Zwitserland... da gaan we ons lang herinneren. Gisterenavond zijn we gaan slapen in de storm om deze nach wakker te worden van nog meer storm; donder, bliksem, alles er op en er aan... Een ware zondvloed was da. Alles wat buiten onder de luifel stond was kletsnat.
's Morgens om 7 uur opgestaan en waar we dachten om rond 8 uur rustig te ontbijten en dan opt gemakske door te rijden naar Italië, waren we om 7.10 al alles aan het opruimen, het regende bijna niet meer. Om 8.30 was alles, kletsnat, ingepakt en toegeklapt. Gelukkig konden we het slaapgedeelte droog inklappen. Ingeklapt staat netjes.
We hadden wel brood en 'cornetto's' besteld en dit hebben we onderweg opgegeten. We besloten toch maar om in ene keer door te rijden naar het zonnige Italië. Onderweg werden we nog getrakteerd op enkele flinke regenbuien maar eens Italie binnen, was het allicht klaar, toch?
Toen we 3 uur later aan camping Zocco aankwamen, regende het zo hard, dat was maanden geleden dat we nog zulke hoeveelheden hadden gezien.
Naar de receptie ons gaan aanbieden en de vriendelijke dame stond ons te woord. Ze zei nog dat ze maar een heel klein beetje Frans en Engels klapte maar we konden elkaar verstaan. Vervolgens mochten we een plaats uitkiezen. We hadden geen goesting om heel de camping rond te struinen in da k*tweer en elke vrije plaats te bekijken, dus gingen we voor een plaats naast de sanitaire blok, met semi-uitzicht op het meer, 7 minuten wandelen van het zwembad en met zicht op de bar. Het strategische middelpunt. Plaats 135 is de onze. Links van de lampadare.
We vroegen in ons beste Italiaans of we mochten blijven staan waar we stonden bij aankomst tot het ophield met regenen. Naturalemente, zei ze...denk ik...
Cathje had gezien dat het om 15.00 stopte met regenen dus een uurke wachten kon er nog wel bij. 'Liever droog dan nat openklappen'; ne gouden regel bij de Sluytskes.
Maar drie kwartier later kwam de vriendelijke dame, in het Duits (da hadden we nog nie geklapt dees vakantie) vragen of we toch al een beetje naar ons plaats wilden rijden want we blokkeerden het andere incheckend verkeer.
Ok, zei ik, kein problemo. Ik startte... en er gebeurde niks. Aan het geluid van de sputterende motor wist ik al wat het probleem was: platte batterie. We zijn hier nog nie aan het eind van ons miserie dacht ik... Maar ja: de verwarming aan, de lichten aan, de kar die aangesloten is, de Bluetooth, allez, alles wat aankon stond aan, behalve de moteur. Godverdekke, zei ik.. zelfs ALS ik het gehad had en ik wil terug naar huis, kan da zelfs nie.
Uitgestapt en naar de receptie. En begint da maar ne keer uit te leggen. Terwijl ik bezig was, komt er van achter ne blinde hoek nen oude, rijzige Italiaan. Zo ene die door La Mama zelf is grootgebracht. Zijn één oog keek wa naar links, het andere recht in mijne ziel. Hij komt vanachter zijne toog en hij vroeg iets. Daar kon ik uit opmaken dattem moest weten of ik veel electronica had en dattem er nie gerust in was om het in de regen te doen... Da snapte ik. Ik stond er wa hulpeloos, uitgeregend, hopeloos bij en allicht kreeg em medelijden. Hij slofte naar nen andere bureau en daar kwam de oplossing in een zwart kofferke... Jeeeuj. Terug naar de auto en even de plus en min aangelosten en in no time hoorde ik weer het oude, vertrouwde motorgeluidje. Oef.
Wij naar de plaats gereden, ondertussen begon het op te klaren (letterlijk en figuurlijk) en konden we droog opzetten.
Alles ingericht, lichtjes gehangen, ijsje gegeten (nog onder ons voeten gehad van de bazin van de bar omda we te dicht bij haren toog kwamen. Ja, zo'n Italiaanse is toch wel wa anders als een simpel Spaanse zenne.
Naar de winkel, nen typische Italiaanse, Lidl of zoiet. Alle inkopen gedaan en dan: mangare in het restaurant van de camping.
Ne pasta Arrabiata, lasagna, pizza quatro staggione, pizza Americano en... chicken wings. Het heeft gesmaakt.
Morgen nog een rustdagje op de camping: plonske doen en de camping wa verkennen. Naart schijnt geven ze nog ffkes regen. Ik weet nie goe waar wij nog naartoe moeten voor een zonzekere vakantie... We nemen de buien er maar bij...

Op liefde en avontuur (van allebei tot nu toe meer dan genoeg)

Cheers

Geschreven door BC2800