De reis naar India begon vanuit Lumbini in de vroege ochtend. In de bus naar Lumbini een paar dagen eerder had ik het Vlaamse meisje Lynn ontmoet en samen gingen we dit avontuur aan. Na twee korte busritjes in een volgepropt lokaal busje kwamen we bij de grens aan. We liepen maar door totdat we ergens tegen gehouden zouden worden. Eenmaal bij de daadwerkelijke grens werden we terug gestuurd want we moesten een 'exit stempel' van de Nepalese overheid krijgen, deze post hadden we dus al over het hoofd gezien. Terug gelopen, stempel gehaald en opnieuw naar de grens. We werden gestopt door een man in burger kleding, toen hij zag dat we twijfelden aan zijn autoriteit liet hij zn pasje zien. Paspoort was goed deze keer en we mochten door, maar niet voordat ons tassen helemaal doorzocht werden. Aan de Indiase kant moesten we nu opzoek naar het kantoortje voor onze 'entry stempel', een paar honderd meter verder. Ook makkelijk te missen/ over te slaan dus. Bij dat kantoortje gevraagd naar de bus naar Varanasi en hij wees ons de weg naar het busstation. Eenmaal hier aangekomen waser niet veel te beleven. Na wat rondvragen bleek er zo een bus aan te komen die naar Varanasi zou gaan, het zou 10 uur rijden zijn. Het was een krakkemikkige bus dus het ging een hele lange rit worden.. Varanasi is een van de heftigste steden van India en veel mensen hadden me afgeraden om daar als eerste naartoe te gaan,maar het kwam nu eenmaal wel heel goed uit om hier als eerste naartoe te gaan. Het bleek inderdaad een heeele lange niet zo comfortabele busrit te zijn. Ik was onderweg ook nog mn ring kwijt geraakt en de halve bus heeft mee zitten zoeken! Gelukkig vond ik em (na aandringen van een indiase man dat ik moest blijven zoeken, ik had de hoop al opgegeven) in mn tas en was hij bij het pakken van iets van mn vinger gegleden (ik had de ring die ik normaal gesproken om mijn middelvinger heb namelijk uit voorzorgsmaatregel om de indiase mannen van me af te weren om mijn ringvinger gedaan maar mijn ringvinger blijkt een stuk smaller) . Onderweg moesten we ook nog een keer van bus wisselen waarin we na elke hobbel in de weg (en dat waren er nogal wat) er een hele stofwolk in de bus verscheen en we allemaal een aantal centimeters de lucht in vlogen. Bleek ook nog eens niet 10 uur maar 14 uur rijden te zijn. We kwamen uit eindelijk om half 2 snachts aan!! We hadden geen hostel of iets dergelijks geboekt dus besloten om maar het dichtsbijzijnde hotel te nemen. We werden ondertussen achtervolgd door drie tuktuks wat ik in dit geval niet heel erg vond, waren we ten minste niet alleen en konden ze alle staathonden voor ons wegjagen. Gelukkig was een hotel niet ver weg en hadden ze allemaal een 24 uurs receptie en waren ze niet super duur.

Geschreven door Anne.derks