Vanmorgen vroeg opgestaan, gezien de rit naar de Grand Canyon ongeveer 5,5 uur is. Op Highway 40, op wel Devils Dog Road genaamd, is het een saaie bedoeling. Ruim 200 mijl recht toe recht aan en niets te beleven. Tja je ziet af en toe een spookstadje van trailers, maar dat is het dan ook wel.
Maar na een lange tocht ben ik om 13 uur aangekomen ik de Grand Canyon. Ik ben eerst met een shuttle bus meegegaan naar oa Matters Point en Yaki Point, waar het uitzicht verbazingwekkend mooi is. Tuurlijk heb ik de Grand Canyon wel eens op tv gezien of op foto, maar om hier zelf eens de boel te mogen aanschouwen is werkelijk onbetaalbaar.

Later ben ik met de auto nog naar Desert View gereden, met onderweg vele tussenstops met een andere blik op de canyon. Wat is het groot en hoog. Zelf ben niet op de randjes gaan staan, al deden velen mensen dat wel. Het verbaast me dan ook dat er niet nieuwsberichten zijn van de zoveelste doden hier. Op een aantal plaatsen is er een hek rondom en vanaf daar heb ik de diepte wel op film en foto gezet. Het hoogste punt was ongeveer 7200 feet.
Ook hier heb ik weer veel foto’s geschoten, al zal je denken wat heb je eraan, foto’s van gesteente.
Maar gezien de lange rit en een paar uur verblijf hier nadert de avond alweer.
Terwijl ik het park verlaat, zie ik nog wel een Elk, eindelijk levende wezens. Dat heb ik wel in de parken gemist.

Vanavond verblijf ik bij Scott in een Tiny House in de Grand Canyon. Maar eerst een happie eten bij Wendy’s (gezond eten doen we wel weer in Nederland), nog zo’n burgertent om eens te proberen en het smaakte goed.

Eenmaal aangekomen bij Scott, moest ik eerst 2 mijl over een zandweg. Dat was een achtbaan op zichzelf.
Scott leidt me rond over zijn terrein en het is net als een camping, buiten kakken en douchen. Terwijl we teruglopen naar mijn auto, sta ik bijna op een slang. En blijkbaar was het nog een giftige ook. Scott gaat hem ook terugzoeken om te onthoofden. Heb gelijk de kriebels, als het maar niet nabij het huisje is. Het Tiny House is wel grappig, staat midden in een weiland en het is hier doodstil. Terwijl ik dit schrijf is het pas 21.30 uur maar het is roetdonker en er is een heldere sterrenhemel te zien.

Voor morgen had ik een toer over de Hoover Dam geboekt, maar kreeg zojuist een mail dat die niet doorgaat. Enorm balen, maar ga er wel heen op eigen beweging. Zo de luiken sluiten, want het is toch wel weer een drie en een half uur rijden daarheen. En daarna nog een uur naar Vegas, waar ik weer bij Mac blijf slapen.

Ik heb veel gezien de afgelopen weken, alles op zichzelf prachtig. Baal ervan dat het bijna over is. Maar zal denk einde van het jaar nog we ergens heen gaan. Een reis als dit zit er niet in, gezien het alles bij elkaar toch wel wat kost. Maar meer dan waard en voor volgend jaar een andere roadtrip uitstippelen.

Geschreven door Bastians.vakantie