En toen kwam het er toch nog van: bezoek aan een huskyfarm! Nadat het in het noorden niet was gelukt ben ik gaan googelen op huskyfarms in het midden en zuiden van Noorwegen maar die zijn er toch een stuk minder. Uiteindelijk een farm in de buurt van Trondheim gevonden en daar gingen we heen dus dat kwam goed uit. Gemaild en we konden terecht. De dag ervoor kreeg ik nog een mail met de vraag of we wat eerder konden komen. Bleek dat er een journalist was die graag wat foto’s van ons wilde maken en wat gegevens wilde noteren voor een artikel in de krant over de toeristische mogelijkheden in dat gebied zomers. Nou prima natuurlijk. De foto’s die ik heb bijgevoegd zijn ook door hem gemaakt en de krant wordt naar ons opgestuurd. Grappig om op die manier in een Noorse krant te komen.

We hadden die dag geluk dat het niet zulk warm weer was en daardoor konden we met de huskykarren op pad. Dat kan alleen als het onder de 15 graden is. Arno was wat sceptisch en wist eigenlijk niet of hij dat leuk zou vinden maar uiteindelijk vond hij het geweldig. Hij stond als een soort van cowboy achter op die kar en slaakte ook van die aanmoedigingskreten alsof hij een span paarden aan het mennen was😂. Zo’n tour met een huskyfarm is fantastisch. Die beesten kunnen echt heel hard rennen. We zijn niet heel ver geweest want dat kan in de zomer niet. In de winter kunnen dit soort husky’s wel 100-150 km rennen met een slee. De eigenaresse doet ook al ruim 20 jaar vrij succesvol mee met races.

Het waren trouwens niet allemaal van die husky’s zoals je die in films ziet met lang donzig haar als een soort van poolhonden. Dit waren Alaska husky’s en die zijn allemaal heel verschillend. De een leek op Bowie, de ander weer op een soort herdershond en er waren er ook die wat meer weg hadden van de husky zoals wij die kennen. De Alaska husky is de snelste racer van de husky’s vandaar dat zij deze had.
Het waren er 60 en ze waren zonder uitzondering super enthousiast, blij en lief. Er zat echt geen kwaad bij. Het enige nadeel was volgens haar dat ze enorme jagers zijn dus absoluut niet los kunnen. ( herkenbaar) Ook grappig was dat ze net als Bowie en Miley zodra ze het te warm hadden gingen afkoelen in het water dus tijdens onze tocht ging opeens het hele span de greppel naast de weg in om door het water de waden.

Na de tocht met de kar gingen we naar de puppies. Dat waren er 7 en die mochten uit de ren om te spelen en rond te rennen. Op die leeftijd gaan ze nog niet jagen maar blijven ze bij de roedel in de buurt. Het was ondoenlijk om met ze op de foto te gaan want ze renden als dollen heen en weer.
Ook wel grappig is dat de rashonden hier geen naam krijgen die begint met een vaste letter per nest maar dat voor elk nest een thema wordt gekozen. Bij dit nest was dat het thema “ het weer” dus de puppies hadden namen als Tsunami, Thunder, Windy en Snowy.
Al met al een superleuke ochtend, blij dat het gelukt is.

Verder de afgelopen week ook de stad Trondheim bezocht. Van een andere camperaar hadden we de tip gekregen om de camper op een parkeerplaats 3 km uit de stad te zetten. Was gratis en als zuinige Hollander ( ik vooral hoor😉) leek ons dat wel wat. Nou toen we richting die parkeerplaats reden had ik al door dat dit het hem niet ging worden. Helemaal boven op een heuvel dus 3 km alleen maar bergopwaarts terugfietsen. Dat zag ik niet zitten dus toen toch maar keurig de camper op de speciale camper parkeerplaats gezet waar overigens alle faciliteiten waren zoals stroom, water, mogelijkheid om toilet te legen etc. Je mocht er ook overnachten maar dat vonden we niet echt gezellig. Op de fiets de stad in gegaan. We vonden het niet heel bijzonder. Het grote plein midden in de stad werd ontsierd door een McDonalds, een Burgerking en de H&M dus niet zo sfeervol. Alleen het oude gedeelte was wel knus en daar hebben we dan ook gezellig op een terrasje geluncht. Dat doen we hier natuurlijk niet zo vaak dus het lijkt wel alsof het dan ook veel beter smaakt als je het wel een keer doet!

