Vandaag stond er Vianden op het programma... maar dat zou niet onder een stralend zonnetje zijn zoals de voorbije dagen.
Het begon al vrij vroeg te druppelen. En we hebben ondervonden dat ge ook met zeven droog kunt ontbijten in de tent. Maar regen gaat ons niet tegenhouden. Vianden, here we come. Nele & Solly hadden een geocachedagje ingepland want die hebben schrik van ridders of zoiets.
Wij trokken onze beste maliënkolder aan en gingen op pad. Auto geparkeerd en dan nog een stukje te voet in de striemende regen naar boven. Kletsnat waren we.
Aan de kassa waren de prijzen als volgt: 10 euro per volwassene, 2,5 euro per kind (tot 12)

Aan de kassa:
Wijle: koetentaak, wir sind mit zwaai volwachsene und draai, euh, kinderen.
De madam aan de kassa vroeg dan: und wie alt sind die Kinder?
En dan wijle weer: euh, zwelf
De madam keek naar de kinderen, vervolgens naar ons, dan naar de kinderen, vervolgens weer naar ons... ondertussen liep er een straaltje nat langs mijn slaap... ik weet nog steeds niet of angstzweet was of de regen...Ze draaide zich naar de kassa en zei: 27.50 euro bitte.
Oef, gelukt... gniffel gniffel

Het bezoek was toch een beetje een verrassing. Eerst een uur in een bezoekerscentrum (mét souvenirwinkeltje) waar we om de oren werden geslagen met de geschiedenis van het kasteel. Op een zeer interessante manier. We kregen eerst alles te zien op reuzewapenschilden om daarna in IMAX-stijl een film te zien met 3D-modellen van het kasteel. Echt de moeite.
Heel het gezin hing aan de lippen van de Engelstalige verteller. Delen van de oude, originele muur werden speciaal verlicht en werden heel duidelijk benoemd.
Daarna gingen we het kasteel in. Van de wapenzaal met harnassen, speren, lansen en ander wapentuig naar de keuken om dan zo in de Grote Ridderzaal te eindigen. Wat een indruk heeft dit gemaakt op de kids...
We kwamen het kasteel buiten en daar was de zon, oef. Niet dat ik er op gekleed was op zon dus de rest van het Viandenbezoek stond ik serieus te hijgen en te puffen in die jeansbroek...

Vianden viel wat tegen, tenzij ge het ene terrasje na het andere wil doen. Nie da we daar iets op tegen hebben ma te veel is te veel...

De rest van de namiddag werd afgesloten met een bezoek aan de Cactus en...tja, uiteraard...het campingzwembad. Oh ja, we hebben nog een update van Milo. De eigenaars van Milo gingen normaalgezien vandaag naar huis dus was het D-day voor hun.

Aan het begin van de dag was Milo nog nie gevangen, tis te zeggen, we zagen hem van boom naar boom vliegen... Nele heeft zelfs nog hulp geboden met haar geocachehengel maar ook dat bracht geen zoden aan de dijk...
Wanneer we terug kwamen van Vianden, kwam de mevrouw ons in haar beste Aalsters vertellen dat ze Milo in de loop van de dag toch hadden kunnen vangen omdat hij honger kreeg. Aangezien da beestje met de papfles werd grootgebracht, kan da dus in het wild weinig gaan doen. Ik maakte mij wel de bedenking: 'gelukkig was het papfles, stel u voor da ge zo'n beest aan de borst hangt...me zo ne snavel..' Ma bon, vogeltje terug in kooitje, mensjes opgelucht ingepakt, alles weer peis en vree op Auf Kengert.

Den dag werd afgesloten met zelfgemaakte pizzabroodjes. Ge pakt nen overschot homemade spaghettisaus, ge snijdt nen overschot Franse broden doormidden zodat ge twee helften hebt, ge smeert daar de spaghettisaus over, nog wa gemalen kaas en dan 10 minuutjes op de Skottelbraai en klaar is Kees. Das toch ne goeie aankoop geweest zenne... Hop naar het volgende avontuur!

Geschreven door BC2800