Even naar gisteren. De vakantiegewoonte is wat ze is en gisteren hadden we een dagje rust. Het is te zeggen: dagje op de camping: er werd gebruncht, gezwommen, gekanjamd en mensen bekeken. Want dat hoort er bij op de camping. Wat ons dit jaar opvalt is dat er drie of vier plaatsen naast elkaar worden geboekt en die dan vol tenten worden gezet, grote en kleintjes, zodat ge precies één groot tentendorp krijgt. En dat zijn dan familie of vrienden die een aantal dagen blijven. Of vluchtelingen... we weten het niet zeker.

Vandaag dan. De Dartmoor-wandeling staat op het programma. Niet iedereen had er evenveel goesting in. Dartmoor is een nationaal park in Devon. Dartmoor kent vele volksverhalen, mythen en legenden. Zo bestaan er verhalen over piskies, een ruiter zonder hoofd, een mysterieuze roedel honden en een grote zwarte hond die er zouden rondzwerven. Er werd zelfs beweerd dat Dartmoor door de duivel zelf zou zijn bezocht tijdens de grote onweersbui van 1638. Dus we waren gewaarschuwd...
16 geocaches lagen er voor ons verstopt en een wandeling van ongeveer 7 kilometer voor de kiezen. Als we het zouden halen met al die rare wezens.
We begonnen in de miezerregen maar die zou in de loop van de wandeling plaatsmaken voor wat zonneschijn.
We maakten onderweg kennis met schapen, konijntjes, geiten, koeien, eekhoorntjes en pony's en dat loopt er allemaal maar vrank en vrij zonder afsluiting.
Die beesten kakken wat af blijkbaar want voor, achter, naast en op het wandelpad lag er kak. Ik heb nooit eerder gewandeld omsingeld door zoveel kak. En alle maten en soorten. Kak, kak en nog eens kak. Maar de omgeving, die was wondermooi. Mistig, mysterieus, stil (behalve die ene tjiftjaf)... heerlijk om te geocachen.
Dan werd er beslist om nog iets te drinken. Het dichtstbijzijnde gelegen etablissement was het Ullacombe Farm Cafe en shop
Koffie zullen ze er allicht wel hebben. We waarschuwen de kids alvast: don't get your hopes up.
6 minuten later rijden we de parking op en die is zeer goed gevuld. Mensen lopen op het erf. De winkel blijkt een groot uitgevallen farmshop te zijn met allemaal streekproducten. We moeten ons echt een beetje inhouden. Zelfs tegen de Dartmoor whisky met een zeer schone fles op zich.
Het café blijkt een schot in de roos. Eten en drinken... De keuze is groot: Victoria Spungecake voor Imke, cheese pasty voor de mannen, een countryman gehaktbal voor het vrouwtje en een Maltezer brownie voor Lotte.
We springen nog even binnen bij de hoevebeenhouwer en komen er in de verleiding. We verlaten het winkeltje met enkel een potje meatrub en marmelade gemaakt van gekarameliseerde uien. Flink voor levensgenieters zoals wij.
Na dit festijn terug naar de camping, een uur lang op die verrekte single track baantjes. Drie keer onderweg heeft Cath een beetje last van paniekerigheid en misschien wat minder clotted cream in het lijf. Een keer met een bestelbus die we passeren maar waar we geen hand meer kunnen tussensteken. De tweede keer komt er een Range Rover tegen 75 per uur aangevlogen en kunnen we een botsing nipt vermijden, de derde keer van een putteke in de weg dat ik niet had gezien. We vermoeden nog steeds dat het een oude bomkrater moet geweest zijn.
In elk geval: liefje met hyperventilatietrekjes. Ze was gekalmeerd maar bij elk vallend blaadje of overstekend muisje riep ze: stop, stop, stooop.
Een warme douche (bad is er niet) en wat liefde zal haar goed doen straks...

Morgen geen rustdag maar een bezoek aan Exeter. Een laatste vervolg aan ons Harry Potterthema van de reis want het is in Exeter dat J.K Rowling studeerde én inspiratie op deed voor Harry Potter. Dus we gaan eens kijken of we daar iets van kunnen terugvinden. Het is tevens de hoofdstad van Devon met ongeveer 130.000 inwoners. Een klein beetje te vergelijken met Mechelen.

Geschreven door BC2800