Het is een beetje voorspelbaar aan het worden dat ik het heb over de nachtelijke escapades op de camping. Maar wat vannacht is gebeurd is toch wel heel grappig als het niet zo vervelend was voor de mensen die het is overkomen.

We rollen om half 10 ons tentje in. Moe als we zijn vallen we meteen in slaap. Ondanks de megaverlichting die uit de opslagloods komt van de kanovereniging, en die ons tentveldje in een baken van licht zet. Nu heb ik begrepen van horen zeggen (Ronald dus) dat kort na 23.07 uur een alarm afging. Enorm geluid te vergelijken met een luchtalarm. En hij denkt nog: Goh de Russen vallen binnen, het is zover. Hij gaat vlug de tent uit, voor nog een plas want de natuur roept. In adamskostuum staat ie klaar als er een brandweerman langs gewandeld komt, die kijkt, kijkt nog eens en denkt het zal wel. Om in brandweertermen te blijven, dit incident loopt met een sisser af 🤣🤣.
Brandweer met sirenes, ambulances met sirenes, politie overspoelen nu het straatje waar het tentveldje aan ligt. De hele nacht hebben ze mensen geholpen en naar buiten begeleid omdat er binnen in een verzorgingshuis voor ouderen iets was gebeurd. Bewoners lachten om de situatie, want ze bivakeerden op straat, hulpverleners lopen af en aan en zijn bij daglicht nog steeds aanwezig. Huh, ik die bij elke voetstap, kraak of gesprek wakker schiet, heb niks gehoord. De wonderen zijn de wereld écht nog niet uit.

De campingbeheerder ziet ons als we op het punt staan om weg te fietsen. Waar onze reis vandaag naar toe gaat, vraagt ie. Zijn bruine bassie is deze ochtend bedekt met een verschoten wit t-shirt. "Naar Frankfurt", zeg ik. Oh, en hij wijst naar links, en zegt: "hier dit pad alsmaar blijven volgen". Hij bedoelt dus de Main radweg. Maar die volgen we vandaag niet want om in Frankfurt te komen zijn we dan 5 dagen verder, zo kronkelt deze zijrivier van de Rijn, door Duitsland. Nee we gaan dwars door een heuvellandschap. Schiet beter op. Daarom staan er drie lange klimmen op het menu van vandaag. Beter dan van die ontelbare korte 'verrekkelingen', zoals Ronald die kort en bondig omschrijft.

Eerst gaat het nog door weilanden en door mooie schilderachtige dorpjes. Het is zondag en dat betekent: motorrijders. Het valt op dat er altijd een aantal bij zijn die denken dat ze op een of ander circuit zitten. Niet fijn als je de rust gewend bent en af en toe zijn er van die inhaalmanoevres die je de adem doen benemen. Ronalds fiets schudt enorm bij afdalingen, zeker als de wind schuin staat, door de onbalans van de bagage. Vandaag kwam daarbij dat we een superlange steile afdaling hadden en dat zijn remblokken zo heet werden dat er een geur vrijkwam van verbrand rubber. En dat hebben we al een hele tijd niet meer geroken hahaha 🤣🤣🤣.

Gelukkig verliep de fietstocht zonder brokken, reden we Aschaffenburg in via een brug naar ons hotel. Vandaaruit zien we een prachtig slot liggen. Slot Johannisburg. Gebouwd tussen 1605 en 1614. Omdat Mainz het grootste bisdom was van het Heilige Roomse Rijk was er een tweede residentie nodig. Het is opgetrokken uit rode Buntsandstein, het typerende bouwmateriaal rond Aschaffenburg. Slot Johannisburg is een van de belangrijkste gebouwen in renaissancestijl in Duitsland, lees ik op internet.

Ons hotel ligt in een woonwijk, super stil hier. De eigenaar is een Italiaan, die een mengelmoesje van Engels, Duits, Italiaans spreekt. Gezellig!
Nu nog even een wasje wassen en dan zit onze arbeidsdag er weer op.

Bis Morgen!!!

Geschreven door Bikepackers.ontour