Half 11 nu in de ochtend.
Koffie op en warm ontbijtje.. waar ik altijd van gruwelde thuis. Havermout, fruit, walnoten met warm water!!!, varierend met een schep pindakaas, jam, of chocoladepasta, is nu een delicatesse. Ik zou niks beters wensen zo s'ochtends in de dauw.
Wasje staat te draaien, ik hoor de vogels fluiten, hier en daar nog een camping geluidje, en verder is het stil, heel stil. Nu ik erop let lijkt het wel alsof ik in een volière zit 😃. Daar word ik heeeel blij van. Afijn nu terug naar de dag van gisteren. We kwamen wat opmerkelijke dingen tegen die ik toch even wilde opzoeken op internet. Zoals waarom staat er een borstbeeld van de Amerikaanse romanschrijver Ernest Hemingway pal voor een stierenstadion in Pamplona? En wat doet een citadel midden Pamplona. En nog meer. Aangezien het toch rustdag is vandaag dacht ik, ik ga er eens goed voor zitten.

Gisterochtend via een fietspad richting zonnig Pamplona. Het is zondag en opmerkelijk veel mensen wandelen, lopen hard of zijn op een andere manier actief, dat gaat door tot dat we de stad inrijden via een weg die een weids panorama geeft van de nieuwe en oude stad. Erg indrukwekkend. Tis heerlijk van temperatuur. Te vergelijken met een zonnige herfstmiddag in Nederland.
We maken wat fotos en Ronalds route leidt ons weer langs alle bezienswaardigheden. Eerst langs het stierenstadion, bulls ring, zegt de gps waar ik de fietsroute mee markeer in deze blog. Tis een log betonnen gesloten gebouw. Een beetje het PSV stadion maar dan kleiner. We rijden eromheen en ik zie een beeld van Ernest Hemingway. Deze man zijn we al eens eerder tegengekomen in het zuidelijkste punt van Florida, Key West. Hebben daar zijn huis bezocht en hij was flink aan de drank daar, maar dat even terzijde. Afijn terug naar hier. Wat blijkt nu. Het is deze Amerikaan geweest die Pamplona in Europa en ook daarbuiten, op de kaart heeft gezet. Hij woonde van 1921 tot 1923 in Parijs. Hier hoorde hij voor het eerst van het festival van San Fermin in Pamplona en in 1923, voordat hij Frankrijk verliet, maakte hij er een reis naartoe en schreef zijn roman 'Fiesta: the Sun Also Rises'. - stond op mijn boekenlijst 😃 voor school. Deze roman werd omgezet in een Hollywoodfilm en toeristen uit de hele wereld kwamen naar Pamplona om het stierenfestival inclusief het meerennen, mee te maken.
De San Fermínfeesten vinden plaats van 6 tot 14 juli. Een week vol met eetfestijnen, Baskische volksdansen, openluchtconcerten, straattheater, vuurwerk, stierengedoe, en de reuzenparade. Reuzen? Ja reuzen. Wist ik niet. Internet leert me dat het een volksfolklore is. Zelfs Nederland kent men reuzen. Grote poppen zeg maar, die meestal op de plek zelf blijven, traditioneel gekleed zijn. Maar ook met andere reuzen kunnen trouwen. 🤪 UNESCO ondersteunt deze folklore. In Nederland zijn er reuzen tradities te vinden in o.a. Roermond, Boxtel, Liempde, Bergen op Zoom.
Vanaf 7 juli worden om acht uur 's ochtends gedurende acht dagen vanaf de Helling van San Domingo, zes vechtstieren door de nauwe straten van Pamplona gejaagd. Uiteindelijk worden ze gedood in de arena. VERSCHRIKKELIJK! En het naakt stierenrennen is nu verboden. Ach wat jammer, maar niet heus 🤪. Bleek dat de toeristen juist daarvoor kwamen en niet voor al het andere. Enne vergeet de talloze gewonden en doden niet, ieder jaar weer.
Genoeg van de stieren, we drinken een lekker bakske koffie en slalommen verder door deze hele mooie stad. Goed dat we er weer op zondag zijn, nu alleen dagjes mensen. Bij de in stervormig gebouwde citadel met hoge vestingmuren aangekomen is het helemaal gezellig druk. Valt op hoe keurig iedereen zondags-gekleed gaat hier, en wat ruiken die mensen allemaal lekker. Tis sinds weken dat ik weer parfummetjes ruik 😉😅. We fietsen langs de slotgrachten, kanonnen, wachtposten, oude bruggen en stenen bogen over het gras. De maag knort, op naar de Carrefour, de enige in de wijde omgeving die op zondag open is. Heerlijke lunch gekocht met veel fruit sallade en yoghurt met ieder een verse mango. Op een bankje in het park opgegeten. Hier kan een lunch in een restaurant niet tegenop.

Op naar de camping. We rijden zoals gewoonlijk weer over de camino de Santiago. En wat zo apart is, is dat we onderweg vaak begroet worden met " Bueno Camino ". Ofwel goede reis op weg naar Santiago. Grappig ! We zien de meest kleurrijke wandelaars. Soms als een soort van Catweezel, soms zichzelf voortslepend leunend op stokken en sommigen lijken op grote kabouters. Baardje, mutsje, grote hoge wandelschoenen, cape-je. Respect hoor!!!
We komen onderweg nog 2 hele mooie dorpen tegen, liggend op een heuvel, met natuurlijk weer een kerk op het hoogste punt. Heerlijk fris als je door de straatjes rijdt. En overal barretjes, en schoon trouwens, nergens afval, mooi bestraat!

Tegen half 4 zijn we op onze 4 sterren camping, de enige in heel de omtrek. Het moet gezegd worden tot nu toe zijn de campings in Spanje veel mooier. Ruimer, goed en mooi schoon sanitair. Zeep en wc papier! Ook niet onbelangrijk als je op de fiets bent, en iedere vierkante centimeter ruimte belangrijk is.
We eten een eerlijk broodje met omelet en staan nu prinsheerlijk helemaal alleen. Verderop staan ze met campers. Dus van geluid geen last. Enige waar we last van hebben zijn de vliegen. Maar ach, das een kwestie van meppen 🤣.
Zo wat een verhaal hė. Maar ik zit zo vol van alles, wat ik zie, lees en hoor. Het is zo bijzonder om dit met zijn tweetjes allemaal mee te mogen maken. En inderdaad wat broertje Mark al schreef, op papier iedere dag maar een relatief laag aantal kilometers reizen, maakt toch dat we al op de kaart best ver zijn. Maar zoals eerder beschreven we pakken het per dag, zijn helemaal niet bezig met hoever nog...

We hebben zojuist besloten om de weg naar Burgos vanaf Logroño binnendoor te gaan, via een natuurpark, dan hoeven we de autoweg niet te volgen. We hebben al een appartementje geboekt met ontbijt, halverwege in de plaats Ezcaray.

Zo nu tijd om het restaurant te bezoeken voor de warme lunch hier op de camping met een lekker glaasje. Vanavond maken we zelf weer een lekkere sallade en toetje. Owww dit houd ik nog jaren vol - denk ik 😉 nu.

Geschreven door Bikepackers.ontour