Vervolgens doorgereden naar een natuurgebied in het midden van het land waar we 3 jaar geleden ook zijn geweest. We stonden toen op een leuke kleine camping waarvandaan door een oude baas van destijds 80 jaar oud (!) wandelsafari’s werden georganiseerd en begeleid op zoek naar de muskusossen. Dat zijn echt van die prehistorische dieren en ze zijn ook gigantisch. We hebben toen 7 van die beesten gezien. Nu dus weer naar die camping. De oude baas was er nog steeds ( fitter dan ik hoor haha) maar de groep die met hem ging wandelen was wat groter dan de vorige keer. Ik heb het zelf nooit zo op groepen want ik hobbel er altijd achteraan en als ik eenmaal bij ben dan gaan ze meestal weer terwijl ik dan nog uit wil puffen. Ik besloot dan ook om op de camping te blijven,beetje rommelen. Arno is wel mee gegaan en ook dit keer hebben ze die ossen gespot.’s avonds lekker de sauna gereserveerd die speciaal voor ons werd opgestookt. Was wel even prettig om weer eens 2 nachten te blijven zonder verder te rijden. De volgende dag heb ik overigens zelf ook nog van die ossen gezien toen we door het gebied reden dus dag was mazzel.

Inmiddels staan we even aan de beroemde fjord van Geiranger. Arno is aan het vissen, we lunchen hier en gaan daarna nog een stukje verder want we zijn hier al 2 X eerder geweest. Gisteren aan het eind van de dag hebben we de Trolstigen gereden ( een bekende bergpas met allemaal haarspeldbochten en watervallen). Allebei de keren dat we die reden was het druk en was de natuur groen. Nu reden we er op een handig en rustig tijdstip waardoor ook arno goed om zich heen kon kijken. Er lag nog gigantisch veel sneeuw en er waren heel wat parkeerplaatsen waar je niet op kon maar wel een mooi plekje gevonden om te slapen. Het zou vandaag erg mooi weer worden en daarom hadden we eigenlijk gepland om hier een nacht te blijven maar mooi weer op de Trolstigen betekent natuurlijk niet dag het automatisch ook mooi weer is in Geiranger want daar zit een fjord en 8 bergen tussen. Hier is het wat wisselvallig. Prima om even te vissen en een bakkie te doen maar niet om op decamojng te gaan staan.

Vannacht schrok ik opeens wakker en bedacht me dat ik wat vergeten was. Kennen jullie dat? Geen idee waarom ik er opeens aan dacht en wakker werd maar ik dacht dat we vergeten waren om de omvormer uit de lader te halen. Dat is het apparaat waar we onderweg spullen mee opladen. Dat apparaat moet wel uit de lader als de auto stilstaat anders trekt hij de accu leeg. Dat is ons ooit overkomen en toen moest de anwb er aan te pas komen. Het kwam op onverklaarbare wijze niet bij me op om te gaan kijken maar ik was al in oplossingen aan het denken voor dit probleem want we stonden ook nog eens op een plek waar we geen internet en mobiel bereik hadden. Ik porde wel arno wakker. Die vloog meteen op en riep iets van “elke seconde telt” (alsof er iemand een hartstilstand had😂😂🤣) en waar ik dus een slappe lach aanval van kreeg en hij klom ook meteen het bed uit om onder het rolgordijn door te klauteren en het te checken. Uiteindelijk bleek er niks aan de hand te zijn maar elke keer als ik nu aan die opmerking denk voel ik weer een lachkriebel omhoog komen.

Hier vandaan nemen we de toeristische route die veel mensen nemen die voor het eerst naar Noorwegen gaan. Op relatief korte afstand veel watervallen, fjorden en gletsjers. Volgende week zondag moeten we in het zuiden zijn om de boot terug naar Denemarken te pakken die we hebben gereserveerd.

Verstuurd vanaf mijn iPad

Geschreven door Anjaenarno.reisdagboek