Na een lange reisdag ( om 06.15 uur ging de wekker, op tijd op Schiphol, uur vertraging, 11.30 uur vliegen, uur bij de douane in de rij en nog 45minuten met de taxi) waren we dan eindelijk zondag om 18.00 uur plaatselijke tijd in ons hotel in Quito. In Nederland was het toen al 02.00 uur dus we waren bekaf. Nog even wat gedronken en toen gaan slapen. Door het tijdsverschil was ik alweer om een uur of 02.00 uur wakker😡.
‘S morgens meteen eea regelen. Allereerst met behulp van de vertaal app bij de receptie geprobeerd uit te vogelen of er een schoenmaker in de buurt was want de zool onder Arno’s bergschoen hing los. Terwijl ik daarmee bezig was kwam er een oud dametje van het hotel langs lopen die in rap Spaans een heel verhaal hield. Kwam er op neer dat we dit het beste met 2 componenten lijm konden doen en dat kon zij wel regelen. Nou dat was fijn dus schoen meegegeven. Daarna moesten we nog simkaarten voor onze telefoons. Op de hoek van de straat zat zo’n winkel waarvan je, je afvraagt wat het eigenlijk voor winkel is maar ze verkochten in ieder geval simkaarten. Toen ik met behulp van de vertaal app wilde vragen of ze konden helpen met installeren deed die app het uiteraard niet want ik had geen internet, lekker dom🫣. De mensen zijn echter heel behulpzaam dus er werd direct iemand van boven gehaald die Engels sprak. Nu denken jullie misschien ; hoe moeilijk kan het zijn om een simkaart te veranderen. Nou dat is inderdaad niet moeilijk maar voor het installeren en opwaarderen in een ander land heb je bijna een universitaire studie nodig. Je krijgt talloze sms’jes met opdrachten om codes en #* etc. in te voeren en dat in het Spaans. Uiteindelijk was al het winkelpersoneel er druk mee maar is het wel gelukt.

Daarna zijn we met een gids een free city walk gaan maken. Dat bestaat in heel veel steden en is echt leuk. We werden opgehaald door een leuke jonge meid die ons ruim 3,5 mee heeft genomen en ons van alles in de stad heeft laten zien. Veel kerken,musea en hofjes.aan het einde hebben we ook nog een beginnend chocoladebedrijfje bezocht waar ons alles over chocola maken werd verteld en waar we 12 smaken mochten proeven!
Door de korte nacht, het tijdsverschil en de hoogte ( Quito ligt op 2850 m)waren we echt bekaf daarna. Toen het vervolgens ook nog keihard begon te regenen besloten we maar een spelletje te gaan doen en ‘s avonds te gaan eten in het mini restaurantje (5 tafeltjes) onder ons hotel. Eerlijk gezegd hadden we er geen bijzonder hoge verwachtingen van maar het was heel culinair. In 1e instantie bestelde ik een curry gerecht met pig. Toen ik vroeg of dat varken was wees de ober iets kleins aan, arno keek nog eens op de kaart en lag in een deuk. Het bleek dat ik cavia had besteld. Gelukkig kon ik daar nog vanaf😂.

Dinsdag zijn we doorgereisd naar Mindo, een nevelwoud 2 uur van Quito vandaan. We hadden de keus tussen de backpackersway ( bus) of de comfortabele manier (Uber). Het is de Uber geworden.😜 Ook in Mindo hadden we weer een heel sfeervol hotel.
Mindo staat vooral bekend om de enorme hoeveelheid vogels en vlinders dus we wilden meteen wat aan die eerste dag hebben en zijn een vogelspot wandeling gaan maken. We zijn duidelijk geen pro’s want de natuur was prachtig maar geen vogel te bekennen. Later hoorden we dat de vroege ochtend de beste tijd is.
Gisteren met een soort van open gondeltje over het regenwoud naar de andere kant gegaan waar een mooie wandeling naar een paar watervallen was. Dat betekent eerst lekker naar beneden lopen maar daarna ook weer omhoog pff😮

Omdat we toch echt wel graag al die mooie vogels wilden zien hadden we voor vanmorgen een tour met gids geboekt. Om 06.00 uur kwam Sandra ons halen. Het is echt ongelofelijk hoe goed zo’n gids die beesten kan spotten tussen al die hoge en dichte bomen en struiken. Ik ben van overtuigd dat wij tijdens onze wandeling gisteren ook langs zat vogels zijn gekomen alleen zien wij ze niet en Sandra wel! Was dus echt de moeite waard, vooral de toekans waren prachtig. Halverwege kregen we ook nog een ontbijtje van Sandra, bijzonder op zo’n plekje hoor.

Daarna terug naar Quito. Deze keer gewoon met de bus want die ging om de hoek.
Na deze relaxte ochtend hadden we nog wel een stressvolle middag. De lijm op Arno’s schoen had het namelijk niet gehouden en gisteren hing ook de andere zool er onderuit. Duidelijk een kwestie van materiaalmoeheid 😒. Echt een slechte timing want ons programma voor de komende weken is niet geschikt voor sandalen maar zie in een land met voornamelijk kleine mensen maar eens berg- of hikingschoenen te vinden in maat 45. Dat is absoluut een uitdaging.
Nadat we onze bagage gedropt hadden bij het hostel waarvandaan we vanavond vertrekken richting de Amazone zijn we naar een outdoor winkel gegaan. Daar hadden ze alleen schoenen tot maat 43 en die man keek heel tobberig toen we vroegen of we ergens maat 45 zouden kunnen vinden. Uiteindelijk verwees hij ons naar een andere zaak maar hij wilde niet even helpen met bellen om te checken of ze, ze inderdaad hadden zodat we niet voor niets de hele stad zouden gaan doorkruisen. Ik heb nog even geprobeerd zelf te bellen maar ik kreeg een Spaans keuzemenu en dat ging me boven de pet. Toen maar weer een Uber geregeld maar gelukkig niet voor niks want een uur later stonden we $279 armer maar zeer opgelucht weer buiten!
Zometeen vertrekken we met de nachtbus voor 4 dagen naar de Amazone. Ik ben heel benieuwd. Jullie gaan het horen!

Geschreven door Anjaenarno.reisdagboek