Zo goed als klokje rond geslapen dus helemaal klaar voor een vier uur durende stads tour. Een aardige, graag pratende mannelijke gids komt ons bij het hotel ophalen. Vanaf het moment dat hij zich voorstelde (zijn naam waren we allebei al snel vergeten) is hij gaan praten en daar niet meer gestopt tot hij na vier uur afscheid van ons nam. Heerlijk om naar te luisteren, we kunnen dit ook iedereen aanraden als je naar Moskou gaat. Van Stalin, waar niets meer van terug te vinden is tot de bijzondere symbolen van het communisme (hamer en sikkel en de vijf puntige ster) Die je in ieder metro station honderden keren tegen komt. Bijzondere verhalen over een prinses die vele mannen levend liet begraven omdat ze haar man hadden vermoord. Iedere periode in de historie van Rusland is ter sprake gekomen. Uiteraard branden we nog een kaarsje voor iedereen die ons lief is in de kerk die een replica blijkt te zijn nadat Stalin deze en zo nog 200 kerken af had laten breken. We eindigen op het rode plein. Zoals we nu weten betekend het rode plein niet het rood van het communisme maar rood betekend mooi, of te wel het mooie plein, en mooi is het! Na afscheid te hebben genomen zijn we het plein over gewandeld waar zoal het graf van Lenin is. Geheel niet onbelangrijk om te onthouden is dat er ongekend veel warenhuizen zijn. De een nog groter dan de andere. De eerste die we bezoeken kunnen we vanwege de enorm dure winkels hooguit een ijsje kopen maar daar staat dan een rij voor van meters lang. Dit schijnt dan ook een bekende attractie te zijn. Een heerlijke stad om rond te dwalen, te genieten van al het moois en hoeveelheid mensen om ons heen. Na de nodige kilometers in de benen gaan we terug voor een power nap en een opfrissing om daarna terug te gaan en te zien of het s’ avonds net zo mooi is, het is nog mooier! Alles in de lichtjes maakt het een sfeervolle romantische stad. Een leuk restaurantje vinden valt nog niet mee maar is uiteindelijk gelukt. Moe maar voldaan lopen we terug naar ons hotel. Daar aangekomen kunnen we niet naar binnen. Er is een alarm afgegaan en we worden allen geëvacueerd. Hier zitten we dan nu in een of andere hoor zaal te wachten tot we groen licht krijgen om naar bed te kunnen. Alle tijd dus om de blog te schrijven. Hans loopt ongeduldig heen en weer en bemachtigd een kussen voor als het nog de hele nacht gaat duren. Kinderbedjes en opklap bedden worden al neer gezet dus mijn vrees is groot. Ach hebben we dat ook eens mee gemaakt, wordt vervolgd....

Geschreven door Smollies.op.reis