Vanmorgen iets vroeger opgestaan, omdat we nog een poging wagen om walvissen te zien. Voor acht uur zitten we al aan het ontbijt. Dit keer zitten we samen met nog zes mensen. Er wordt gekletst over alle walvissen die ze hebben gezien. Zelfs vanaf het land hadden zij ze gezien. Het ontbijt bestaat uit toast, eggs en fruit. Helaas dit keer geen kaas, worst of pindakaas. Als we klaar zijn pakken we de tassen en rijden naar de haven. We zijn er binnen vijf minuten. We moeten na het kopen van de alleen nog een parkeerplek zoeken. Toevallig is net aan de overkant een parkeergarage. We brengen de auto weg en lopen via de achterkant van de parkeergarage terug. Langs deze straat staat een auto geparkeerd met een quilted hoes. Een vervreemdend gezicht zo langs de weg. We komen natuurlijk weer veel te vroeg bij de boot. Anneke ploft in een Canadese strandstoel. Intussen wordt het al aardig druk bij de boot. Om half tien varen we de haven uit. Vol verwachting staan we op het bovendek. Na een uur varen hebben we nog niet meer gezien dan vuurtorens en rotskusten. De walvissen en zelfs de vogels laten het lelijk afweten. Na twee uur zijn we terug in de haven en zit onze laatste whale tocht er op.
We gaan St. John’s bekijken. Langs de haven lopen we in de richting van een stenen kerk. Vanaf de boot hadden we daar de beroemde gekleurde huizen van St. John’s gezien. Het is soms flink klimmen in deze op een heuvel gebouwde stad. Gelukkig zijn er ook trappen die je een niveau hoger brengen. We lopen wat rond en maken links en rechts foto’s. Tenslotte gaan we terug naar de auto. Voordat we hem ophalen gaan we voor het eerst deze reis bij Starbucks langs. We genieten van een frappucino caramel. Hierna pikken we de auto op en gaan op weg naar Ferryland. Via een glooiende weg rijden we erheen. In Ferryland is een landtong met een vuurtoren erop. We rijden de auto over een deels onverharde weg naar een grasveld dat als parkeerplek dienst doet. Het laatste stuk moet je lopen. Eenmaal boven zien we dat er overal picknickende mensen rond de vuurtoren zitten. Het is er heerlijk. De zon schijnt, het uitzicht is geweldig en alles ademt rust uit. Wij kiezen ook een plekje en gaan lekker aan de rand van de klif zitten kijken naar vissende puffins en pestende meeuwen. De meeuwen proberen de vis van de puffins af te pikken. Je kunt hier ook erg ver de oceaan op kijken. Een kans om toch nog walvissen te zien. Voor we er erg in hebben is het half vijf. Walvissen hebben we niet gezien. Over het hier en daar hobbelige en natte pad lopen we terug naar de auto. Bij de auto kijken we nog even achterom naar de oceaan. Opeens ontdekt Anneke een grote en een kleine puf van walvissen in de verte. De walvissen verdwijnen langzaam om de landtong. Wij keren om en lopen in een vlot tempo terug naar de vuurtoren. Daar zitten we nog tot kwart voor zes te kijken naar de puffen van verschillende walvissen die langzaam in de verte verdwijnen. Voldaan lopen we daarna terug naar de auto.
Omdat we nu best laat terug zullen zijn in de stad besluiten we om onderweg een hapje te eten. We stoppen bij het restaurant “The Captains Table”. Het is er druk en we hebben geen reservering. We moeten even wachten totdat we een tafel toegewezen krijgen. Het dagmenu staat ons aan en dus bestellen we dit menu. We beginnen met de ons bekende soep en daarna krijgen we verschillende soorten vis met kaassaus. Het smaakt ons prima. Om half acht gaan we verder. Even over acht zijn we terug in ons appartement. Nu is het tijd voor het herschikken van de koffers. Tot onze verbazing past alles er met gemak in. Wij zijn klaar om morgen terug naar Nova Scotia te varen.

Geschreven door Anneke-en-leen.op.reis