Aangezien we geen van beiden beschikken over een vaarbewijs of een eigen boot die we hier kunnen laten dobberen, hadden we een uitstap naar Sirmione gepland met de taxiboot. Om toch maar de ervaring te hebben om ook ne keer droog op het meer te komen.
We hadden eergisteren op de camping al het uurrooster gekregen om te weten welk vaartuig we moesten nemen en om hoe laat.
Dus de planning werd opgemaakt: vanuit Manerba (Dusano) zijn er vier boten richting Sirmione en drie terug. We besloten om de boot te nemen om 12.13 en terug om 16.30. Dat gaf ons hopelijk genoeg tijd om dat schiereiland te verkennen.
We zijn een halfuurke te vroeg aan het haventje, de parking was makkelijker gevonden dan gedacht. Op het gemakske gereden want overal staan bordjes dat ze snelheidsmetingen doen en zo en regelmatig controles... Niks gezien, niks tegengekomen.
Parking was betalend maar da was ok.
Boot genomen, een uurke uitgewaaid, niemand zeeziek geworden..Gelukkig maar.
Sirmione was leuk , druk, authentiek en keitoeristisch. Een oud kasteel stond er en verder werd het afgewisseld met gelateria's, kledingwinkels, gelateria's, lingeriewinkels, gelateria's en ne zonnehoedjeswinkel. We gingen uiteraard geocachen en dat bracht ons onder meer aan de villa van Maria Callas en aan de ruines van de villa van ne Romeinse dichter met de naam Catullus. Ook warmwaterbronnen konden we voelen en na al dat moois beloonden we de kids met een gelato. Het was toch even zoeken naar een geschikte gelateria...
De kids kozen het etablissement en daar hadden we allemaal keuzestress: er stonden minsten 40 of 50 soorten in de vitrine: mascarpone, Nutella, mojito, eenhoornijs, en zoveel meer. Struisvogelsmaak en omeletsmaak waren net uitverkocht. Lotte ging voor Oreo en eenhoornijs, Imke voor Nutella en Lion, Cathje koffiesmaak met stukjes chocola, Rob bubblegum en Nutella en ik deed mezelf Bounty en Witte chocola cadeau.
Er werd nogal gelekt, gezogen en gesmost op nen hoek van de straat in de schaduw.
Het werd stillekes tijd om terug richting haven te keren en we hadden da gedacht niet alleen. Heel da schiereiland had precies hetzelfde idee voor dezelfde boot. We stonden aan te schuiven op de kade in een zinderende 32 graden, te puffen en te blazen. Half vijf, de boot komt aan en iedereen begint in de boot te schuiven. De matrozen roepen ondertussen: "solo desenzano, solo desenzano." Ik dacht verstaan te hebben: "alleen aangekleed, alleen aangekleed". Cathje was wel bij de pinken en zei: maar we moeten helemaal niet naar Desenzano. "Aah, zei ik, das dus een haven." We vragen het aan één van de matrozen om zeker te zijn... "Excuse me, the boat to Manerba, it is this one?" Hij antwoordt: "No, you takeh the nexte boateuh". "Ah yes, die oem sixteen thirty?""Yes, the nexte boateuh"
Wijle maken da we van dien boot zijn, want eens dat die mannen met de loopplank beginnen zwieren is er geen weg terug.
Maar dus.. het IS 16.30... dus wanneer 'the nexte boateuh' is... enkel Italianen weten da dus. Het kan binnen een kwartiertje zijn, een uur of morgenvroeg. Het enige wat we weten is dat we de volgende boot moeten hebben. Bon, terug in de rij... in de blakke zon. Cathje begint al rustig rond te kijken op Booking.com want we zijn hier nog niet direct weg precies. Alle wegen leiden naar Rome ma nie naar Manerba en al zeker nie over water...
Kwartiertje later komt er gelukkig toch een bootje afgestoomd en kunnen alsnog aanmeren. Uurtje later staan we weer aan den auto en gaan we terug naar de oude, vertrouwde tent en sluiten we de avond af met zelfgemaakte wraps...


Vandaag zondag josdag... ma nie me een tent op de camping maar wel ne rustdag. Een zwemdagje dus en vooral: ieder zijn/haar goesting dus.
Wakker geworden om 8 uur, geen liefje meer in bed. Opgestaan, geen liefje in de tent, maar de koffie en mijn tas staat al wel klaar op de tafel. Op dat moment krijg ik een berichtje in een groep op Whatsapp van de allerliefste met een foto van het Gardameer. Ahaaa, ik weet waar ze is. Ik pak mijn tas met koffie en wandel naar beneden. Op de steiger treffen we elkaar. En ze leefden nog lang en gelukkig. Genietend van de zon, de koffie en elkaar en na een halfuurtje gaan we weer terug naar de tent. De kids gingen uitslapen dus daar hebben we geen omziens naar... Tot ze allemaal wakker zijn wanneer we aankomen... Thuis moeten we ze potverdekke uit hun bed sjotten en hier is 'uitslapen' 8.30 uur...
We begeven ons van het zwembad naar het meer naar de douche en eindigen met een heerlijke zelfgemaakte saus en een pastasoort uit Sardinië. Precies larven... Smakelijk... maar wel lekker.
Morgen naar een watervallenpark boven Verona... Zeer benieuwd !

Ciaokes... want da zeggen ze hier ook !!!

Geschreven door BC2800