Om kwart voor vijf ging de wekker in onze tent. Vanmorgen vroeg uit de veren, want we gaan ballonvaren. Lekker dik aangekleed, het zal wel koud zijn in zo'n ballon is onze gedachte. Even voor zes stopt Mozes met zijn safaribus voor de poort van het park. Volgens hem hebben we geluk, de voorgaande twee dagen is er niet gevaren vanwege te harde wind. Na 25 km rijden komen we aan op de ballonluchthaven. Twee ballons zijn al startgereed en aan de laatste wordt met man en macht gewerkt. Onze ballon staat helemaal achteraan. Jerome, from Canada is vandaag onze piloot. We klimmen aan boord met twee Engelsen, twee Zuid-Afrikanen en twee Fransen. Snel daarna is het tijd om op te stijgen. Met veel lawaai worden de branders ontstoken. Als we eenmaal stijgen wordt het stil. Met die branders valt de kou ook best mee. Door stijgen en dalen zoekt de piloot de juiste windrichtingen. De drie ballonnen blijven wonderwel bij elkaar. Zo vanuit de lucht ziet het er fantastisch uit. Regelmatig kruisen we het pad van paartjes oryxen. Zo vanuit de lucht zie je dat ze altijd dezelfde paden volgen. Bijna aan het eind van de vaart komt onze ballon zo dicht bij een van de andere ballonnen dat ze elkaar kussen. Zo heet dat volgens Jerome. Intussen staan na een uurtje varen op de grond de volgers klaar. De andere twee ballonen worden keurig op een aanhanger geland. Onze ballon landt keurig op de grond. Pas als wij eruit gestapt zijn stijgt hij weer een beetje op om ook op een aanhangertje te landen. Pas dan wordt in de top van de ballon een opening gemaakt en zakt de ballon naar de grond. Het grondpersoneel start gelijk met het opruimen van de ballon. Wij kunnen intussen aanschuiven aan een heus champagne ontbijt. De heerlijkste zaken worden ons voorgeschoteld. Omdat wij in de middag nog naar de Sossusvlei willen om de Dead Valley te bekijken neem ik maar een glaasje. Na het heerlijke ontbijt worden we door Mozes weer met de bus naar de campsite teruggebracht. Onder weg zien we nog meer oryxen, struisvogels en springbokken.
Op de camping snel de tent ingeklapt en daarna op pad naar de Dead Valley. Het is een tochtje van 65 km, met aan het eind een lastig stuk zand. Na wat strubbelingen in het begin, er staat opeens een auto in ons zandspoor, lukt het om ons doel te bereiken. Het is intussen al kwart over een. Wij parkeren de auto en gaan wandelen naar de dode bomen in de Valley. Het is een flinke tippel en vooral het losse zand maakt het zwaar. Maar het is de moeite waard. We hebben weer heel wat mooie foto' s gemaakt. Na twee uurtjes, elfduizend stappen volgens Anneke's telefoon, gaan we weer terug. Dit keer rijden we zonder al te veel problemen over het zand terug. We stoppen zelfs nog even om oryxen te fotograferen. Op de parking neemt Anneke het stuur van mij over om ons terug te brengen. Onderweg bij duin 45 nog even een stop om een taartje te eten, boterhammen met jam. Daarna op naar de camping. Vanavond weer gegeten bij Chez Anneke.

Geschreven door Anneke-en-leen.op.reis