Na een paar dagen een beetje relaxed te hebben in Pokhara is het tijd om weer iets te gaan ondernemen. Genoeg keuze en koos ervoor om weer de bergen in te trekken, in mn eentje en zonder gids deze keer. Het Annapurna gebied is heel anders en veel groener dat het Everest gebied. En ik had geleerd van mijn Everest trek en had nu ipv mn backpack (van +- 12 kilo) mn dagrugtas mee met maar 7 kilo. Geen slaapzak en geen dikke jas dus dat wordt waarschijnlijk wel even kou leiden maargoed.
Met een aantal locale bussen en vele uren later was ik bij het begin punt van een mooie panorama tocht te zuiden van de Annapurna gebergten. Rond het middag uur begonnen met lopen en rond 3 uur aangekomen in het eerste plaatsje 'Tikhe Dhunga'. Het was heerlijk en spannend om even alleen te zijn en alleen dit avontuur aan te gaan. Een lief vrouwtje bood me aan om gratis in haar lodge te slapen, als ik daar ook avondeten en ontbijt zou nemen. Dit bleek in de meeste dorpjes wel standaard procedure te zijn, alleen was het eten er vrij wel prijzig (voor Nepalese begrippen). De meeste ingrediënten worden namelijk door porters en ezels naar boven gedragen of groeit in schaarste hoeveelheden in hun groentetuintje. In deze lodge ook meteen twee leuke mensen ontmoet die dezelde richting opliepen. Lucky uit Australië en Mel uit Canada, had meteen een goede klik met hun, zij hadden elkaar ook die dag in de bus ontmoet. De volgende ochtend zijn we samdn gestart, maar omdat we alledrie een ander tempo hadden, liepen we uiteindekijk gewoon allemaal alleen en zagen we elkaar weer zodra de voorste een pauze nam. Dit was heerlijk lopen, lekker rustig alleen maar niet echt alleen zijn. Gaf ook genoeg tijd om na te denken wat mijn plannen voor de komende weken, na deze trek, zouden zijn, ik had namelijk nog geen idee.. en genoeg mogekijkheden.. in nepal blijven, naar india gaan, naar maleisie, vietnam of myanmar vliegen? En wanneer voor of na kerst/nieuwjaar..? maargoed tijdens het lopen genoeg tijd om hier over na te denken. Na de hele dag trappen oplopen (ergens gelezen dat het er 3300 trappen waren), aangekomen in Gorepani en Lucky had al een mooie lodge gevonden aangezien hij er als eerste aangekomen was. Gorepani betekend vrij vertaald 'horse water' en dit stadje bleek vroeger een drink plaats voor de paarden te zijn. Hier lekkere 'apple fritters' gegeten en gewacht op Mel. Rond 4 uur zijn we naar Poonhill gelopen voor een mooie zonsodergang, dit waren volgens mij nog eens 1000 trappen omhoog. Dit betekend wel weer in het donker en terug, maar gelukkkig was de kachel al aan bij terugkomst in de lodge.
De volgende ochtend om 5 uur opgestaan, samen met Lucky, Mel bleef liggen, om wéér alle 1000 trappen omhoog te lopen naar Poonhill om nu weer de zon te zien opkomen, je moet er iets voorover hebben.. Het was echt super mooi om het langzaam licht te zien worden. Bij terugkomst lag Mel nog steeds in bed en bleek ze ziek te zijn. Iets verkeerd gegeten of een te grote inspanning geleverd de dag ervoor. Gelukkig was er een klein medisch centrum in het dorpje waar ze naartoe kon. Lucky en ik wilden wel onze reis voortzetten die dag en hebben, helaas, Mel daar achter moeten laten. Ze moest waarschijnlijk toch terug gaan lopen aangezien ze maar een beperkt aantal dagen had. Na 5 a 6 uur lopen, eerst flink berg op, dan stijl naar beneden en dan paar km 'Nepali flat', kwamen we aan in Tadapani. Onderweg kregen we nog gezelschap van een hond die ons letterlijk de weg wees. Hij wachtte telkens op ons en keek de hele tijd om om te kijken waar we bleven! Super lief en helemaal tot aan Tadapani. Tadapani betekend 'ver weg van water', geen idee waarom, waarschijnlijk omdat het bovenop een berg lag en er geen rivier in de buurt is. Hier bij een hele lieve familie gelogeerd in hun lodge en de meest fantastische warme douche gehad. S'avonds weer heerlijk rondom de houtkachel gezeten samen met de familie en de enige andere toeristen, een oud Noors koppel. Ik gok rond de 70 en ze leken wel pubers haha. De volgende ochtend beetje uitgeslapen, ik geloof tot 8 uur en daarna snel ontbeten en weer gaan lopen! Het bleek een flinke tocht te zijn, maar we hebben onderweg wel heerlijk geluncht. Met het eigen gasstelletje van Lucky wat water opgewarmd en er muesli en mandarijnen bij gedaan die we zelf bij ons hadden. Na nog eens een flink aantal trappen omhoog te hebben gehad kwamen we aan in Sinuwa. Hier hebben de de rest van de dag het kaartspel Shithead gespeeld totdat het tijd was voor avondeten, wat elke avond Dal Baht is. Dal (=soort lentelsoep) en baht (=rijst) is het meest bekende en meest gegeten nepalees gerecht en bestaat naast dal en baht uit curry, pickles, papad en groente. En het beste komt nog: je krijgt er zoveel van als je wilt. Daarom bestaat er ook het gezegde 'dal baht: 24 power'.
