Vanmorgen zijn we pas kwart voor acht begonnen met wassen en pakken. Na de lange dag van gisteren hebben we vandaag een rustige dag in het vooruitzicht. Om half negen zitten we aan het ontbijt. De vruchten staan al klaar en de koffiepot is vol. De andere Duitse gasten zitten al aan tafel. Na een poosje worden de broodjes en de kaas gebracht. We bestellen eitjes met bacon en vallen ondertussen aan.
Om kwart over negen zit alles weer in de auto en kunnen we op weg naar West Point. In het begin rijden we op highway 995 in de richting van Prince Edward Island. We moeten vandaag een 12 kilometer lange brug over om op Edward Island te komen. Na de brug slaan we af. We stoppen nog even naast een kerk om een paar foto’s van de brug te maken. Hierna proberen we steeds langs de kust te blijven rijden, maar telkens weer komen we op highway 2 terug. Tenslotte komen we op de 14, deze blijft de kust volgen. Om kwart over twaalf zijn we in de lighthouse Inn. We zijn wat vroeg, maar krijgen toch al de sleutel. Koffers op de kamer en daarna verder het eiland verkennen. We gaan op weg naar North Point. Onderweg zien we veel windmolens. We stoppen een paar keer. De eerste keer bij een vissershaventje met een klein vuurtorentje. De tweede stop is bij een klein winkeltje. We kopen brood, beleg en drinken. Over de 14 rijden we verder naar het noorden. Op de North Point maken we een stop. Ook hier zijn veel windmolens en natuurlijk een vuurtoren. We lopen naar het strand en zien dat er mensen naar een eilandje voor de kust lopen. Anneke wil dit ook. Ze gaat op haar slippers naar het eilandje. Ik ga lekker op een steen zitten en maak foto’s van haar wandelingetje. Eenmaal terug lopen we nog een rondje langs de rotsen. Hierna gaan we terug naar West Point. Met een gangetje van 80 km slingeren we in vijftig minuten terug. In de Inn eten we een boterhammetje. Anneke gaat nog even naar het strand, dat ligt hier vlak onder het raam van onze kamer. Ik ben lui en ga vast aan de slag met de foto’s.
Als Anneke terug is van het strand wachten we nog even voordat we gaan eten. We gaan naar het lokale restaurant. Onderweg zien we een van de speciale Cedar Pine vossen langs de weg. Als we bij het restaurant aankomen horen we dat we hadden moeten reserveren. We mogen om half negen terugkomen. Nou, daar hebben we geen zin in. We rijden nog een rondje om een restaurant te vinden. Vanmiddag hadden we er al geen gezien, nu lukt het ook niet. We gaan terug en nemen maar een boterham.

Geschreven door Anneke-en-leen.op.reis