Onze tent stond vanochtend heerlijk herfstig te wezen qua natuur en temperatuur. Overal grote gele bladeren en weer 9 graden koud. Heerlijk hoor zo alleen op een camping, niks troosteloos, juist hartstikke mooi zo met al die bomen, kleuren en lichtinval. Voor vandaag een flinke tocht, deze blog schrijf ik dan ook de volgende dag, rustdag, op een ruime mooie camping 10 km buiten Plasencia.

Op slechts enkele klimkilometers afstand van onze camping fietsen we door een charmant pre-romeins dorp, bekroond als een van de mooiste steden van Spanje: La Alberca, de plaats had water, goudmijnen, goed land. Wij kopen onze lunch hier, knapperig stokbrood, beleg, fruit en blikjes cola. Eindelijk een caissière die goed Engels spreekt. En dat moet ook wel met al die toeristen accomodaties hier. Leuke dingen lees ik over dit inmiddels best wel toeristisch stadje. In de Middeleeuwen bijvoorbeeld is er een moment dat de vrouwen van dit dorp een Portugees leger versloegen die de stad probeerde aan te vallen. Dat vroeg om een feestje, en tot op de dag van vandaag wordt dat met Pasen gevierd. Een ander leuk feest is Lunes de Aguas. Eeuwenlang bood het Huis van Alba, de rijkste adellijke familie van Spanje, de dorpelingen gratis wijn aan. Tegenwoordig betaalt het stadhuis het; het wordt geserveerd door degenen die dat jaar zijn getrouwd, en volgens traditie wordt de wijn geserveerd in... zilveren glazen en koperen amfora's! Ze feesten wat af hier...elk jaar, op 13 juni, wordt er een varken vrijgelaten in de straten van La Alberca. Alle dorpelingen geven hem te eten en op 17 januari geofferd. Voor mij niet echt een feest 😅. En dit keer is niet een stier het slachtoffer maar een varken pffffff.

Op de pedalen. Wat volgt is eerst een flinke koude afdaling en daarna een kilometerslange klim. De mooiste tocht wel van deze hele reis. De uitzichten, de kronkelende wegen, de dorpen, de klim waarvan ik dacht hij is toch nog niet op hė? Ronald dacht daar ook zo over geloof ik 😉. Een echte klimbok die man van mij.
Voor de mooie klim nog even een bakkie in de inmiddels warme zon in Sotoserrano op 522 meter. We zijn dus ruim 500 meter afgedaald en nog steeds in natuurpark Las ba Sierra de Francia. Dit natuurgebied loopt door tot in Frankrijk.
Tijdens de klim super schone lucht, je ruikt de dennen, de notenbomen en de warme aarde van de olijf- en wijngaarden. Heel weinig autos komen we tegen. En die rijden ook nog eens met gepaste snelheid. Oh wat een relaxedheid hier. We krijgen panoramas te zien waarop ze in de Alpen jaloers kunnen zijn, of waar ze meteen een 'panorama rundweg route' van zouden maken. Eenmaal op de top, is er een waterpunt. Daar hebben we een uitzicht over het immense dal beneden ons. Tijd voor onze meegebrachte lunch. Autos die langs rijden proosten we toe met ons blikje cola. Allemaal lachen en zwaaien ze ons toe. Zo leuk! Goed, dan denk je lekker af te dalen, dan gaat die weg nog op en neer. Zeker als we Plascensia voorbij zijn weer een klim van 8 procent en inmiddels fietsen we al geruime tijd volop in de zon bij 43 graden. Helaas kan ik niet zo goed tegen zulke snelle temperatuur overgangen. Ik kom dan ook als een dood vogeltje aan op de camping. De gedachte dat er nog van alles gedaan moet worden. Zelfs mijn haren wassen lijkt een enorme klus 🤪, de was doen, blog schrijven en fotos bewerken, zelfs eten heb ik eigenlijk geen puf meer voor. Tijd dus voor een rustdag!!!!
De klok rond hebben we vannacht geslapen. Tis heerlijk hier. Ruime plekken. Ver van iedereen vandaan. Vannacht prachtige sterren gezien, dat maakt het allemaal weer goed.

Vandaag 90 km, 42 klim kilometers, 1176 hm, hoogste punt 1055 en op een haar na 20 km gemiddeld. Hoogste temperatuur 43 graden en de laagste 9 graden. Gemiddeld 28 graden dagtemperatuur. En dat blijft zo de komende dagen.
We hebben geteld. Zoals het er nu uitziet nog 7 fietsdagen. Misschien met nog een rustdag maar dat zien we wel.

Geschreven door Bikepackers.ontour