Normaalgezien houden we het ritme van 'rust - actief - rust - actief' aan, behalve vandaag. Gisteren Eifelpark maar vandaag geven ze een hele dag regen en leek het ons dan meer opportuun om af te zakken naar Trier dan een hele dag op de camping te blijven. In Trier kunnen we gerust schuilen in een Swarovski of één of ander Kaufhof en da's toch precies aangenamer dan in de tent op de camping. Allez, da's den uitleg van de Vrouwen alleszins ;-)
Woensdag wordt onze laatste dag op de camping en dan kunnen we al stillekesaan beginnen inpakken (bweik).
Dus, wijle naar Trier. Trier was in de Romeinse Tijd erreg belangrijk, zo leren we via Wikipedia en onze parate kennis.
Parking gezocht en gevonden. Even later staan we ons te vergapen aan de Dom, op de Grote Markt en aan de Porta Nigra. De Porta Nigra willen we absoluut eens bezoeken, toevallig liggen er daar ook drie verschillende soorten geocachen.
Het nadeel is... we moeten door de druk bezochtste winkelstraat in Trier... zucht.
Ik bracht het verhaal ten berde dat het in Duitsland de gewoonte is om met de ogen dicht door straten te dwalen, vooral als die bestaan uit vele winkels. Maar dat hielp niet, ze trapten er niet in. Dus werd er geflaneerd en gewindowshopt dat het een lieve lust is. Madam Claire (juweeltjes), de vrienden Jack & Jones en Olymp & Hades waren blij met ons bezoek. De heer Porte Monnee ietske minder. Eindelijk kwamen we dan toch uit aan de Porta Nigra. Familieticket gekocht en dan de draaitrap naar boven. Boven even bekomen wegens wagenziekte en wa misselijk omwille van den trap maar daarna ging het weer. Mij verloofde speelde plaatselijke gids en bracht de kennis met verve over. Eerst deel van de Romeinse stadsmuur, daarna bijna afgebroken om dan gered te worden als kerk om daarna maar terug in ere worden hersteld als Romeinse stadspoort. Als die stenen konden spreken...
Daarna wilden we nog wa Romeins zien en we zetten koers richting de Kaiserthermen, de welness van de Romeinen eigenlijk. Een kwartiertje later komen we aan bij de ruines van het badhuis. Was één van de grootste in het Romeinse Europa. Ook hier werd er gegidst, deze keer door mezelf. Deze keer geen Chocolate House waardoor ze afgeleid konden worden, enkel maar Romeinse bakstenen zo ver als het oog kon reiken. Eens begonnen was ik amper nog te stoppen. Maar goed, tegen het einde van het bezoek begonnen toch bij iedereen de voetjes wa zeer te doen. We besloten om toch maar stillekes terug richting auto te gaan, toch nog steeds onder de indruk van de stad. Een uurtje naar de camping en dat we tegen etenstijd aan tafel konden dankzij de paellakunsten van de allerliefste.

Geschreven door BC2800