmiddag zo slecht nog niet onder zijn parasolletje, bedenk ik me als we in de volle zon bijna per ongeluk de receptie van de camping infietsen.

Terwijl ik dit berichtje typ, heb je altijd mensen die je in de gaten houden, zo ook onze achterbuurman. Eerst komt ie een hamer brengen, omdat Ronald wel heel hard met zijn fietsschoen de haringen erin aan het hengsten is. 'Je schoenen gaan er zo aan roept ie'. Zelf heb ik het zo vaak gezegd. Terwijl ik zit te typen komt ie zojuist een vouwstoel brengen, want "mevrouw kan zo toch niet zitten" . Nou ik ben hartstikke blij met mijn bistrostoeletje. Ook al gaat mijn broek eraan door al die splinters in het hout. Kniesoor die daar op let. Ronald krijgt een opvouwbaar stoeltje. We zijn echte boffers 😁😁

Geschreven door Bikepackers.ontour