Om zeven uur komt er leven op de vijfde verdieping. Douchen, wassen, tanden poetsen en toiletteren. Anneke weet zich met moeite uit de douche te bevrijden. We ontbijten en gaan daarna op stap. Eerst nog even wat mankementen aan de receptie gemeld. Mogelijk komt er een ander appartement.
We lopen door de oude stad van Praag en vinden een gele hop-on- hop-of bus. We kopen een tweedagen kaart en gaan op weg. Eerst volgen we de groene route tot het Hilton hotel. Daar stappen we een klein half uur later over op de rode lijn. Deze steekt de brug over de Moldau over. We komen even later aan bij de burcht van Praag. Op ons gemak lopen we de burcht in. Als eerste komen we op het plein voor de St. Vitus kathedraal. We genieten van de de prachtige deuren van de hoofdingang. Even later marcheren er opeens militairen over het plein. Wij denken dat ze de wacht bij de poort gaan wisselen. Dat is niet het geval. Ze lopen er gewoon langs en gaan de brug over. Wij gaan weer terug naar de kathedraal. Daar blijk je een kaartje voor nodig te hebben. Anneke regelt een kaartje waar we 5 gebouwen mee kunnen bezoeken. In de kathedraal kijken we onze ogen uit. De gebrandschilderde ramen zijn schitterend. Vooral het raam ontworpen door Alfons Mucha is prachtig. Een van de meesters van de art nouveaux. We genieten van de prachtige bogen en de vele beelden. Hierna gaan we het plein weer op om verder te gaan kijken. Anneke en Jacqueline ontdekken dat je de toren via 287 treden kunt beklimmen. Nico blijft op het plein achter. Hij zit lekker op de onderkant van een pilaar, maar wordt tot twee keer toe door militairen weggestuurd. Als de dames terug zijn gaan we naar de verblijven van de koning. Vooral het plafond valt hier op. Het is er nogal druk dus gaan we snel langs de kroonjuwelen en verlaten het pand.
We lopen over het plein van de kathedraal naar de St. Joris Basiliek. Hier kijken we rustig rond. Vooral het houtsnijwerk valt op. De engelen zijn onze favorieten.
Via een oplopende straat gaan we naar de Gouden Steeg. Ooit woonden hier alchemisten. Zij waren op zoek naar een manier om goud te maken. Het is een prachtig straatje met allemaal kleine huisjes met lage deurtjes. In elk huisje is iets anders te zien en in sommige huisjes zijn ambachtelijke winkeltjes. Als we aan het eind van de straat zijn moet Nico bewijzen dat hij ooit in het leger is geweest. Hij neemt plaats in het wachthokje en blijft onbeweeglijk staan. Het gaat nu verder naar de uitgang van de burcht omdat het tijd is voor de lunch. Via een lange afdaling met om de paar meter enkele treden dalen we af naar Villa Richter. Een van de beste plekken voor een lunch, volgens het boekje van Jacqueline. Helaas is de zaak dicht vanwege een trouwerij, dus nog even geen lunch. Dan maar op zoek naar de hop-on bus. Op de weg er naar toe vinden we een restaurant. We nemen plaats en bestellen. Het duurt best lang voordat het bestelde eten komt.
Na de maaltijd zoeken we verder naar de rode lijn van de bus. Met wat navragen vinden we de vrij onopvallende opstapplaats. Het is intussen al over drieën. In onze tickets zit een gratis rondvaart van een uur over de Moldau. Als echte Hollanders gaan we die nu verzilveren. We komen iets te vroeg aan bij de boot en moeten even wachten. Om vier uur kunnen we aan boord. De tocht gaat richting de Karls brug. Het is lekker op het water. Na een klein uurtje zijn we terug. Snel naar de opstapplaats, maar de bus lijkt al geweest te zijn. Helaas wordt het teruglopen naar het appartement. Met behulp van de telefoon lukt het in ruim tien minuten. Nico gaat vast naar boven en de anderen gaan naar de Lidl voor een gezonde maaltijd. Met brood, saladebenodigdheden en "wijn" keren zij terug in het appartement. Iedereen is redelijk uitgepierd na een lange dag toerist uithangen. Pas om 7 uur komt er weer wat beweging. Salades worden door Jacqueline gemaakt en de tafel wordt gedekt. Onder het genot van een lekker glaasje wijn verdwijnt alles in onze magen. Nog een lekker stukje meloen en het is douche tijd. Hierna besluiten de dames om nog naar de Karls brug te lopen om deze bij avond te zien. Om tien uur zijn ze terug. Nog even wat drinken, tanden poetsen en naar bed.

Geschreven door Anneke-en-leen.op.reis