Kennen jullie dat, je ziet een man en een vrouw, beiden arriveren met een eigen camperbusje en duiken samen in 1 busje... dan gaat bij mij de fantaseerknop aan. Ronald is meer van de feitelijke zaken, maar ik heb mijn invulling van de situatie klaar 😉 🥴. Wat niet zo leuk was zo midden in de nacht, is dat de busjes precies in ons minitentje schenen bij aankomst en dat we klaarwakker werden. 🤪.
Afijn na zoveel romantiek en altijd gedoe op een camping bij een grote stad, op naar Salamanca. Vandaag is het een mistige stad in de miezer. Op de 'Jacobs-manier' weer slalommend over stoepen en eenrichtingswegen, de stad bekijken. We zijn er al eens eerder geweest, in de zon toen, en van schaduw naar schaduw lopend. Nu niet, herfstig maar niet minder indrukwekkend.
Eerst naar de Plaza Mayor, een groot plein en tevens het hart van de stad. Met rond eromheen liggend restaurants, ijssalons, toeristenwinkels, juweliers en een apotheek. Tot het midden van de 19e eeuw, honderd jaar nadat het voltooid was, werd het gebruikt voor stierengevechten 🤪. De universiteit van Salamanca is de beste universiteit van Spanje. En oud ook in 1100 gesticht, zelfs Columbus studeerde hier. We fietsen verder langs de 2 kathedralen en over een romeinse brug. Er zijn enorm veel andere in goudgele steen opgetrokken gebouwen, maar tijd en zin ontbreken. De troepen van Napoleon zijn hier flink bezig geweest. Anders stonden er nog veel meer oude gebouwen. Maar gelukkig is er nog voldoende sfeer om een goede indruk te krijgen hoe het moet zijn geweest in vroegere tijden.
In de mist rijden we de stad uit over groen geschilderde fietspaden. Duidelijk dat ze ook hier de fiets steeds belangrijker vinden.

Het landschap onderweg is een stuk aantrekkelijk ook veel meer groen. Omdat we op weg zijn naar een natuurpark en er niks onderweg is aan supermarkten, vragen we in een cafeetje of ze iets voor ons te eten hebben, in het Spaans begrijpen we dat ze zegt dat ze iets gaat maken voor ons. Uiteindelijk verschijnt ze met... hoe verrassend weer.. een versgebakken tortilla liggend tussen een flink stuk witbrood. En het gaat erin als koek.

Vandaag 83 km met meer dan 1000 hm, die best pittig zijn omdat het onophoudelijk op en af gaat. Onderweg zien we nu heel veel veeteelt. Grote kuddes stieren, koeien en varkens op hele grote weides. Ze hebben het best goed hier met zoveel ruimte en beschutting onder de dennebomen. Inmiddels heeft de mist plaatsgemaakt voor veel donkere wolken.

Gelukkig hebben we in het dorp van die mevrouw die voor ons iets klaar heeft gemaakt, nog een brood gescoord, die gaat in de rugzak en maakt een reis mee van 40 km pal in alweer heel veel wind. Die blijft vast lekker smeuïg straks terwijl we door de miezer en wind rijden.

Het natuurpark Las Batuecas - Sierra de Francia is een beschermd natuurgebied. En het is prachtig. Blij dat we niet over de hoofdweg zijn gereden, maar nu eens echt in het lege binnenland zijn, waar niemand een taal van over de Spaanse grens spreekt, zelfs niet op onze camping. Daar staan we nu. Helemaal alleen. Over een paar dagen sluit ie. Das te merken, veel vaste caravans staan ingepakt te wezen, gebouwen zijn afgesloten en het restaurant is dicht. We konden nog net 2 snacks kopen en 2 cakejes. Heerlijk zo een avondmaal 😄😄. Morgen gaan we naar Plascensia daar is het 25 graden. Heerlijk want nu zit ik met een lange broek, vest en donsjack aan ijskoude voeten te krijgen. Om goed acht uur is het donker hier en liggen we weer lekker warm in onze donzen slaapzakken. Wat kan het leven op de fiets toch mooi en lekker warm zijn.

Geschreven door Bikepackers.ontour