Deze dagen waren planningsgewijs helemaal vrij. Niks gepland. Gewoon aan het toeval overgelaten.
Het is een erg mooie dag vandaag. Prima dag dus voor een zonsondergang, aangezien onze vorige poging met Inge en Dany op niets was uitgedraaid. Behalve dan een ijsje...
Maar vandaag gaan we het beter doen.
De daguren worden opgevuld door zwembad met en zonder flippers, met snorkelgrief, met een opblaasbare bal... pret alom. Aan de receptie nog even afgerekend zodat de administratie ook in orde is en dan kunnen we nog zorgeloos verder genieten.
Iets eten en om 19.30 uur gaan we met ons vieren (wij en Dany en Inge) op pad naar het natuurschouwspel. Om aan dat uitzichtpunt te geraken moeten we voorbij het dorpscentrum van Zumaia. We zien onderweg al enkele jongeren lopen: jongens met een grijze sjaal in de nek, zo het type sjaal dat wij kennen als de rode sjaal met de witte bollen. Maar dan in het grijs, wollen laarzen, lange zwarte broeken, en een zwarte sjerp in het midden geknoopt én uiteraard, de typische Baskische baret. Want vergis u niet: de baret, béret, is Baskisch en niet Frans.
De meisjes en vrouwen liepen in lange, blauwe rokken met een schort voor. En een witte blouse. En dan met honderden. Precies of het was de normaalste klederdracht ter wereld was.
We voelden onszelf écht toerist met onze short en een polo'ke. Maar we zijn curieus, dus Cathje vroeg aan een groep vrouwen wat er aan de hand was en met glimmende trots in hun ogen zeiden ze: Fiesta Baska, een Baskisch feest. Er was vanalles te doen en dat konden we horen 's nachts in onze tent ;-)
Wij dan maar voort voor wat we kwamen: de zon zien zakken in de zee. Er was weinig publiek, net zoals de eerste keer en we hebben ontzettend genoten, het was nog mooier dan de vorige keer.
De lucht kleurde helemaal rosé en zelfs de wolken deden een beetje mee. De mooiste zonsondergang die we tot hiertoe al hebben gezien.
Daarna terug naar de camping en we sluiten de avond af met een spelletje UNO. Voordat we beginnen spelen, check ik de mail en zie ik dat een mailtje heb van de camping met het factuur. Waarop staat: vertrek 10/08. Tiens, zeg ik tegen het gezelschap, ze hebben zich van dag vergist, want we vertrekken pas den 11de. Hahaha, grappig. Dat zal ik morgen bij de receptie wel even rechtzetten. Inge en Dany vertrekken zaterdag en allicht hebben ze zich vergist omdat ze weten dat we samen horen.
Waarop Cath een licht paniekske krijgt en vraagt of ik de boekinggegevens even kan bekijken.
Zeker liefje...
Wattefok, geboekt tot 10/08. Dus het klopt.
Onze laatste dag was meteen met een dag vervroegd en onze laatste avond op de camping is... NU.
En we hebben nog niks ingepakt en we moeten morgen om 12.00 uur van de camping en ja, de volgende camping werd geboekt vanaf 10/08 dus ze verwachten ons daar en...en...en...
Rustig, adem in en uit. Komt allemaal in orde.
Alles komt goed.
Nadat het paniekske in de hoofden is verdwenen en twintigduizend mea culpa's, kunnen we na een halfuurtje weer helder denken.
Op ongeveer 2 uur zijn we ingepakt en Dany en Inge stellen voor om te helpen waar nodig.
Wir schaffen das, of gelijk dat ze hier zeggen: Hori egin dezakegu!
Gelukkig is het ontbijt besteld en hoeven we ons daar geen zorgen in te maken...

Geschreven door BC2800