Vanmorgen ging om half zes de wekker. We wilden vroeg op pad. Het was alleen nog te donker om op te staan. Na twintig minuten begon het licht te worden, dus tijd om op te staan. Snel ontbijten met een bekertje yoghurt. Om zeven uur reden we in de richting van de Sundown waterhole. Daar aangekomen was er niets te zien. Waren we daar nou vroeg voor opgestaan? Na een kwartiertje gingen we verder naar de passarge waterhole. Het was een lange en saaie weg. Vooral de driver moest goed opletten, maar de bijrijder kon helaas niet ver kijken. De hele weg lag in een kom. Een maal bij de waterhole zagen we alleen een oryx, en die stond niet eens te drinken. Ons humeur zakte naar een dieptepunt. We besluiten om de kampsite maar op te gaan zoeken. Na enkele kilometers zien we de eerste oryxen. Even later spotten we een giraffe. Nu wordt het leuk. We rijden door en het wemelt opeens van de dieren. Oryxen, springbokken, grond eekhoorns, bat ear fox, jakhalzen en een wilde beest. De topper kwam op het laatst. Naast de weg liggen een leeuw en een leeuwin. Hij lijkt zo'n lieflijk tafereeltje, maar die twee gingen ongegeneerd van bil. We hebben flink wat foto's gemaakt, Anneke kon bijna niet verder rijden. Daarna gingen we onze kampsite zoeken. De eerste keer reden we er doodleuk aan voorbij. Botswanen hebben niet veel op met wegwijzerbordjes. Nu staan we op een prachtige plek met een geweldig uitzicht. Vanavond eten we ravioli. Het viel eerst niet mee te koken. Na een cup-a-soupje werden we belaagd door bijen. Anneke vluchtte zelfs de auto in. Toen de zon onder ging, verdwenene de bijen. Voor ons tijd om ons potje op te warmen. Naast ons vuurtje aten we alles onder het genot van een roseetje op. Nu liggen we in de tent, morgen vroeg weer op. We gaan morgen met de auto een veerpontje nemen.

Geschreven door Anneke-en-leen.op.reis