De volgende ochtend vroeg op, we wilde kijken hoever we die dag konden komen, er waren op deze trek genoeg dorpjes dus bij elk dorpje keken we of we nog naar het volgende dorpje konden komen of dat we stopten. Uiteindelijk aangekomen in Deurali. We waren best ver gekomen dus de volgende dag zou het maar een paar uurtjes lopen zijn naar ABC! De rest van de dag weer lekker geshithead.
De volgende dag waren het inderdaad wel maar een paar uurtjes maar wel een paar zware uurtjes.. je kon merken dat je al op grote hoogte bent, rond de 4000 meter. We waren al vroeg in annapurna base camp (abc) en hadden nog de hele dag om daar lekker rond te lopen. Continu hoorde je het geluid vsn schuivende gletsjers en vallende stenen. We hebben ook aardig wat aardverschuivingen gezien, wel allemaal op grote afstand gelukkig. Er waren ook behoorlijk wat memorials van overleden klimmers. Na het avond eten nog even de kou getrotseerd om naar de mooie hemel te staren met ontzettend veel (vallende) sterren. We hebben er zowat ook een hele fotoshoot gehouden want Lucky is een (hobby) fotograaf.
De volgende dag is een dag waar ik later spijt van ga krijgen.. we zijn van abc helemaal naar jhinu gelopen, 24 km verder en 2300 meters in absolute hoogte omlaag (excl 'nepali flat' dus). Op de heenweg hadden we een verrukkelijke hamburger gezien in Chomrong en er was een hot spring die ons riep in Jhinu, dus dat was onze motivatie. Op het eind van de dag was ik kapot, mn voeten en knieën bijna letterlijk. Lucky had er zelfs een aantal blaren bij. Gelukkig waren we wel bij de hot spring en zijn we daar meteen naartoe gegaan. S'avonds had ik besloten om er een dagje extra te blijven om mn knieën en voeten even wat rust te gunnen en om natuurlijk nog wat langer van de hot spring te genieten. Lucky vond het tijd om weer terug te keren naar Pokhara en is de volgende dag terug gegaan. Ik heb heerlijk de hele dag in de hot spring gelegen, heerlijk rustig alleen het meeste van de tijd. Ik had van Lucky een tip gekregen om nog naar een ander deel van het gebergte te lopen, hij had die trek een aantal weken geleden al gedaan. Het was een heel onbekend gebied onder de toeristen en liep ook over de rug van een berg wat weer een heel ander beeld over het gebergte zou geven. Ik besloot om deze trek er meteen achteraan te doen nu ik er toch in de buurt ben. Na een dag lekker rustig aan te hebben gedaan ben ik weer gaan lopen. Het eerste plan was om naar Landruk te gaan maar ik was daar al rond 11 uur en besloot toen om door te lopen maar het volgende dorpje, Forest Camp. Het was nog even spannend of er iets open zou zijn aangezien het low season is en deze trek al niet heel toeristisch was, maar gelukkig waren er genoeg guesthouses opem en ik was zelfs niet alleen! Er was een hele schoolklas uit Kathmandu aanwezig. En later ook een super li Catalaans meisje ontmoet (Miriam) waarmee ik de rest van de trek mee samen heb gedaan. We hebben gezellig met de hele groep een aantal jointjes gerookt, dal baht gegeten en bij het kampvuur Nepalese liedjes gezongen.
