200 km doen in Nederland is slechts 2 uurtjes, hier was ik er 5 voor kwijt haha. En iedere keer als ik op mijn navigatie keek, leek het net of er geen minuten weg waren of kilometers gemaakt waren.
Ondanks dat ik in een mooi land rijdt, vergelijk ik de dingen toch met thuis🏡 . Zoals bijv de woonsituaties, verkeersregels, vervuiling, infrastructuur, houdingen van mensen etc.

Maargoed, ik verblijf dus maar 1,5 dag in Samaná en wilde toch wel twee dingen doen hier. De Salto El Limón zien en walvissen gaan spotten.
De eerstgenoemde is een “Must See” waterval 💦 van de Dominicaanse, dus daar ben ik eerst heen gereden. Door de bergen rijden die bekleed zijn met palmbomen 🌴 en zoveel mooie andere bomen/planten is echt prachtig. Maar waar ik dacht dit kan je wel bezoeken met eigen vervoer 🚘 erheen rijden en klaar, was toch niet mogelijk. Kwam op een blubberig pad uit, waar ik de auto toch niet toe vertrouw. Dus onverrichte zaken teruggekeerd. Onderweg had ik al wel wat propers gezien, dus sprak er een aan, die mij vervolgens verwees naar een organisatie een halve km verderop. Ik kon nog wel mee voor 800 pesos, was in de veronderstelling toegang tot een park dat er naartoe leidt. Maar er werd verwacht dat ik met paard 🐴 ging.

Nu heb ik geen angst om paard te rijden, maar vond de diertjes er al slecht uitzien. En dus hier ook weer een vergelijk met de paardjes in Nederland.
Maar wat ik uiteindelijk nog erger vond, was het pad van keien dat het dier moest belopen. Zei ook na 100 meter dat ik liever ging lopen, want ik vond het echt te zielig. Maar het jochie dat het paard 🐴 begeleide en aanspoorde steeds, verstond geen gebrekkig Spaans of Engels. Ook zag ik een stuk of 30 paarden/mensen terugkwamen, dus dacht het zal wel dichtbij zijn dan. Bleek alleen nog een meter of 800 te gaan, heuveltje op en af. Voelde echt kloterig om dit paard te rijden.
De laatste 400 meter richting de waterval mocht wel ter voet gelukkig. Al merk je dan ook je slechte conditie ook weer even. Waterval was prachtig om te zien, hoog en groots. Sommige mensen gingen er ook onder liggen, maar dat ging mij even te ver. Jochie kon mij wel in gebrekkig Engels/spaans uitleggen dat hij het slecht had, hard moest werken voor weinig geld. Dus heb hem een klein fooitje gegeven, al vond ik dat het paard het verdiende.

Ik moest ook nog mijn onderkomen zoeken, een Tiny house in de bergen van Samaná. Het stadje is hier ook weer een feest qua kleuren gebouwtjes, vele mini winkeltjes en slechte wegen natuurlijk. Maar ook een havenstadje.
Kon het huisje slecht tot niet vinden, maar uiteindelijk daar is echt grappig om te zien. Op het dakterras stonden er drie kleine hutjes, met daarin bed/douche/toilet en verder niets.

Uiteraard erg gehorig, dus hoop dat ik vannacht een oog dicht doe. Morgen hopelijk een tour richting de walvissen 🐋 (al begint het paringseizoen pas halverwege januari en dat ze dus dichter bij de kust zijn).

Geschreven door Bastians.vakantie