Na een enerverende nacht, hoewel Jaimie daar weinig last van heeft gehad, gaan om zeven uur de kaarsjes en kachel weer aan. Langzaam komt er uit ieder bed wat geluid en beweging. Richard zijn bed is al lang weer afgekoeld die is al volop in de weer om de kachel te stoken. Na het ontbijt (we beginnen met heerlijke havermout 😜) gaan we kijken hoeveel lagen we vandaag eens aan gaan doen. Jaimie en ik besluiten om onze pyjama's ook maar aan te houden. We kunnen weer op weg. Stiekem hopen we toch een beetje dat het minimaal de helft korter is dan gisteren. Het gaat goed, heel goed zelfs. Hoewel we Hugo en Danielle weer een keer uit de sneeuw moeten bevrijden rijden onze mannen zelfverzekerd stevig door. We stoppen zo nu en dan en hans weet mij over te halen om ook een stukje te rijden. SUPER, dit vind ik echt leuk. Na weer een prima lunch, ik ga nog van soep houden, in het zonnetje gaan we weer op pad. Eigenlijk zijn we er een beetje klaar mee, door en door koud. Zelfs zo erg dat Danielle dr tenen bij terug komst donker paars worden. -22 is niet echt behaaglijk. Als we tot 100 tellen zijn we er, denkt Jaimie, gelukkig kwam dat aardig in de richting. Opgelucht en zo trots op deze overwinning op ons zelf nemen we er een lekker drankje op. We weten niet hoe snel we onder de warme douche moeten komen terwijl de mannen op zoek gaan naar de supermarkt om cola voor de Bacardi te kopen. Na het eten (zalm met pasta en spinazie) doen we dan ook nog een potje 21 ( Jaimie wint tot wat ongenoegen van twee mannelijke tegen spelers) met een drankje om daarna heerlijk in ons warme bedje te kruipen. Wat kunnen we met trots terug kijken op deze enorme ervaring.

Geschreven door Smollies.op.reis