We zijn inmiddels 12 dagen in Ierland en de zon schijnt nog steeds. De Ieren kunnen er niet over uit en wij eigenlijk ook niet. We waren op alles voorbereid. Hebben regenpakken, waterdichte wandelschoenen, dunne en dikke outdoor broeken en voor de koukleum onder ons zelfs een muts, buf en handschoenen mee maar nog niets van dat alles nodig gehad.

Het is een heerlijke en relaxte vakantie waarin we proberen wat meer rust in te bouwen en niet constant onderweg te zijn. Vorige week natuurlijk 3 dagen op dezelfde plek geweest en daar gefietst.
Daar hoorden we dat afgelopen weekend een zogenaamd bank- holiday weekend was. Dat betekent dus gewoon lang vrij weekend. Ik heb diverse mensen gevraagd wat er te vieren viel maar niemand wist het eigenlijk maar iedereen had vrij en de meeste campings zaten al volgeboekt.
We hebben dus net voor het weekend op een camping de boel opgeladen, vol gegooid en gewassen zodat we 3 dagen in het wild konden kamperen en hebben op de mooiste plekjes overnacht; aan zee, aan een meertje ( tip van een local) en bij een oude kasteelruïne).

Dat onverwachtse blijft voor ons toch het leukste van het rondreizen op de bonnefooi. We waren eigenlijk van plan naar de ring of Kerry te gaan. In het zuid westen van Ierland zijn 3 schiereilanden waarvan Kerry het bekendste en meest toeristische is. Gezien het vrije weekend besloten we dus eerst maar het aanzienlijk minder bekende Beara te gaan bekijken.
Zo kwamen we in het dorpje Glengarif en daar stonden borden waarop een boottochtje naar een eilandje met een tropische tuin en langs een zeehondeneiland werd aangeprezen. We besloten dat spontaan te gaan doen.
Vooral zeehondeneiland was hilarisch. We zijn ons er van bewust dat we wel verwend zijn hoor. We hebben al diverse zeehonden tochtjes gemaakt en er zelfs mee gezwommen, gesnorkeld en gekayakt maar dit was echt grappig. Het eiland betrof namelijk een groot uitgevallen rots ( een meter of 3) met daarop zo’n 5 zeehonden😂. Op de terugweg was het al een beetje vloed en toen was er van die rots niet veel meer over en lag er nog 1 die-hard zeehond op een puntje steen.
Het eiland met de tuin was trouwens erg mooi.

De dag erna zijn we helemaal naar het westelijke gedeelte gereden met de bedoeling om daar met de enige kabelbaan van Ierland de zee over te steken naar een ander klein eiland ware het niet dat zo’n 6 km voor we daar eindelijk waren er een bordje in de berm stond waarop we lazen dat de kabelbaan gesloten was ivm werkzaamheden. Lekker handig om dat daar pas neer te zetten😨. Nog gekker was dat we , nadat we toen maar doorreden , opeens een bord zagen staan waarop vermeld stond dat de weg verder niet geschikt was voor voertuigen breder dan 2.50 meter. Nu is onze camper 2.30 met spiegels ingeklapt en 2.60 met spiegels uitgeklapt dus Arno vond het niet zo’n punt maar ik vond het toch wel spannend. Uiteindelijk viel het reuze mee en was de weg niet echt smaller dan veel andere weggetjes die we hier rijden. Al met al een dag die anders verliep dan gedacht maar ook wel weer prima.

Zondag zijn we doorgereden naar schiereiland Kerry. In het stadje Kilkarney belandden we in een file. Er stonden werkelijk waar overal campers, auto’s en motoren geparkeerd en in de bermen stonden kleine tentjes. Het was een chaos. Dit bleek te komen door de jaarlijkse motorbeurs. In Kilarney is veel te zien en te doen maar we besloten dat maar aan het eind van onze ronde later deze week te gaan doen en zijn doorgereden naar het uiterste westen van Kerry. Daar staan we inmiddels alweer 3 dagen op de camping. We hebben hier een dagje gefietst waarbij we met een pontje naar een eiland hier tegenover zijn gegaan. Daar wilde Arno graag gaan kijken bij pootafdrukken van een van de 1e landdieren die heeft bestaan. Die afdrukken zijn 350miljoen jaar oud en zijn in de rotsen gevonden. Het was een hele tocht er naartoe. Eerst een lang vals plat op en daarna met een noodgang een lange helling van 15% af. Leuk natuurlijk maar ik moest ook weer terug🤨😱. De pootafdrukken waren eigenlijk niet meer dan wat uitgesleten plekken in de stenen. Als ik niet had geweten dat ze er waren had ik er absoluut overheen gekeken😂Maar je moet het toch maar gezien hebben haha.
De berg terug op viel niet mee; in de laagste versnelling en met de hoogste ondersteuning had ik nog een duwtje van Arno nodig pff.

Vervolgens zijn we naar het Skellig bezoekerscentrum te gaan. De Skelligs zijn 2 eilanden die 12 km verderop heel geïsoleerd in zee liggen. Het zijn eigenlijk enorm grillige rotsen waar het wemelt van de vogels en waar ruim 1000 jaar geleden door monniken een klooster is gebouwd omdat ze geïsoleerd wilden leven en dachten dat ze boven op die rots ook dichter bij God zouden zijn. Je kunt je er totaal niets bij voorstellen hoe het überhaupt mogelijk is geweest om daar een trap omhoog te maken en een klooster te bouwen. ( in die tijd met de middelen die ze toen hadden, echt heel indrukwekkend)De eilanden zijn tegenwoordig bij het grote publiek bekend door de laatste Star Wars film. Een belangrijke scène in die film is opSkellig Michael opgenomen. En voor wie het nog niet wist; ik hou niet zo van sciencefiction films maar ben wel dol op de Star Wars films en heb ze ook allemaal gezien. ( toen de laatste uitkwam zijn Arno en ik zelfs op een doordeweekse ochtend om 07.00 uur naar de filmmarathon van de laatste trilogie geweest. Daar waren overigens ook mensen compleet in tenue van hun favoriete personage maar dat ging ons zelfs te ver😂)
Je kunt een boottocht maken rondom de eilanden maar ook een tour waarbij je aan land gaat en de pittige klim (618 traptreden en een zeer smal pad)naar boven maakt. Deze tour is normaal lang van te voren volgeboekt want er is een maximum aantal bezoekers toegestaan per dag. Toen we kaartjes gingen kopen voor de boottocht kregen we te horen dat er toevallig 1 annulering was voor de landtour van vandaag.
De keus was toen snel gemaakt want Arno wilde dat erg graag en dat snapte ik wel. Ik had het zelf ook heel gaaf gevonden maar dat is echt wel veel te zwaar voor mij.
We zijn dus opgesplitst en hebben de camper op de parking gezet zodat ik lekker een boekje in de zon kon gaan lezen terwijl ik wachtte op Arno want zijn tour duurde uiteraard veel langer.
Ondanks dat ik zelf niet op het eiland ben geweest heb ik genoten. Het was erg mooi en heel indrukwekkend van dichtbij.

We hebben de dag afgesloten met een etentje in de plaatselijke pizzeria die in een kerk is gevestigd, ook weer heel bijzonder.
Morgen gaan we weer een stukje verder!

Geschreven door Anjaenarno.reisdagboek