Mijn vlucht van Jakarta naar Kuala Lumpur (KL) was om 6 uur smorgens de volgende dag. Ik had daarom besloten om dan de dag ervoor savonds de laatste vlucht van bali naar jakarta te nemen. Met minstens 6 uur speling zou dit goed moeten gaan en had gelukkig ook geen echte vertraging. Even geprobeerd te slapen daar maar de airco stond flink aan op jakarta dus niet veel geslapen en maar snel door de duane naar mijn gate gegaan. Het was nog even spannend hoeveel ik nog moest betalen om het land uit te mogen want ik was er één dag teveel (visa was voor 30 dagen, ik had me misteld en was er voor 31 dagen). Toen ik Indonesië binnen kwam zei de duane dat ik 'three thousend one hundred rupees' boete zou moeten gaan betalen, omgerekend 30 eurocent. Ik dacht dat valt wel mee! Ik geloofde het niet echt maar had ook niet veel keus. Nou, het blijkt dus 'three hundred thousend rupees' te zijn haha, klein verschil volgorde met de woorden! Is gelukkig nog maar 15 euro.
De eerste vlucht was wel oke, zat niet vol dus had lekker vrije ruimte naast me. In KL had ik een overstap tijd van 8 uur omdat ze mn aansluitende vlucht naar Kathmandu verzet hadden. Gelukkig is het een groot vliegveld en hebben ze zelfs een 'movie theater' en ik heb geloof ik wel 3 films gekeken en mezelf verwent met een whopper menu als lunch met de resterende Indonesische rupees (er was gelukkig ook een wisselkantoortje).
Maar het beste moest nog komen! TIjdens het boeken van de vlucht (maanden geleden) was business class goedkoper dan economy class, dus dat natuurlijk gedaan. Mijn vorige vliegtuig had geen business class maar het komende vliegtuig wel! Ik heb de beste vlucht ooit gehad! Was ook nog de enige in business class. Heb eindelijk heerlijk kunnen slapen in mn 'flatbed'. Met dekentje en kussen en een heerlijke maaltijd.
Aangekomen in Nepal was mijn relaxheid al weer snel weg. Mijn visa moest geregeld worden. Eerst moest je lang in de rij staan om een formulier in te vullen. Met dat formulier kon je weer in de rij gaan staan om je visa te betalen, maar omdat je dit allemaal moest regelen voordat je bij je bagage kon, had ik alleen mijn creditcard (mijn dollars zaten in mn backpack, sowieso niet handig maargoed). Er was gelukkig een pin automaat maar het wil net zo zijn dat ze alles accepteren BEHALVE HUN EIGEN MUNTEENHEID, niet handig.. er was zelfs een wisselkantoortje maar ook daar accepteren ze niet hun eigen munteenheid. Na lang aandringen bleek je ook gewoon met je creditcard te kunnen betalen. Alleen deed mijn creditcard het niet.. Nu had ik geen opties meer en was ik nog als een van de enige over en was het vrij rustig geworden. Er was ook nog een jongen uit Australië die nog zijn visa moest betalen. Ik heb hem lief aangekeken en gevraagd of hij mijn visa, dan maar voor één maand, kon betalen en zodra ik bij mijn bagage kon, kon ik hem terug betalen met mijn dollars. Dat was een 'leuk' begin van Nepal! En op het moment dat het niet gekker kon worden, kon ik buiten in het donker en grote chaos opzoek naar mn chauffeur, die de organisatie van mijn komende hike geregeld had, gaan zoeken. Gelukkig gevonden en op door de ongeregelde chaos dat verkeer heet naar mijn hotel. Na een warme douche en zonder avond eten snel mijn bed in gedoken.

Geschreven door Anne.derks