De tocht begon op de 11de van de 11de met een vlucht van Kathmandu naar Lukla, een groot dorp in het Himalaya gebergte op 2800 m hoogte. Spannende vlucht, vooral het landen omdat je met hoge snelheid recht op een berg afvliegt, het schijnt ook het meest gevaarlijkste vliegveld ter wereld te zijn. Gelukkig kwam ik daar pas na aankomst in lukla achter.. Mijn gids stond me daar al op te wachten, ik had hem heel snel gevonden want hij heeft namelijk maar één arm, en daar zijn er niet veel van.
Het was nog vroeg, rond 8 uur, dus eerst even ontbeten. Daarna washet ongeveer 3 uur lopen naar onze eerste overnachtingsplek in Phakding (2600 m). Eerste indrukken waren dat het er koud is, alleen in de zon is het erg warm, het was er rustig, veel sherpas, best groen voor deze hoogte, heel anders dan in de alpen, nog best mooie huizen, veel hotels/guesthouses/lodges, mensen zijn best welvarend, eten is best oke en het gaat er alleen maar omhoog of omlaag. Ze hebben hier ook een mooi gezegde: 'Nepali flat, little bit up, little bit down', daar kwam ik snel genoeg achter. Er is geen verwarming, savonds lekker bij de houtkachel gezeten en vroeg naar bed gegaan. Was een koude nacht maar had goed geslapen.
De volgende dag naar Namche Bazaar gelopen (3400). Dat was flink klimmen en met een backpack van 12 kilo nog best pittig. Maar ik kon goed mn ritme vinden en was zelfs nog sneller dan mn gids! Onderweg ook voor de eerste keer de Everest kunnen zien, dat was echt super bijzonder en zo gaaf! The top of the world!
In Namche hadden we een acclimatiseer dag. Dat is helaas geen rustdag haha of ten minste daar kozen we niet voor. We hebben een hike gemaakt van 6 uuf naar een aantal mooie uitzichtspunten en een dorpje. Zonder backpack ging dag toch wel een stuk gemakkelijker. Had ook nog vrij weinig last van de hoogte, behalve dat het steeds kouder was. Terug in hotel een aantal snotterende mensen ontmoet die op de terug weg waren (iedereen die op de terugweg was van hun hike was wel beetje verkouden of ziekjes) En ze vinden dit hotel luxe en warm.. nou voor mij was dit al ijskoud en heel basic, beloofd een uitdaging te gaan worden! Een van die gasten had ook een franse groep ontmoet waarvan iemand van het pad omlaag was ze gevallen en ze hadden hem, nu een week later, nog niet terug gevonden.. hij had ook een shortcut genomen.. dat ga ik dus mooi niet doen.. best heftig als het zo dichtbij komt allemaal. De volgende ochtend tas gepakt, ontbeten (vaak toast met gebakken ei, gebakken aardappelen en thee) en gaan lopen. Het was iets van 6 uur lopen en best een flinke tocht. In de verte zag je het dorpje al liggen maar het hielp niet dat je ookzag dat je eerst helemaal omlaag moest om dan weer helemaal omhoog te gaan. Maar het was zeker een hele mooie tocht met vrijwel de hele tijd mooi uitzicht op de mooie toppen. Ik heb ook alleen maar super mooi weer gehad tijdens de tocht! Tengboche (3800 m) zelf was niet veel maar er was wel een hele mooie monastry waar een klein dansfestival aan de gang was. Een aantal monniken en een hele belangrijke denk k, hij zat bovenin in een mooie stoel, waren muziek aan het maken en aan het dansen. Ik heb er denk k wel 2 uur gezeten en gekeken. Veel fotos gemaakt en zelfs (stiekem) een filmpje (waar je eigenlijk soort van rechten voor moest kopen voor 300 dollar ofzo, ik ben er mee weg gekomen). De rest van de dag lekker gelezen en een beetje met mensen gepraat. Ik kwam hier ook weer dezelfde mensen tegen waarmee ik in het vliegtuig naar Lukla had gezeten dus dat was wel grappig. Niet zo heel goed geslapen deze nacht want ik geloof dat ik snachts gezelschap had van een paar ratten:(
De volgende ochtend weer vroeg vertrokken (meestal ontbijt om 7 en gaan lopen om half 8) op weg naar Pheriche op 4300 meter. Dan denk je, dat is 'maar' 500 meter stijgen maar ik denk dat het er wel 1000 zijn geweest. Maar het ging nog steeds goed, ook nog helemaal geen last van de hoogte. Rond 2 uur kwamen we daar aan en het eerste wat ik heb gedaan is een warme douche nemen. Dat was wel nodig na 5 dagen. Ze hebben er maar weinig elektriciteit dus voor alle 'luxe' moet je flink betalen. Warme douche (dmv gas) was over het algemeen 4,5 dollar voor 10 min, om je tel op te laden betaal je over het algemeen 3 dollar en wifi is 5 dollar. Na mn lekkere douche nog even een paar kleren gewassen, deze waren alleen al snel bevroren toen ik ze voor het donker naar binnen wilden halen, dan maar morgen drogen..
