Zoals gisteren aangekondigd, gingen we vandaag naar de Teufelschlucht en het Dinopark.
Rond 10.45h vertrokken na een stevig ontbijt en een halfuurtje later stonden we op de parking. We hadden een multicache uitgekozen. Lekker makkelijk want dat is eigenlijk al een begeleide wandeling. Maar we zagen dat de brug waar de wandeling startte niet meer bestond, dus ook geen multi voor ons. Dan maar naar het Bezoekerscentrum en gelukkig hadden ze daar nog een kaartje op overschot met 3 wandelingen: eentje van 1,8 km, eentje van 3,2 km en eentje van 6,4km. Toen we het plan voorlegden aan de kids, kozen die spontaan voor die van 1,8km die de volledige 45 minuten in beslag gingen nemen. Dat gingen we niet doet en met wat verzuchtingen kwamen we overeen om de middelste wandeling te doen.
Wij goedgezind en half huppelend op pad. De 28-meter diepe kloof werd trapgewijs afgedaald en iedereen geraakte toch wel wat onder de indruk. Wisten wij toen veel...
Na ne goeie kilometer had dien Duivel van de Duivelskloof er genoeg van denken we. Het begon met een verre donderslag en het woud werd precies wa donkerder... De volgende donderslag klonk al iets dichterbij. En toen de regen... de regen. Gelukkig hadden we de regenjas bij (dank u liefje!!) maar zelfs dat was te veel voor Corneel. Instant nat waren we. Wa was me da. En dan wa donderen en bliksemen. Ge weet wa ze zeggen van bossen, bomen en onweer: laat da nu nie de béste combinatie zijn. Meteen schoten Cath en ik in actie en als een ware Bear en Bearin Grills deden we alles om de kinderen te beschermen. In de praktijk vonden we een overhangende rots waar we schuilden voor het water. Dat was het. Klaar. Het onweer zat recht boven ons. Kende da? Zo bliksem en onmiddellijk gevolgd door ne donder om u tegen te zeggen en da in een vreemd bos in een vreemd land...
Na een halfuurtje was het weer een beetje menselijk en gingen we er door. Toch maar de kortere route, watjes als we zijn.
Bleek dat we ook maar 600 meter van het bezoekerscentrum waren... Met zijn allen da bezoekerscentrum binnen, drijfnat, lekkend...die mensen zagen ons graag komen. Of het mogelijk was om ne warme choco te drinken. Nein menier, das ist allein buiten in den Zelt. Aah ok... dan zal ik buiten gaan. Ah nee, menier, das get nicht, want het regent.. Zucht... ja lap...
Jammer genoeg waren er ook souvenierkes te koop... en wat doen we dan als het regent en we zitten in ne grote souvenirshop: dinges kopen eh... Schleichpaarden, zakmessen, vriendschapsbandjes (voor haar Ollandse vriendin)... nu zagen die mensen ons nog liever komen natuurlijk.
Eindelijk was het klaar met regenen en gingen we naar den auto voor de picknick. Ja, die Teufelschlucht zal ons nog lang heugen. Onderweg naar den auto nog even gestopt aan den imker die honinglekstokken verkocht (was achteraf geen succes bij de kids) en een flesje honingbier (was achteraf een groot succes bij de ouders).
Gesnabbeld in den auto en daarna naar het nabijgelegen Dinopark. Ook dat was de moeite.
Uiteraard geen echte eh, want die beesten zijn al 60 miljoen jaar geleden uitgestorven... alhoewel, die ouwer madam aan de kassa deed me twijfelen...
Ne mooie rondgang in het park, plezante foto's kunnen nemen en we hebben het grotendeels droog gehouden.

Op tijd op de camping en morgen rustdag.

Ondertussen hebben we een nieuw concept uitgedacht voor op de camping: een houten draaiend plateau waar we de gehele uitgevouwde klapkar kunnen opzetten.Dan staan we altijd waterpas en met een optie om mee te draaien met de zon. Het neemt nie meer plaats in dan nu op de camping en superhandig. Alleen over het vervoeren zijn we nog een beetje aan het nadenken. Prachtige ideeën ontstaan er hier.

Allez, nog ffkes genieten van de ondergaande zon hier. Morgen naar Luxemburg-stad waar een begeleide wandeling op ons wacht. Een wandeling die we thuis in elkaar hebben gestoken, met een combinatie van bezienswaardigheden, geocachen en winkeltjes. Voor ieder wat wils dus...als het allemaal klopt... dat moeten we nog even afwachten.

En de discussie loopt dus: de groepsnaam Måneskin, wordt dat uitgesproken als Maneskin (op z'n Engels) of Moaneskin (op z'n Skandinavisch)

Ter info: ook dien driejarige is naar huis dus nu is het enkel nog staren naar de trappekes over ons plaats en wachten tot er iemand afdondert... tot nu toe nog niemand...

Geschreven door BC2800