Misschien wel een naam die bekend klinkt.... Inderdaad, het is daar waar we vorige winter nog wezen skiën, pre-corona en al.
Nu zitten we op 40 minuten van diezelfde locatie en vroegen we ons toch af hoe het er uit zou zien in de zomer...
We namen het treintje naar boven en daar op 1776 meter gingen we eerst iets drinken. Kindjes op een funpark, de volwassenen niet. We hadden ook gezien dat er een geocachewandeling lag van beneden naar boven maar wij besloten om ze omgekeerd te doen. Nee, niet al achteruitstappend, tsss, maar we beginnen boven met de laatste en zakken zo af naar het dal. De vijftien, de hoogste, hadden we al gedaan in de winter en zo begonnen we aan de afdaling. Onderweg kwamen we uiteraard bekende plekjes tegen en ontstond er spontaan een discussie waar Cath in de winter ten val was gekomen. We besloten om er mee te stoppen toen Imke twee uur later vroeg of we daar nog steeds over aant discussiëren waren....
Maar ik denk toch dat het na de steile helling was en niet na de ankerlift...ma soit...
Heel mooie vergezichten, overheerlijke picknick op een betoverend plaatske (zie foto van het hemelsblauwe meer), vlinder gered van de verdrinkingsdood en Lotte bijna dood ervaring.. laat het me even uitleggen.
Bij geocache nummer 7 pakt Lotte als eerste het doosje. Dat doosje zit in een kuiltje onder een stuk hout van een boom.
Cath is het logboekje aan het invullen waarop ik heel spontaan zeg: "hey, kijk, een pad." Begin van het einde...
Die pad bevond zich in hetzelfde putteke waar da doosje in lag en wie pakte da dozeke? Just, ons Lotte.
Het feit dat op het moment dat ik het befaamde zinneke zei: "hey, kijk, een pad" besloot da beest te bewegen en zijn eigen nog is goe te leggen.
Ge zag in Lotte haar ogen het besef da da een échte pad was en toen stond de wereld even stil. Een ijselijke gil, tranen, hyperventilatie, alles er op en er aan. Beren, wolven, muizen... alles vluchtte voor hun leven... het duurde even voor alles terug zijn normale gangetje ging maar het lukte... Geocaches pakken zat er nie meer in voor de kleinste... iedereen deed de rest van de afdaling zonder zeuren en achteraf kreeg de wandeling een gemiddelde score van 9.3 op 10.
Missie geslaagd... gaan geocachen én een bergwandeling zonder zeuren: check.
Alleen een trauma voor het leven ma das een fait divers 😁😁
En nu... aanschuiven voor pizza en frietjes op de camping... weer een hoogtepunt voor hun... ach... het vakantieleven kan écht mooi zijn!

Er zijn nog een aantal paardrijfotos die jullie nog te goed hadden...

Geschreven door BC2800