Regelmatig wordt me gevraagd wat nou de mooiste plek is waar we ooit zijn geweest en of ik nog een tip heb voor een bestemming. Nou op beide vragen is het eigenlijk onmogelijk om antwoord te geven. Want ja, wat zoek je en waar hou je van tijdens je vakantie. Een mooie stad, pittoreske dorpjes, ruige natuur, lieflijk landschap, mooi weer, strand, bergen, lekker eten, aardige mensen, dieren spotten, actief, luieren en ga zo maar door. En dan heb ik het belangrijkste misschien nog niet eens genoemd en dat is gevoel. Niet echt te beredeneren maar soms heb je dat op een plek en soms helemaal niet. Het zal met van alles te maken hebben en zeker ook vaak met herinneringen. Voor mij is Oostenrijk zo’n land waarik me altijd meteen thuis voel zeker ook op “ onze” camping bij boer Müller. Ook Engeland en Schotland spreken me aan. Maar waar je ook van houdt, ik denk dat ik wel kan stellen dat qua natuur Noorwegen een van de mooiste, zo niet het allermooiste, land in Europa is. En wij zijn van die boffers die hier gewoon 5 weken vakantie mogen vieren. Mooie natuur en dieren spotten zijn 2 ingrediënten waar we blij van worden. Voor wat betreft de dieren hebben we in ieder geval al 2 elanden gezien en heel wat rendieren. Zelf heb ik, toen ik een keertje naar het dorp fietste, ook nog poolhazen gezien. Arno vertrouwt dat niet zo.die denkt dat ik zo kippig ben dat het ook makkelijk kleine hondjes kunnen zijn geweest maar ik heb weliswaar mijn bril vergeten mee te nemen, het verschil tussen springende poolhazen en een hond zie ik zelfs zonder bril. Zelf zit hij er trouwens ook weleens naast ondanks dat hij dierenspotter nummer 1 is van ons gezin ( met Mats op een mooie 2e plek) Vandaag zag hij een dolfijn of walvis dus de camper werd meteen aan de kant gezet en wij spoedden ons direct met fotocamera en verrekijker naar de rand van de weg. Na een poosjes hebben staan observeren kwam Arno tot de conclusie dat het beest zich niet echt verplaatste en dat het een rots bleek te zijn🤣

Afgelopen zaterdag zijn we hier aangekomen en direct naar het eiland Senja gegaan. Daar vandaan zijn we zondagavond weer met de Ferry vertrokken naar het volgende eiland. Voor wie onze reis naar Mexico nog vers in het geheugen heeft: de procedure vertoonde opvallend veel overeenkomsten met die in Mexico. Daar hebben we 7 uur op een bloedhete parkeerplaats op de boot moeten wachten omdat het principe “ eerst komt, eerst maalt” daar van toepassing was. Nou zo gaat dat hier dus ook. Niks geen voorverkoop of reservering . We kwamen bij het haventje in een piep klein gehuchtje aan omstreeks 13.00 uur. De boot zou pas om 19.00 uur vertrekken en er waren 5 korte rijstroken om plaats te nemen. Geen plek meer betekent dus dat je niet mee kan en tot de volgende ochtend moet wachten. We hebben het risico toch maar genomen want we hadden echt geen zin om daar6 uurtje gaan staan.uiteindelijk hebben we tot 17.30 uur net buiten het dorp op een klif gestaan en daar een broodje gegeten en spelletje gedaan. Toen we terug blijde haven kwamen waren rij 1-3 alvorens maar gelukkig was er nog plek voor ons.
Hiermee houdt trouwens de vergelijking met Mexico wel op hoor. Waar daar 6 mensen druk waren met de verkoop, de check ende dubbelcheck van ons kaartje was hier niemand die zich daarmee bezig hield. Blijkbaar worstje auto gescand en krijg je of de rekening thuis of het gaat vanzelf van je creditcard af als je bent aangemeld bij het centrale tolsysteem. Dag zijn wij maar we zijn nu wel benieuwd of de lengte van je voertuig inclusief fietsendrager wordt gescand of dagje puur gaat om de lengte volgens het kentekenbewijs. Voor ons een verschil van €90 maar dat gaan we ooit vanzelf wel zien.

