En toen waren we in Cuenca. Na bijna 3 weken in de natuur en in kleine dorpen in het binnenland toch wel even een kleine cultuurschok. Maar wat een enorm leuke stad! We hadden een prachtig en sfeervol hotel in het historisch centrum. We liepen dus zo naar de talloze kerken en kathedralen ( meer dan 50), de pleinen, parken , oude koloniale huizen en gezellige terrasjes. ( die hadden we nog niet eerder gezien). We vielen ook met ons neus in de boter want op 12 april is het feest in Cuenca. Dan vieren ze de oprichting van de stad. Dit ging gepaard met braderieën door de hele stad, muziek en allerlei optredens. Er was zelfs een soort van fanfarewedstrijd. In denk dat onze Austerlitzse fanfareband “Erica” jaloers zou zijn op al die jonge mensen die hier bij de fanfare gaan. Ook als jonge vrouw bij de majorettes gaan is hier kennelijk populair. 🫣
We hebben lekker door de stad geslenterd, de kathedraal beklommen (Arno), de hop on- hop of genomen ( waar ze geen route van hadden en uiteindelijk meer een hop on was dan een hop of want de bus stopte maar 1x😂. Vonden wij niet erg want we zaten heerlijk bovenop die bus en hebben een prima indruk gekregen van de stad.) We kwamen ook onze Baarnse “ vrienden” weer tegen. Dat was wel leuk want we hadden ze geen gedag kunnen zeggen en dat voelt toch gek na 2 gezellige avonden. Ook zijn we nog naar Cajas national park geweest. Een prachtig natuurgebied, wederom hoog uiteraard, met allemaal meren. We twijfelden nog even over een wandeling daar maar dat was voor mij toch te pittig.
Als Cuenca in Europa zou liggen zou het absoluut een top bestemming zijn voor een stedentrip. En als wij, terwijl we niet zo dolfijn op steden, dat zeggen dan kun je dat gerust aannemen.
Zondag zijn we in de bus gestapt naar de stad Guyaquil. Reizen met de bus is in principe heel prettig want je zit hoog en kunt relaxed naar buiten kijken. Ook stopt de bus op de lange afstand zo nu en dan voor een plasstop waar je dan ook iets kunt kopen. Alleen is het bemachtigen van het juiste buskaartje en het vinden van de juiste bus nog een behoorlijke uitdaging. Het was een enorm station waar werkelijkniemand Engels sprak. Met behulp van de app en handen en voeten lukte het me om kaartjes te kopen voorde juiste route. Er gaan namelijk meerdere bussen maar niet elke bus neemt de route door het nationale park en dat wilden graag. Daarna moesten we de goede bus zien te vinden. We werden van het kastje naar de muur gestuurd maar uiteindelijk was er een vriendelijk gezin die naar onze kaartjes keek en toen liet zien dat ze met dezelfde bus gingen dus daar zijn we bij in de buurt gebleven.
Na 1 nachtje in Guayaquil gingen we dan eindelijk naar de Galapagos! Een hele reis. Eerst met de taxi naar de luchthaven. Daar moesten we bij 3 verschillende balies zijn en de volgorde luisterde nauw maar stond nergens. Nu had ik me wel in de procedure verdiept en gelukkig ging het goed want ik had ook horror verhalen gehoord van mensen die hierdoor hun vlucht hadden gemist want duidelijk is het allemaal niet. Eerst naar de balie om een soort van vertrekbelasting van $20 pp te betalen, daarna alle tassen laten scannen op groente, fruit etc. en daarna inchecken bij een paal en uiteindelijk de bagage inleveren. Bij de gate nogmaals de handbagage scannen.
De beenruimte in het vliegtuig was duidelijk gemaakt voor de locals want arno paste er echt nauwelijks in. Nadat ik naar hem wees en vriendelijk vroeg of we misschien met z’n tweeën op een lege rij konden zitten keken ze meewarig naar arno en even later werden we opgehaald en kregen we 2 stoelen in het premium gedeelt,top!
Op het eiland Santa Cruz aangekomen (eigenlijk op Baltra, een klein eilandje waarop het vliegveld is gelegen)moesten we bij de paspoortcontrole meteen $100 pp betalen voor de toegang tot het nationale park. Daarna werd de bagage handmatig gescand en vervolgens besnuffeld door K9 oftewel de hond. Gelukkig werd onze bagage er niet uitgehaald maar veel koffers wel.
Vervolgens met een busje naar het water , bootje naar de overkant en taxi naar het stadje. We hadden een geweldig leuk guesthouse, beetje in Gaudí stijl, super hulpvaardige eigenaren en er zat zelfs een klein pooltje bij.
Uiteraard meteen op pad want we zijn hier absoluut voor de dieren. Op het vliegveld werden we al begroet door een leguaan en in de haven van het dorp spotten we direct haaien, zeeleeuwen, pelikanen en fregatvogels.
De volgende dag zelf erop uit gegaan naar een kleine baai waar we tijdens het snorkelen haaien, roggen en baby hamerhaaitjes zagen!
Inmiddels zijn we sinds gisteren op het eiland Santa Isabela. We zijn hier met de boot naartoe gegaan en hier is het compleet anders. Veel groener, heel veel dieren ( je struikelt bijna over de zeeleeuwen en zee leguanen) en wel een stuk groter dan het vorige eiland maar lang niet zo ontwikkeld. Er is niet echt een stadje maar een plein waar wat zandpaden op uitkomen en her en der wat restaurantjes en shops , alhoewel shop nog een groot woord is voor die zaakjes☺️. De sfeer is wel heel relaxed. We hebben een fiets gehuurd en daarmee zijn we al 3x naar een snorkel plek bij een steiger in de buurt van de haven gefietst. Daar hebben we al gesnorkeld met de zeeleeuwen, schildpadden en die zee leguanen. Dit is echt wel zoals ik het me had voorgesteld. In het water zijn met die dieren is ook echt heel anders dan ze vanaf de kant zien. Echt heel bijzonder.
Vanmorgen hadden we nog wel even een dingetje😨. Toen ik mijn snorkelspullen pakte miste ik plotseling mijn tasje met daarin mijn full-face masker (duikerbril). Ik realiseerde me meteen dat ik dat tasje waarschijnlijk gisteren had laten hangen in het toiletgebouw bij de haven. Eerlijk gezegd sprongen de tranen in mijn ogen. Uit frustratie en boosheid op mezelf. Snorkelen is nu juist iets waar ik voor hier ben en ik ben altijd zo gestructureerd en ook zuinig op mijn spullen dat ik echt baalde dat mij dit nu net moet overkomen en dan op een plek waar je ook niet even snel een nieuw masker koopt.
Na de eerste schrik schoten we wel meteen weer in de oplos modus. Arno is op de fiets gestapt om te checken of het tasje er misschien nog hing of ergens was neergelegd als gevonden voorwerp. Zelf ben ik vast naar de duikshopjes gewandeld in de hoop daar een duikerbril te kunnen kopen of huren. Nou jullie raden het vast al; tasje hing er niet meer maar bij de duikshop kon ik gelukkig wel een duikbril huren en zelfs zo’n full- face en daar was erg blij mee want met zo’n losse snorkel vind ik vreselijk. Ik stik altijd de moord met dat ding in mijn mond.
Probleem voor nu dus opgelost en op het volgende eiland zien we wel weer verder.
Morgen en overmorgen hebben we hier excursies geboekt. De prijzen zijn shocking maar we zijn hier maar 1x en willen geen spijt krijgen van dingen die we niet gedaan hebben. Nog 8 dagen Galapagos!!!

Geschreven door Anjaenarno.reisdagboek