De planning van gisteren kon zo de prullenbak in. Na de canceling van de vlucht was het al bijna 1 uur toen we bij de uitgang stonden. Van Air Canada mochten we geen hulp verwachten. Zij gooiden het op overmacht door weersomstandigheden. Er was immers een tornado waarschuwing met onweer gekomen. Nee, we mochten het lekker zelf uitzoeken. De hotels rond de luchthaven zaten vol door die weersomstandigheden. Wij besloten om maar in de vertrekhal te blijven. Tot drie uur hangen we wat rond. Daarna gaan we toch maar in de rij naar de check-in staan. Om vijf uur zijn we drie lussen opgeschoten. Voeten en rug beginnen pijn te doen. Om zeven uur wordt Anneke het zat. We zijn nog lang niet in de buurt van de check-in balies. Terwijl we stonden te wachten zag zij dat veel mensen via een oudere Air Canada medewerker geholpen werden. Eerst lukte het om boardingkaarten te printen. De bagagelabels lukken helaas nog niet. Weer terug naar het mannetje. Hij oppert om het met de oude labels te proberen. Met deze labels lukt het om de koffers via de drop off automaten in te leveren. Daarna gaat het ineens vlot door de bagage controle. Wel moet weer alles uit de tassen en in de bak. Op kousevoeten, met broekriemloze broek en horloge loze arm lukt het uiteindelijk. In de vertrekhal gaan we op zoek naar koffie. Bij Starbucks is de rij giga. Wij kiezen daarom voor een minder druk koffietentje. Het valt niet mee om een hele dag op het vliegveld rond te hangen. We lopen wat heen en weer, laden alles nog even helemaal op. Rond vier uur in de middag gaan we naar gate 49. Om kwart over vier is het vliegtuig er. Het schoonmaken loopt weer uit en dus vertrekken we ook dit keer met vertraging. We zijn eindelijk op weg naar St. John’s. Na twee en een half uur vliegen landen we weer. Alles lijkt supervlot te gaan. Auto geregeld en daarna nog even de bagage van de band halen. Anneke’s koffer komt al snel. Dan begint het wachten. Na een poosje stopt de band en mijn koffer is er niet bij. Snel op mijn telefoon gekeken naar mijn koffertag. Die staat dus mooi nog in Montreal. Daarna volgt het papierwerk. Mogelijk morgen of overmorgen komt de koffer naar ons toe. Tenminste dat hopen we. Daarna zoeken we de auto op en gaan op weg naar onze overnachtingsplek. Met Anneke als navigator rijden we door een donkere stad. Na een poosje zien we een bekende afslag. Tot onze verbazing slapen we net als vorige keer bij Leaside Manor. Snel code van de deur gebruikt en de spullen uit de auto gehaald. Het is nu elf uur en liggen we gewassen op bed. Eindelijk slapen na dik 40 uur wakker geweest te zijn.

Geschreven door Anneke-en-leen.op.reis