Ook hier hadden we een acclimatiseer dag. We hebben lekker uitgeslapen tot 8, ofja lekker, ik was altijd om 6 uur wakker (had ook geen wekker, tel was bijna altijd leeg) maar kon het opstaan in de kou deze keer even wat uitstellen.. We hebben een korte wandelijk gemaakt naar een hoogte van 5000 meter, ging prima! Merkte dat ik iets sneller moe was maar geen echte symptomen van AMS (acute mountain sickness) waar je toch wel voor moet uitkijken. Er vlogen ook regelmatig helicopters, de meeste zijn sightseeing vluchten maar er zal zeker elke dag wel ook een rescue vlucht gemaakt worden. Terwijl ik dit schrijf, reis ik samen met een jongen uit Alaska die in namche een longontsteking kreeg en met de helicopter (voor de mooie prijs van 5000 dollar) naar het ziekenhuis in lukla is gevlogen om dan snel met het vliegtuig naar kathmandu te gaan.. het kan zomaar gebeuren. Maargoed, ik voelde me nog helemaal prima. Nog maar twee dagen verwijderd van everest base camp (ebc)!!
De volgende dag liepen we naar Lobuche op 5000 meter. We kwamen ook langs een grote gedenkplaats waar veel van de bij hun toppoging omgekomen klimmers en sherpa's worden herdacht. Dit zag je overigens ook langs de hele route. En ook een Pheriche was er een monument met alle namen van omgekomen mensen op de everest. Het laatste uur was Nepali flat en ik kreeg het toch wel een beetje moeilijk.. we hadden ook lunch uitgesteld totdat we in Lobuche waren dus ik dacht dat ik gewoon niet genoeg energie in me had maar ik voelde me echt slecht. Moe, koud, hoofdpijn, misselijk.. ik was blij toen we eenmaal in het hotel waren en wat kon eten maar de hoofdpijn bleef en ik kreeg het maar niet warm.. besloten om toen een halve Diamox te pakken, dit helpt je lichaam acclimatiseren. Je moet alleen wel een aantal liter water extra drinken aangezien Diamox vocht uit je lichaam trekt. Ik kon dus mooi twee keer snachts opstaan om naar de wc te gaan terwijl het super koud was en donker en glad etc.. De volgende ochtend voelde ik me wel weer enigszins prima, hoofdpijn was weg maar was wel moe. Het was maar drie uurtjes lopen naar Gorek Shep (5200 m), het laatste dorpje voor ebc! De tocht ging opzich wel goed, merkte alleen dat ik echt heel langzaam moest lopen en dat mijn backpack ondertussen twee keer zo zwaar aanvoelt. Eenmaal aangekomen in Gorek Shep kreeg ik weer hoofdpijn en werd ik ontzettend misselijk. Na een noodlesoep en even rusten ging het opzich wel weer.. ik zette me eroverheen want we gingen de hike maken naar ebc! De backpack lieten we achter want we overnachtten in Gorek Shep dus dat scheelt alweer! Het was ongeveer twee uur lopen en je had ongeveer de hele tijd wel al zicht op de base camp dus je kwam steeds dichterbij! Soms verdween de everest achter een andere berg maar meestal was deze ook net te zien! Er waren geen tenten want nu is niet het seizoen om te klimmen maar je zag wel de plek en de grote gletcher die ze als eerste over moeten om bij camp I te komen. Dit is ook de gletcher die vorig jaar door de aardbeving aan een aantal mensen het leven kostten. Best heftig om te zien en hierbij stil te staan. Niet alleen door de aardbeving maar ook door andere omstandigheden komen mensen niet levend terug van hun toppoging, dat is zo iets geks om bij stil te staan als je zo dichtbij