Na een overheerlijke stille nacht, het enige geluid wat we hoorden was van uilen en van af en toe een boot (ik wist niet dat het geluid veel weg heeft van een trein 🤣) staan we weer klaar voor een vlakke rit naar Perg. Het veerbootje roepen we op via de intercom op de plek van de steiger. Terwijl we staan te wachten praten we met de medepassagiers. Standaard vraag is waar iemand naar toe gaat en waar ie vandaan komt. Er is een man van 45 jaar bij die een sabattical heeft. Deze aardige gast komen we vandaag een aantal keren tegen. Zelfs midden in een of ander achterafstraatje in Linz. Wat toevallig.

De Donau is vandaag door het zonlicht wat van kleur verandert. Bij vertrek heeft het een theekleur en smiddags is het de kleur van thee met veel melk. De harde oostenwind is medogenloos ruim 80 km lang op kop...pff.
De R1 radweg naar Wenen verlaten we af en toe. Gelukkig want na een tijdje langs het water fietsen verlangen we toch ook wel weer naar een landweggetje, een boerderij en een koe. Dus het is weliswaar een Donau route, maar toch met hier en daar een omweggetje. We fietsen vandaag 2x een stuwdam over in de Donau, zeer indrukwekkend. Het is zomers warm. Op een terras zien we dat het 27 graden in de zon is. De beenstukken gaan uit en de mouwen uit hett windjack. Heerlijk!!
Onverwacht moeten we de Donau toch weer een keer per veerboot oversteken naar het plaatsje Mauthausen. Oei, een plaatsnaam van betekenis.

Precies 2,5 km van waar we na de oversteek over de Donau aan de koffie zitten ligt hier in Mauthausen een voormalig concentratiekamp. Concentratiekamp Mauthausen zou tot een van de meest beruchte kampen binnen het gehele nationaalsocialistische kampensysteem worden gerekend, lezen we. Van de bijna 200.000 gevangenen uit talrijke Europese landen heeft meer dan de helft de gevangenschap niet overleefd. Vreselijk...😌.
We lezen over de verschrikkelijke dingen die daar zijn gebeurd. Onmenselijk allemaal.

Nog maar 12 km naar het hotel in Perg zien we op onze navigatie, we verlaten het terras, rijden nog door een paar mooie straatjes van Mauthausen, totdat Ronald ontdekt dat hij zijn filmcamera GoPro kwijt is. Hij ligt volgens hem nog op de veerboot. Hup, vlug teruggefietst. Gelukkig we zien het veerbootje toevallig weer onze kant opvaren... de schipper steekt de camera al omhoog. Wat een geluk toch weer...

Na een bezoek aan de Lidl, checken we in bij een e-hotel in het centrum van Perg. Alsof je een hamburger bestelt bij de McDonalds. Je staat voor een scherm, je scant je paspoort. Vult gegevens in, en er rolt een kamerkaartje en parkeerticket uit het apparaat. Wij mogen de fiets op de kamer parkeren is ons bevestigd. Gelukkig is er een lift waar telkens 1 fiets in kan. Keurige kamer overigens op de 3e etage. Grappig om dit eens mee te maken. Wat we erbij krijgen is hartstikke veel verkeerslawaai afkomstig van de drukke straat beneden. Wat een enorm contrast met wat we de afgelopen tijd gewend zijn.

Geschreven door Bikepackers.ontour