Het pontje waar we afgelopen vrijdag op stonden te wachten bleek met recht een pontje te zijn met de nadruk op JE. Toen hij aan kwam varen kregen we al de slappe lach en gingen we ervan uit dat we de hele route terug zouden moeten rijden want de boot zag er nogal klein uit. Dat viel uiteindelijk mee. Er kon zegge en schrijven 1 camper op en dat waren wij want we waren gelukkig de enigen die stonden te wachten. Voor de jongen van de pont was het volgens mij ook een heel evenement want hij begon druk te gebaren hoe arno het beste de boot op kon rijden ( achteruit). Er bleek nog 1 andere passagier die lopend was en naar een klein eilandje werd gebracht en daarna vaarde de pont door naar onze bestemming. Was weer een leuke ervaring.

Het weer is hier de afgelopen dagen trouwens wel omgeslagen. De dagen ervoor waren zeker voor noord Noorse begrippen erg warm en zonnig. De afgelopen dagen is het wat koud (8 graden brrrr) , heel nat en stormachtig maar daar waren we op voorbereid. Dat is ook de oorzaak van het feit dat het hier zo mooi en groen is dus ach….
En ja wat doe je dan met dat slechte weer? Nou allereerst je goede humeur bewaren en verder uitslapen, in regenpak met de hond naar een mooi uitzichtpunt wandelen ( vinden wij leuker dan de hond), mooie routes rijden en bedenken dat sommige dingen eigenlijk mooier zijn in de regen ( watervallen en de wolken boven de fjorden en bergen), dorpjes bezoeken en zonder naar de prijskaart te kijken gaan lunchen, museum bezoeken ( we weten inmiddels alles van Vikings), spelletjes en boeken lezen ( met dank aan Ben😜)
En toen werden we op 2e pinksterdag wakker en zagen we , tegen alle verwachtingen in, een zonnetje tussen de wolken doorkomen en wat blauwe streepjes lucht. En niet geheel onbelangrijk; het was droog. Dat voelde als een cadeautje. We zijn meteen ons bed uit gesprongen en op pad gegaan. Eerst even ergens een lekker vers broodje gescoord en toen op een mooi plekje ontbeten. Daarna een paar mooie tochtjes gemaakt. In principe loopt er over alle eilanden van de Lofoten een groene toeristische route maar er wordt wel aangeraden om zo nu en dan een zijweggetje in te gaan. Soms omdat het dan gewoon een hele mooie weg is en soms om een mooi dorp of bijzonder punt te bezoeken. De mooiste was wel de route naar het dorp Nusfjord. Werkelijk het allermooiste dorpje van de Lofoten en tevens het meest gefotografeerde. Op alle folders, boeken en websites over de Lofoten staat dit dorp afgebeeld. Overigens is die foto genomen vanaf een heuvel achter het dorp ( pittige klim, hebben we niet gedaan😜). Het dorp ligt in een kleine baai en is helemaal omgeven door hoge bergen en er staan allemaal van die rode en gele huisjes op palen. Het is een soort openluchtmuseum want diverse panden zijn nog ingericht zoals vroeger en zijn gewoon toegankelijk. Kennelijk moet je er in het hoogseizoen entree betalen maar nu niet. Midden in het dorp zit een kleine bakkerij van 145 jaar oud waar ze nog elke dag brood en de beroemde Scandinavische kaneelbroodjes in een steenoven bakken. Er staan 3 tafeltjes binnen en daar hebben we zo’n lekker broodje en een bakkie genomen.

Onderweg had ik mijn blunder van deze vakantie😨🤭. Misschien nog wel erger dan Arno’s walvis. Ik zag namelijk echt een dier over een grasveld lopen maar kon hem niet thuisbrengen. Arno had het echter snel gezien: een robot grasmaaier. Tja volgende keer toch mijn bril meenemen.

Rond 3 uur begon het te regenen maar toen hadden wij er al een dag opzitten. Omdat we min of meer bij het eindpunt van het zuidelijkste eiland waren aangeland besloten we even in de haven te gaan kijken of we misschien een reservering konden regelen voor de boot van dinsdag. Maar helaas….er zat weer eens geen kantoortje. Nu hebben wij dit jaar iets met bootovertochten op onze vakanties. Ook hier weer. Op het matrix bord in de haven stond dat de boot om 18.00 zou vertrekken. Wel vreemd want op de website stond 20.30 uur maar ja Pinksteren dus je weet het niet🤔🤔. Aangezien het toch goot van de regen leek het ons wel handig om die boot te pakken ipv nog een nacht op het eiland te blijven. Er verzamelden zich steeds meer mensen en campers in de haven en rond 17.15 uur kwam er een boot aanvaren maar verder gebeurde er niks. Rond half 7 vertrok de boot weer zonder dat er iemand op was gegaan enversprong de tijd op het matrix bord opeens naar 20.30 uur. Heel verwarrend en vreemd allemaal maar inmiddels was het dus al zo laat dat we maar zijn blijven wachten want we stonden ook vrij vooraan. Uiteindelijk idd de boot van 20.30 uur voor een pittige overtocht van 4 uur in de storm. Ik ben nooit zeeziek maar voelde me niet echt lekker. Het feit dat er nogal wat mensen druk doende waren met kotszakjes was ook niet echt bevorderlijk 😫. We waren blij dat we om 00.30 uur weer land onder de voeten hadden en dan is het ook fijn dat het gewoon licht blijft want dat is toch makkelijker als je een plekje zoekt.
Dinsdag op tijd op en een camping gezocht bij de Saltstraumen. Na 6 dagen in het wild staan was het weer broodnodig om eea op te laden en te wassen enzo. De Saltstraumen is het sterkste getijdenstroom ter wereld. 4x per dag stuwt een massa van zo’n 40 miljoen kub water met hoge snelheid door de zeestraat de fjord in dan wel uit. het smalste punt is maar 150 meter breed en daar ontstaan draaikolken en forse stromingen. Vanaf de kant vonden we het wat tegenvallen maar toen we vanmorgen boven op de brug naar beneden keken was het toch wel een imposant gebeuren. Helaas durfde ik het niet aan om met mijn telefoon een foto te maken. Ik ben niet zo’n handigerd en kreeg meteen visioenen van vallende iPhones , die brug was namelijk nogal hoog en je moest best een beetje over de brug hangen om een goeie foto te kunnen maken.

Inmiddels zijn we aan de kustroute naar Trondheim begonnen. Ook weer een nationale toeristische route met prachtige uitzichten en plekjes. We moeten ook nog 6x met een pontje over voor we daar zijn. Dat gaat dus nog wel even duren.

Geschreven door Anjaenarno.reisdagboek