Aan alle mooie liedjes komt een einde, ook de Italiaanse, vraag dat maar aan Adamo.
Vandaag niks op het programma behalve inpakken, wegsteken, inklappen en opplooien. Er werd uitgeslapen, nog een laatste ochtendkoffie op onze pier en dan richting zwembad. Gegeten werd er tussendoor maar iedereen wilde per se nog een laatste keer die zwemmuts opzetten, plezant, zo uw wenkbrauwen aan den achterkant van uw hoofd te voelen...
De laatste beelden werden gemaakt en om 13.00 uur stond ongeveer iedereen klaar voor de lunch. We hebben nog gauw gereserveerd, op aanraden van de camping, bij osteria Ai Colli, op 5 minuutjes van de camping. Een authentiek Italiaans etablissement.
De kids hadden hun goesting al gezet op ne pizza quatro staggione en ne carbonara...groot was hun verrassing toen dat nét niet op de kaart stond. We legden hen even uit dat we niet in de meer toeristische setting zaten deze keer maar dat ze échte Italiaanse gerechten konden proeven. Kwestie dat ze niet uit Italië met het idee vertrekken dat de menu van de gemiddelde Italiaan bestaat uit pasta carbonara tijden de luch en pizza margarita tijdens het diner. Beetje cultuur bijbrengen heet dat dan.
De kids kozen voor de pasta (maar dat bleek dus een voorgerecht) en wij gingen voor een bord salumi (een assortiment van de fijnere vleeswaren, charcuterie zouden wij zeggen) en een Tris di polenta (drie kommekes polenta met gorgonzola, champignons en een soort ragout) om dan als hoofdgerecht te kiezen voor spiedo. Spiedo bleek een typisch streekgerecht te zijn en bestaat uit stukjes kip, varken en konijn, aan een spies gegrild en dan geserveerd met gebakken patatjes en polenta. Mét olijfolie. Een heerlijk rood wijntje daarbij en we konden beginnen smikkelen.
Kidz hebben van alles meegeproefd, hier en daar toch met een enkele lange tand.
Na de lunch konden we het niet langer uitstellen: duty calls. Inpakken en opruimen dus, maar opt gemakske. Begonnen rond een uur of 2 en dan om half acht waren we klaar met alles.
Ons eigen getrakteerd op nog een laatste gelato in Salo en dan vertrekken naar huis. Om 21.30 uur de auto in en dan onderweg. Groot bleek de verbazing wanneer de Waze koos voor de Mont Blanc-tunnel in plaats van de Gotthard-tunnel. Nen tunnel is nen tunnel dus reden we langs Frankrijk deze keer. Tis toch donker dus schoon zicht hebben we sowieso niet.
Het nadeel van de bergen zijn de wegen naar boven en naar beneden en ge kent den auto al een bekke ondertussen... het was weer een uitdaging. Maar we zijn er geraakt.
Omstreeks 12.30 uur 's anderendaags konden we voet zetten op vertrouwde grond. De WC werd blijkbaar het meest gemist want iedereen liep ook naar binnen om dat als eerste te bezoeken.
Er werd uitgepakt, afgeritst, uitgeklapt en ingeklapt dat het een lieve lust was. Cathtje besloot om de living te gebruiken als lokaal sorteercentrum voor de was en de kledij. Zelfs de kinderen maakten hardop de bedenking: "hoeveel kleren hadden wij mee, seg?" 21.000 stappen later (enkel indoors) was er niks meer te zien van het vakantiegrief: kar terug in de garage, alle batterijen opgeladen, alle bakken uitgeladen en op zijn plaats. Precies of we zijn nooit weggeweest. Enkel de mooie herinneringen en de foto's blijven uiteraard.

Elf dagen ter plaatse leert ons volgende zaken over Italië:

• Dat het op een bordje staat, wil niet zeggen dat het er ook effectief is of zo gebeurt.
• Italianen zijn ruwer en iets botter dan de Fransen of Spanjaarden, maar met een een goed geplaatste "Vafanculo" kom je al heel ver ;)
• In Venetië komt het openbaar vervoer ook niet op tijd
• Er bestaat gene C&A in Lombardije
• Spaghetti bolognaise staat inderdaad niet op de menukaart in restaurants
• De gelato's zijn lekkerder dan die in België en ze gebruiken nergens van de ronde ijsscheppen. Ginder gebruiken ze een soort pannelikkers waardoor ge geen bol krijgt, maar een serieuze veeg (gelukkig niet uit de pan, maar uit de ijskom!) Da's smeltend avondeten da ge krijgt.
• We hebben de kids voor eeuwig en altijd misvormd door hen gelato uit Italië te laten proeven, nu gaan ze hier in België altijd de vergelijking maken en nostalgisch terugdenken aan de gelato...
• Gelato met biefstuksmaak hebben we niet gevonden.
• De nieuwe luifel was een zeer goed bijvoegsel deze zomer
• Ondanks dat ze er ligt, rijden Italianen niet op de rechterrijstrook op de autosnelweg. We vermoeden een nationale allergie?
• De verkoper in de RayBan-winkel was fan van Dries Mertens
• Koffie smaakt inderdaad beter 's ochtends als ge em zelf nie maakt...
• Ondanks dat cappuccino na 11 uur niet meer verkrijgbaar is in Italië, dronken we toch stiekem aan de tent int geniep.
• Als ge nie meer weet wa zeggen en ge zoekt nog een stopzinneke: you takeuh the nexte boateeh : dat doet het em altijd

Mannekes, bedankt voor het lezen en de reacties op den blog. Deze gaat terug een jaartje de doos in samen met de andere spulletjes. Volgend jaar zal het allicht Engeland of Zweden zijn, we weten het nog nie goe. Of toch compleet iets anders, da kan ook.
In elk geval: tot binnenkort!

Geschreven door BC2800