Oeps alsnog de persconferentie vergeten te kijken maar gelukkig staats internet er vol mee.
De volgende ochtend vertrekken we richting Volterra. We maken al snel een extra lus om daar terecht te komen bij een openlucht theater, teatro del silenzio. Het is het theater dat Andrea Bocceli heeft opgerichten in zijn geboorte plaats. Ieder jaar speelt hij daar een paar dagen. Wat een enorme rust straalt er van die plek, het is net of je over heel Toscane heen kan kijken als je daar staat. Ook al hou je niet van opera ( ik dus) ik weet zeker dat je er dan van gaat houden. Oké en verder, weer de heuvel weer op. Het wordt een pittig laatste weg en die duurt best wel even. Volterra ligt volgens mijn gevoel op hoogte van de Mount Everest. Maar, we komen er weer. We hebben weer een prima kamer en het hotel heeft een zwembad, relaxen dus voordat we de stad onveilig gaan maken. We gaan oprijd op stap want hier is best wel wat te zien. Een openlucht theater vanuit de Romeinse tijd, wat wijn winkels en nog een paar botega’s. Tja die kan je niet voorbij blijven lopen natuurlijk. Dit is zoals het zou moeten zijn. Wat verschillende wijnen en slokje krijgen om vervolgens van de lekkerste een glas te nemen. De fles met prijs wordt er achter gezet maar no pressure. We nemen er een lekker plankje met worst eh kaas bij en nog maar een wijntje. Als we naar buiten rollen, met fles in een tas, is het tijd om iets te eten. Eigenlijk maakt het ons niet meer zoveel uit wat en dat is maar goed ook. DRUK in die stad, je kon er werkelijk over de hoofden lopen. Nergens meer een plekje en dus komen we bij een pizzeria met TL verlichting. Prima, we zijn blij als we ons bedje opzoeken maar natuurlijk niet voordat Hans een lekker ijsje op heeft.
De laatste dag op weg naar ons eerste hotel. Met dubbel gevoel stappen we op de fiets. Trots dat we het toch maar hebben gedaan maar ook wel weer jammer dat het erop zit. We trekken onze regenjassen aan want er wordt regen en onweer verwacht. Reten spannend vind ik dat maar gelukkig kunnen ze ook hier geen weer voorspellen. We komen droog aan. Ik trek me lekker terug met een boek in de tuin en Hans ligt even op bed. Hij is niet zo lekker maar vanwege de privacy wet kan ik hier niet over uitweiden. ;-)
Dit was het dan, een mooie indruk van Toscane met bijna 300 km in de benen waarvan we iedere dag wel meer dan 400 meter omhoog gingen. Op naar een weekje uitrusten in een meer dan prima appartement op een vakantie parkje. Daar aangekomen, gelukkig was Hans weer fit duiken we in het zwembad en luieren wat bij het huisje. We wandelen nog 800 meter stijl omhoog naar het dorp, ik durf te beloven dat het eenmalig was. Natuurlijk doe ik ook een wasje en eten we lekker zelf gemaakte soep. Zo een goed begin!

Geschreven door Smollies.op.reis