Nu is het al enkele dagen geleden. We hadden een rustdag en gisteren zijn we dan begonnen voor de grote terugtocht. We komen dichter bij huis en het einde van de vakantie, letterlijk.
Vanuit Yeatheridge vertrokken richting Southampton waar een bezoek gepland stond aan het SeaCity museum, gewijd aan de havenstad Southampton maar ook van waar de Titanic vertrok...
Het museum vervulde niet helemaal de verwachtingen. Heel veel voorwerpen kwamen uit de Olympic, het zusterschip van de Titanic waarbij telkens vermeld stond dat dit voorwerp hetzelfde was zoals in de Titanic. Dat is zowat hetzelfde als zeggen: ge gaat op vakantie naar Zanzibar en ze zetten u af in Oostende. Want het zand en het water hebt ge ook in Oostende. Maar dus weinig authentiek Titanic in het museum. Southampton geeft een beetje een verloederde indruk, troosteloos was ook een woord dat we gebruikten, een doorgangstad. Het regende dus dat doet er ook al geen goed aan.
Bon, drie uur later kwamen we, droog, aan op Brighton Motorhome and Caravan Club. En een club is het hier wel.
We bieden ons aan bij de receptie. Ik kom binnen en de man zegt: you must be Bjorn. Hij zei mijn voornaam zelfs helemaal correct. Euhm.. ik was even van mijn melk. Ik stamelde: correct.
Waarop hij zei: 'i thought i recognized you'. En flups, plaatsje 28 was van ons.
Het eerste wat ons opviel want je kon er niet naast kijken: de regenboogvlaggen. Het receptiegebouw is feitelijk één grote regenboog. Zelfs de zitmaaier heeft een regenboogslinger.
De kampeerburen zetten rondom ons om ter meeste vlaggen. Links van ons staan er maar liefst zeven. Zeven vlaggen eh. Me ne regenboog op. Z e v e n.
En Cath kloeg over mijn lichtjes aan de tent? She ain't seen nothing yet! De camping flikkert (what's in a word), fonkelt en twinkelt dat het een lieve lust is.
Cathje kwam er vandaag op uit dat het volgend weekend Gay Pride is in Brighton. Dat verklaart veel. Gelukkig hebben de kinderen voorlopig nog geen figuren gezien die hun beroven van hun onschuldig kind-zijn.
Dan zijn we gisterenavond nog iets gaan eten en kon ik nog deels trakteren voor mijn verjaardag. We aten in Bohemian. De mannen namen de famous Fish 'n Chips, Lotte een miniversie, Imke een echte cheeseburger en Cathje een baked cod met garlic spinach en truffelfrietjes. Én een sticky toffee pudding als afsluiter. Restaurant is trouwens zeer aan te raden.


Vandaag dan begonnen we de dag met een heerlijk zonnetje.
Wat struinen door Brighton: op de pier, aan het Royal Pavilion, struinen, struinen, struinen. 22.000 stappen later stonden we weer aan de camping.
Morgen ons laatste dagje Great Britain en dat brengen we al struinend door allicht, mét de regenboogglimlach.

Geschreven door BC2800