Vanuit het hostel in yogya een 'package' transport en overnachting gekocht om de bromo en ijen vulkaan te kunnen gaan beklimmen. Nog even over nagedacht om dit ol eigen houtje te gaan regelen omdat een paar mensen dat gingen doen maar omdat ik niet heel ruim meer zit met mijn tjjd, dat toch maar niet gedaan. Achteraf juiste beslissing want de mensen et de trein konden geen vervoer meer regelen vznaf het station naar een dorpje bij bromo omdat het al ,aat was en konden dus pas de volgende dag gaan.
Gelukkig had ik de 14 uur durende busrit geregeld.. uhum.. maar wel gelukkig heel huids aangekomen in het dorpje (na het wisselen van een bus, de banden meermaals oppompen en de motor die een aantal keer uitviel midden op de berg). Bij de travel agency (waar we natuurlijk ook onderweg gestopt zijn) konden we alvast een entrance ticket kopen voor de bromo vulkaan. Gelukkig had de eigenaar van het hostel in Yogya me een tio gegeven over een 'sluiproute' waarbij je geen entrance fee hoefde te betalen. En al oest dat wel, dan kon je dat sowieso beter gewoon bij de ingang kopen. Dit dus ook maar even aan mijn mede nederlandse reizigers verteld en zij durfde dit wel aan omdat te gaan proberen. Toch maar weer 220000 rupees (ong 15 euro uitgespaard). De rest van de groep koos er zelfs voor om met een jeep te gaan, maar wij gaan dan natuurlijk met de voet, wetende van de sluiproute.. (a). Eenmaal aangekomen in het dorpje (inmiddels rond half 11 savonds) waren er ook nog eens te weinig slaapplekken geregeld.. lekker.. sliep samen met een ned jongen op een kamer om kosten te besparen, we werden naar een klein ander kamertje geleid met één tweepersoonsbed, gelukkig ging de douche stuk en kregen we meteen een nieuwe grotere kamer met maar liefs twee tweepersoonsbedden. Inmiddels half 12 en meteen in een diepe slaap op bed geploft.
Niet heel veel later, zo rond 3 uur ging de wekker alweer.. opstaan! Samen met nog een andere jongen gingen we opzoek naar de sluiproute, in het donker! In mijn eentje had ik dit nooit gedurfd maar met zn drieën was het echt een leuk avontuur! Met google maps (ofja de offline versie 'maps me') was het super goed te vinden. Kwamen nog langs een bord met 'forbidden to use this route', dat maar even genegeerd, maakte het wel extra spannend zo midden in de nacht! Je hebt geen idee waar je bent en je loopt over een grote vlakte met zwart zand en diepe kuilen en graven die door het water gevormd zijn zonder een echt pad, alleen een richting. En we waren helemaal alleen.. Nou dat was wel even een avontuur.. laatste stuk waren flinke trappen omhoog en dan..
Op de weg naar boven werd het gedonder steeds harder en stank steeds erger. En het was nog steeds donker.. ik denk dat we er zo rond half 5 waren. Om 5 uur komt de zon op dus het werd al snel wat lichter. Het mooiste was echt dat we helemaal aleen waren, zonder andere toeristen, maar beter nog zonder alle Indonesische verkoop mannetjes. Zo rustig! Alleen het gedonder van de vukaan..
De mensen met de jeep gingen eerst nog naar een uitzichtspunt voor de zonsopgang dus die kwamen pas veel later aan.
Maar voordat we terug gingen hebben we een heel rondje om de krater kunnen lopen! We hadden immers tijd genoeg aangezien we er als eerste waren.
Eenmaal terug bij het hotel, eindelijk heerlijk kunnen douchen. Voor het eerst in twee weken warm water! De douchekop hing wel ter hoogte van mijn schouders en het meeste water lekte uit een kraantje wat nóg lager hing, maar dat maakte allemaal niet meer uit.

Geschreven door Anne.derks