Het begint eigenlijk op mijn verjaardag, testen voor toegang tot de boot. Dat is de eerste stap naar waar onze vakantie begint. Netjes een afspraak gemaakt en optijd op lokatie. We hebben de test van PCR naar antigen test om laten zetten want dat bleek afgelopen week ook voldoende te zijn scheelt toch weer een paar cm korter je neus in. Het resultaat is er netjes binnen het uur en gelukkig beide negatief. Helaas kunnen we het nog niet invullen in de arrive can app maar we kijken morgen wel.
Jaaa vanochtend is het zover. De reis waar we al twee jaar opwachten wordt een feit. Nog even de laatste spulletjes, uhhhh waar is mijn medicijnen paspoort. Gelukkiger 1 telefoontje kregen we het van onze apotheek op de mail. Bij Plonie nog even een koel element scoren en de app met het negatieve resultaat aanvullen. Hm toch gaat er iets niet goed. We krijgen terug dat het niet geaccepteerd wordt. Eerst maar afscheid nemen van onze lieve viervoeter die thuis blijft met ma en nan, drie weken vertroeteld worden. en onderweg even bellen, mevrouw de pcr toets mag drie dagen vooraf maar een antigen toets maar twee. Maar we laten ons niet kennen en zoeken in mogelijkheden, we testen nogmaals op Schiphol en dan komt het goed. De lang verwachte rijen en drukte blijven gelukkig uit en na de test wandelen we met gemak overal doorheen. Lekker bij Starbucks een bakje koffie waar we gelijk de test resultaten in kunnen voeren want die zijn er al. Oeps weer niet goed gekeurd. De stress schiet er gelijk in maar… niet denken maar doen. Hup bellen en onze namen er nu wel goed in laten zetten. Ik was even vergeten dat Smolders met een S hoort te eindigen en dat ik in mijn paspoort Borst heet. Sukkel. Maar aller aardigst wisten ze dit op te lossen en hadden voordat de koffie op was eindelijk de ArriveCAN app op orde. Zo we kunnen de boot op. We wandelen en neuzen nog wat ik de winkels en ik besluit om die leuke tas van bijna 2500 euro te laten staan. Vliegtuig vertrekt een paar minuten later maar alles verloopt ook daar prima. Achter mij zit een zuurpruim die niet wilt dat ik mijn stoel naar achter doe. Te lange benen die dan geen ruimte hebben. Oké oké. Ze is denk ik 1.50 en die lange meneer naast haar heeft nergens last van. Pffff maar mijn dag laat ik niet bepalen door zo’n kleinigheid natuurlijk. Hans krijgt er gewoon een paar benen bij op schoot en iedereen blij 🙃 terwijl ik dit schrijf moeten we nog ander half uur. Het is nu half twaalf Nederlandse tijd en in Vancouver is het half drie in de middag. (10 uur vroeger) Ik denk dat we er vroeg op liggen vanavond of voor thuis ochtend.

Geschreven door Smollies.op.reis