Vanmorgen op de gebruikelijke tijd opgestaan. Vandaag gaan we weer verkassen. We gaan naar het 340 km verder gelegen Twillingate. We douchen op het gemak. Tassen en koffers staan klaar, ontbijten maar. Deze morgen kiezen we beiden voor pancakes met zelfgemaakte bessenjam. We kletsen gezellig met de andere gasten over onze reizen. Zo rond kwart voor negen dragen we alles naar de auto en gaan op pad. We willen tanken bij de Irvingpomp aan de rand van de stad, maar dat kan vandaag niet. Er is alleen diesel en geen regular benzine. We zullen moeten wachten tot vlakbij highway 1. Na een klein uurtje staan we bij de volgende pomp en gooien de tank vol. Hierna rijden we ruim 100 km op de snelweg. We nemen de afslag 390 om een uitstapje naar de kust te maken. We rijden naar Harry’s Harbour. De weg erheen gaat eerst een stuk over een net geasfalteerde weg. Opeens is echter het asfalt op en rijden we over een gravelroad. We stuiven er heerlijk overheen. Een stukje verder snappen we waarom hier aan de weg gewerkt wordt. De weg wordt almaar slechter. Harry’s Harbour is helemaal verlaten. We nemen wat foto’s en rijden verder richting Nicky’s Nose Cove. Onderweg zien we een bord met daarop: “Ocean view walking trail.” Dat lijkt ons wel wat. Het is een mooi aangelegde trail naar het puntje van de landtong. We lopen over een met wortels bezaaid pad. Af en toe zijn er stukken met flonders en houten trappen. Als we verder komen zijn er ook uitkijkpunten. We proberen walvissen of ijsbergen te spotten. Helaas blijft het bij meeuwen. Het is een prachtige plek en we genieten ook van het uitzicht. Na een poosje gaan we terug naar de auto. Onderweg worden we belaagd door op ons bloed beluste muggen. We stappen flink door en na ruim twintig minuten staan we weer bij de auto. We gaan weer terug naar de snelweg. Het is een saai stuk. We rijden via de 340 naar Twillingate. Rond half zes komen we aan in de Harbour Light Inn. Met wat moeite begrijpen we de dame van de Inn. Men spreekt hier met een dialect. We krijgen kamer 9. Spullen uit de auto en even uitpuffen van de reis. Om half zeven eten we bij Annie’s aan de haven. Een echt Canadees eethuis. We nemen soep, garnalen met coquilles en een lokale wijn. De wijn is zoet. Om half acht lopen we terug naar de Inn. Het is tijd om de koffers vast te reorganiseren en de nog schone spullen van de vieze spullen te scheiden. Om kwart voor tien is alles klaar.

Geschreven door Anneke-en-leen.op.reis