De volgende ochtend samen met de groep ontbeten (tibetian bread met curry) en daarna samen met Miriam verder omhoog gaan lopen. De schoolklas was gelukkig al op de terugweg en ging omlaag. Na een aantal uur kwamen we aan in High Camp. Onderweg nog een yak boerderij tegengekomen met yak kalfjes! Hier hebben we ook wat yak melk mogen proberen! In high camp hebben we de rest van de dag heerlijk in de warme zon gezeten en niks gedaan. Savonds samen met een Australisch meisje en een vlaams stel natuurlijk weer geshithead.. verslavend spel. Helaas die avond wel als een shithead naar bed moeten gaan, geen geluk haha.
De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om naar Mardi Himal Base Camp te lopen. Onderweg konden we de mooie zonsopgang zien. Het was nog even spannend onderweg want er waren verschillende routes en het was nog donker. Er was één snelle route maar die ging wel heel steil omhoog maar dit was wel de route die we wilden anders waren we een paar uur langer onderweg. Gelukkig gevonden en drie uur later waren we bij base camp. Inmiddels was het ook al helemaal licht geworden. Even daar wat gegeten en toen weer terug gaan lopen naar High Camp. Voor 12 uur waren we weer terug en besloten toen om nog even wat te eten (een overheerlijke pizza) en dan alvast wat omlaag te lopen, naar Low Camp. In low camp bij een hele lieve man gelogeerd in zijn lodge. Hij gaf ons gratis thee en eten. Hij was de broer van de man van de yak boerderij en van de vrouw waarbij we verbleven in high camp. Zijn vrouw had een guesthouse in een dorpje verderop en zijn zoon zat op een boarding school in Pokhara. Zijn hele familie zat dus verspreid. Hier s'avonds weer pizza gegeten, we hadden even genoeg van al het dal baht.. Smorgens heerlijk ontbeten en toen verder omlaag gaan lopen. Iets na Forest Camp scheidden onze wegen. Miriam ging richting abc en ik ging richting Pokhara. Mijn plan was om nog één nachtje in de bergen te doen, in 'Australian Camp'. Maar eenmaal daar aangekomen voelde het niet heel goed aan en ben ik verder gelopen naar het plaatsje Kande waarvandaan weer bussen rijden naar Pokhara. Alleen voordat ik het busstation had bereikt was er alweer een mannetje ol me af gekomen met de vraag of ik een taxi wilde. Nou eigenlijk niet maar na een beetje onderhandelen heb ik er een goede prijs van kunnen maken. Hij had namelijk net mensen hier afgezet en wilde niet leeg terug, win win situatie. Hij heeft me helemaal tot mijn hotel gebracht. Het was dan wel drie keer zo duur als de bus maar zeker ook drie keer snel dus toch wel een goede deal. Dit gaf me ook weer extra tijd om een goedkoper hostel te zoeken in een leuker, chiller en goedkoper deel van Pokhara. Rond 6 uur in een nieuw guesthouse aangekomen (was een tip van Miriam) en meteen onder de diuche gesprongen, heb er wel 20 min onder gestaan denk ik, was nodig ook.
Het was echt een hele bijzondere, mooie en avontuurlijke trek. Pure vrijheid. Nu is het tijd om even een paar dagen niks te doen en alleen maar heerlijk en goedkoop te gaan eten, eten en eten!

Samenvatting route:
Dag 1: Pokhara-(bus)-Nayapul(1000m)-Tikhe Dhunga(1500m)
Dag 2: Tikhe Dhunga(1500m)-Gorepani(2800m)-Poonhill(3200m)-Gorepani(2800m)
Dag 3: Gorepani(2800m)-Poonhill(3200m)-Gorepani(2800m)-Tadapani(2700m)
Dag 4: Tadapani(2700m)-Sinuwa(2300m)
Dag 5: Sinuwa(2300m)-Deurali(3200m)
Dag 6: Deurali(3200m)-Annapurna Base Camp(4100m)
Dag 7: Annapurna Base Camp(4100m)-Jhinu(1800m)
Dag 8: Chill dag in Jhinu
Dag 9: Jhinu(1800m)-Forest Camp(2500m)
Dag 10: Forest Camp(2500m)-High Camp(3600m)
Dag 11: High Camp(3600m)-Upper view point(4300m)-Mardi Himal Base Camp(4500m)-High Camp(3600m)-Low Camp(2900m)
Dag 12: Low Camp(3600m)-Kande(1700m)-(taxi)-Pokhara

Geschreven door Anne.derks