bent bij die berg, het hoogste punt van de hele wereld.. Zelf heb ik die ambitie gekukkig niet om de top te beklimmen, voor mij is met ebc mijn doel al bereikt! Ondertussen is mijn hoofdpijn weer erger geworden. En het was best een moeilijke tocht terug, alsof alle energie uit me lichaam weg is.. Terug in het hotel een garlic soep genomen, dat schijnt je lichaam ook te helpen met acclimatiseren. Ik wilde geen Diamox meer pakken, dat voelde niet goed en had overigens ook best wel last van de bijwerkingen. Ik dacht ook dat het meer uitputting was dan AMS. Nadat ik een hot leman tea kreeg aangeboden van de lieve mensen naast me en hier iets van gedronken had, kon ik snel naar de wc rennen want alles kwam er weer uit. De 'wc' (gat in de grond) had ik overigens niet gered, was gelukkig wel al buiten. Daarna nog een beetje van mn avondeten (noodlesoep) kunnen eten en vroeg naar bed. De volgende ochtend zouden we nog een top van 5400 meter gaan beklimmen met zonsopgang voor een mooi uitzicht op everest, ik had besloten om dit over te slaan om energie te besparen voor de volgende tocht. Mijn gids is overigens wel nog gegaan en met mn fototoestel dus ben er toch wel een beetje bij geweest:p. Het volgende plan was om naar de Gokyo lakes te gaan, maar om hier te komen moet je een 'pass' over op 5400 meter hoogte, wat ook betekende 1000 meter stijgen en weer 1000 meter dalen (absolute meters) op een dag. De volgende ochtend, nog steeds in Gorek Shep, voelde ik me nog even slecht. En dus besloten om ook Gokyo over te slaan. In het dorpje bij Gokyo zou je ook geen mobiel netwerk hebben, dus als het nog slechter zou gaan dan zou je echt een probleem hebben. Ik wikde geen risico nemen. Nu zouden we dus al eerder terugkeren maar op deze manier hoop ik wel wat meer te kunnen genieten en het ook wat rustiger aan te kunnen doen. We besloten dus om terug te lopen naar naar Pheriche op 4600 m. Eenmaal daar aangekomen voelde ik me weer super! Het was dus echt puur en alleen ams. Super stom maar niks aan te doen. We hadden ongeveer 6 dagen om weer terug te keren naar Lukla, we hebben een beetje een omweg genomen en verder heb ik een extra dag in Namche en in Lukla gezeten. Wat echt heel fijn was om deze dorpjes wat beter te keren kennen! En in Lukla heb ik echt uren naar de landende en opstijgende vliegtuigen gekeken, ook om iets meer vertrouwen te krijgen in mijn eigen vlucht terug haha. Wanneer je namelijk uit lukla vertrekt, ga recht op een afgrond af.. gelukkig stegen alle vliegtuigen voor dat punt al op.

Samenvatting route:
Dag 1: Kathmandu-(vlucht)-Lukla(2800m)-Phakding(2600m)
Dag 2: Phakding(2600m)-Namche Bazaar(3400m)
Dag 3: Acclimatiseer dag, uitzichtspunt Everest(3800m), Khumjung
Dag 4: Namche Bazaar(3400m)-Tengboche(3800m)
Dag 5: Tengboche(3800m)-Pheriche(4300m)
Dag 6: Acclimatiseer dag, uitzichtspunt(5000m)
Dag 7: Pheriche(4300m)-Lobuche (5000m)
Dag 8: Lobuche(5000m)-Gorek Shep(5200m)-Everest Base Camp (5400m)-Gorek Shep(5200m)
Dag 9: Gorek Shep(5200m)-Pheriche(4300m)
Dag 10: Pheriche(4300m)-Phortse(3800m)
Dag 11: Phortse(3800m)-Namche Bazaar(3400m)
Dag 12: Extra dag in Namche
Dag 13: Namche Bazaar(3400m)-Phakding(2600m)
Dag 14: Phakding(2600m)-Lukla(2800m)
Dag 15: Extra dag in Lukla
Dag 16: Lukla-(vlucht)-Kathmandu

Geschreven door Anne.derks