Vandaag fietsten we 78 km met 695 hoogtemeters, gemiddeld 21 km per uur. We reden over autowegen en gravelpaden met af en toe flink veel losse stenen. Een erg groot contrast maar wel leuk. Het landschap hier in de provincie Navarra is weids, heel weids met af en toe een puist waar een kerk op de top staat en er ligt dan een stadje omheen gedrapeerd, waar we naar toe gaan voor de koffie natuurlijk 😉😊. Hartstikke steil omhoog en weer omlaag. Maar het is zeker de moeite waard. Zittend tussen de locals die duidelijk niks anders te doen hebben, net als wij.
Eenmaal onverhard rijden we alleen maar langs wijnvelden terwijl we nog niet eens officieel in het Rioja gebied zijn. Ook komen we een raar bouwwerk tegen. Onze fantasie neemt de overhand. Later toen ik het opzocht, bleek het een superoude herdershut te zijn. En de balk die erin hing was om dode lammeren te drogen. Gatverderrie, als de vertaling klopt he. De herder ging dan voor de deur zitten dan kon ie op de rest passen. 🤪
De stadjes die we onderweg tegen komen zijn niet echt bijzonder. Alleen Mendavia wordt genoemd op internet. Omdat het omgeven is door aspergevelden, perzikplantages en struiken met grote rode pepers en paprika's. Wat een bezienswaardigheid 😉.

Op naar Logroño, de wijnhoofdstad van het wijngebied La Rioja, liggend aan de oever van de Rio Ebro en aan de pelgrimsroute naar Santiago.
Het schijnt dat veel bewoners in deze stad betrokken zijn bij de handel in de wijn. Niks van gemerkt want we waren druk op zoek naar een nieuwe oplader voor onze computer waar Ronald de routes op maakt. Na veel rondvragen in de stad werden we van hot naar haar gestuurd tot iemand de chinese winkel noemde die toevallig om de hoek zat. Even ter verduidelijking een chinese winkel is net als de winkel van sinkel, ze verkopen dus alles wat je maar bedenken kunt. Nu hebben we een oplader die de accu niet oplaadt maar wel van stroom voorziet. Hopelijk kunnen we hier de komende tijd mee vooruit.

We staan nu op een camping vlakbij het centrum van Logrono. Dat betekent dus kleine plekken. Hier zijn ze voor de allereerste keer niet behulpzaam als het gaat over het ter beschikking stellen van twee stoeltjes en een tafeltje aan 2 arme sloebers. Gelukkig kregen we van een superaardig Belgisch stel 2 opklapbare stoelen. Wat zijn er toch aardige mensen op deze wereld.

Morgen fietsen we naar Ezcaray, daar hebben we een appartement. Gewoon omdat er geen campings zijn.
We zitten nu nog buiten om half negen, maar het is donker en fris.
En op de achtergrond het geluid van een kermis. Wat raar, ze lopen hier overal met mondkapjes op, maar wel een dichte mensenmassa als op een kermis goedkeuren....
Kan me eigenlijk niks schelen, ik duik dadelijk lekker in mijn donsen slaapzak, tis een heerlijk holletje. 😇

Geschreven door Bikepackers.ontour