"We komen vandaag vijftig keer zoveel 'wijn verkoop' plekken' tegen dan bakkers", zegt Ronald vanochtend bij het ontbijt. Dat overigens voortreffelijk is. Eerst zien dan geloven, denk ik nog.

Om 9 uur fietsen we weg bij het hotel, tis noorden wind en frisjes. We rijden tot een uur of half 2 door een glooiend landschap vol velden met graan en gras. Dat laatste staat flink hoog en er wordt driftig gemaaid. Tot groot plezier van een aantal ooievaars, die er een lekker hapje tussen vinden. Das het enige vertier onderweg vandaag. Denk ik nog. Tis een beetje saai, of zijn we al zo verwend met mooie landschappen?

In de kleine dorpen die we passeren staat inderdaad het ene bord na het andere dat er wijn wordt verkocht. Dat er straatwijnfeesten zijn geweest begin mei of dat er weer een ander feest met wijn in het verschiet ligt. We snappen er niks van we zien op de hele route slechts 2 wijnveldjes. Ik raadpleeg internet. Het klopt, de meeste wijnbouw vindt plaats in de buurt van de stad Würzburg. Daar zijn we morgen. Met ruim 6000 hectare aan wijngaarden is het een van de middelgrote wijnregio's van Duitsland. Zo’n 80% is witte wijn. Veel Frankenwijn wordt gebotteld in de bocksbeutel, een traditionele wijnflesvorm uit deze Duitse wijnstreek Franken. Het heeft een afgeplatte buikvorm met korte hals. Net als de mateus rosé uit Portugal. Wijnbouw hier in het Frankenland vindt al plaats in de 8e eeuw. De wijnstokken werden toen geplant voor de productie van miswijn. In de Middeleeuwen groeide het gebied aan wijngaarden tot 40.000 hectare en was daarmee het grootste wijnbouwgebied van het Heilige Roomse Rijk ten noorden van de Alpen.

Oké, gaan we morgen dus zien. Om heel eerlijk te zijn ging ik vandaag helemaal door het lint. En is vandaag bij mij het toppunt bereikt van vervelend Beiers gedrag. 🤨🙈🙊. Dat er met de ogen wordt gedraaid als je iets niet meteen weet te bestellen, gezucht, boos gekeken, genegeerd, geschreeuwd uit autos. Als je per ongeluk het fietspad niet snel genoeg vindt en ga zo maar door. Vandaag werd ik dus klemgereden in een smal straatje. Ik kon nergens heen. En die man met een typisch Duits dik opgezet hoofd hangt met dat geval buiten het raam en lacht heel gemeen. Duwt me de stenen muur in en rijdt verder schreeuwend in het Duits wat ik te mekkeren heb. Nog geen kwartiertje later, rijd ik achter Ronald aan, die de weg aan het zoeken is. We staan keurig tussen autos opgesteld, roept zo een jonge gast naar me, dat ik op het fietspad moet zijn. Ik zeg iets terug, naar hem en hij geeft een peut gas en snijdt me. Daarna sla ik helemaal op tilt. Boos ben ik. Dat ik genoeg heb van alle Duitsers vooral die uit Beieren met hun schijnheilige vriendelijkheid enz enz. Ik heb het helemaal gehad met ze in het verkeer en in winkels. Mijn boosheid duurt tot we op de camping zijn. Pffff

Tot mijn verbazing doet deze Beierse mevrouw bij de receptie nu eens niet moeilijk als we vragen om een stroomplek met tent. Stroom is normaliter alleen voorbehouden aan campers en caravan. We krijgen van haar zomaar zo een plek, hoeven er niks meer voor te betalen. En er wordt ook gezorgd voor stoeltjes. Het lijkt wel alsof ze het begrepen heeft dat mensen op de fiets gewoon een beetje geholpen moeten worden. Ik ben er in ieder geval blij mee. En mijn humeur ook. 😉

Geschreven door Bikepackers.ontour