Om 21.00 uur eindelijk op het eiland Andoy aangekomen. Plekje in de haven gezocht en snel ergens een pizza gehaald. De volgende dag eerst 148 Traptredes genomen naar de top van de vuurtoren en toen een walvissafari en puffintour ( papegaaiduikers) geboekt in het kader van dierenspotten en een leuke camping direct aan zee gezocht. Daar kregen we een plekje bijna op het strand en dat samen met een strakblauwe lucht en een bakkertje op fietsafstand was een top combinatie😜.

De puffintour bestond uit een boottochtje van 1,5 uur naar een vogeleiland waar we helaas niet op mochten. Het is een beschermd gebied waar de vogels broeden. Het merendeel van de puffins leeft het grootste gedeelte van het jaar op zee en daar zagen we ook hele grote groepen van die beesten. Het mooiste van de tour waren eigenlijk de zee arenden die daar rondvlogen op zoek naar een prooi. Een schitterend gezicht zoals die vogels - spanwijdte 2-2.50 meter- naar beneden doken.
De dag erna de walvistour. Eerst een rondleiding door het walvismuseum ( erg boeiend) en toen de boot op, op zoek naar potvissen. Dat is een fors soort walvis die ongeveer 20 meter wordt. Het zien van deze walvissen wordt gegarandeerd. Nu vroeg ik me natuurlijk van te voren vrij sceptisch af wat dat zien dan precies inhoudt. Want tja……een spuitende walvis op 500 meter afstand kun je ook zien noemen. Maar het bleek wel dat dit bedrijf zijn belofte zeer serieus neemt. We hadden tot 2 X toe in de verte een walvis zien spuiten maar op het moment dat we enigszins in de buurt kwamen waren die beesten alweer ondergedoken. Potvissen duiken wel 800 meter naar beneden en blijven daar dan gemiddeld wel een half uur tot 3 kwartier dus dan kan het wel weer even duren. Uiteindelijk zijn we tot 20.00 uur op volle zee gebleven. Net voordat we echt terug moesten zagen we 2 potvissen die vrij dichtbij de boot kwamen. We konden ze goed met het blote oog zien en hebben ze zien zwemmen,spuiten en zien onderduiken waarbij de bekende staart omhoog kwam. We waren inmiddels zo ver op zee dat het daarna nog ruim 2 uur duurde voor we weer terug waren. We hadden verwacht rond 19.00-20.00 terug in de haven te zijn maar dat was dus pas om 22.00. In de haven met de camper blijven staan en donderdag naar het volgende eilandje gegaan.
Nu missen jullie nog de husky’s en wij ook😩. Het was wel een grote wens van me om zo’n huskyfarm te bezoeken maar de beste plek daarvoor is toch wel in het noorden want richting het zuiden wordt het te warm voor de husky’s. Boven in Zweden hebben we het geprobeerd maar daar waren meeste farms al volgeboekt. Op Andoy was het me gelukt om een afspraak te maken voor een rondleiding en een knuffelsessie maar helaas werd dit een dag ervoor afgezegd ivm een incident op de farm. We zoeken dus nog even verder.

Op dit moment staan we ergens bij een heel klein haventje te wachten op een pont. We zijn vanmiddag spontaan de doorgaande weg afgegaan en hebben ergens een binnendoor weggetje genomen. Halverwege zagen we bordjes richting een pont en die gaan we gewoon nemen. We zien wel hoe het loopt. Daar hebben we nou een camper voor oftewel:
Als je geen plan en route hebt kun je ook nooit verdwalen.

Tot de volgende keer!

Geschreven door Anjaenarno.reisdagboek