Wat een lieve dame die ons op het terras verwent met lekkere nootjes en chips. We vinden de menu kaart wat moeilijk dus we besluiten toch iets verder te kijken. We komen best wat tafeltjes op straat tegen maar besluiten toch voor een mooie binnentuin te gaan. Zo zie je maar weer dat niet alles is wat het lijkt. De lokatie is prachtig maar de bediening is niet veel. We betalen voor een hamburger, wat mij al een bijzonder gerecht lijkt op deze lokatie ook nog eens 20 euro. Ach het is een romantisch plekje. Het wordt een warme nacht, geen airco en buiten zeker nog 28 graden. We krijgen een lekker ontbijten en we zijn weer weg, opweg naar een agriturismo. Het diner is daar inclusief en ik vraag mij zelf af, gezien de lokatie, of we heel blij worden van het menu. We krijgen weer mooie afdalingen en helse klim partijen maar ze krijgen ons er niet onder. Wel mijn telefoon, helaas, maar ook die overleefd de valpartij. De weg was zo slecht dat het hele apparaat waar mijn telefoon in zit op het stuur er vanaf valt. Ik ga er met mijn achterwiel nog overheen dus ik durfde niet eens te kijken. Maar hij heeft het overleefd en er zit nog geen krasje op. De houder kunnen we wel weggooien. Weer moeten we klimmen om bij onze lokatie te komen en dit keer door het grind. Na twee keer bijna uitglijden loop ik het laatste stukje. We komen bij een huis en moeten echt zoeken naar iemand die erbij hoort. Twee Belgische jongedames wijzen ons de weg. Daar staan ze dan, Tarzan en Jane. Wat verwilderde mensen die ons naar ons eigen kleine huisje brengen met een eigen terras, wat iedere adem beneemt wat betreft het uitzicht. Alles is eenvoudig maar keurig. Ze wijst ons een plekje bij het zwembad zodat we ook daar volgens de Corona regels vrij gebruik van kunnen maken. Ze legt uit dat we op ons eigen terras het diner krijgen en vraagt hoe laat we willen eten. Zo lief allemaal. We brengen de middag heerlijk aan het zwembad door en omdat ze alleen streek producten mogen verkopen hebben ze geen cola dus, je raad het al, we nemen een flesje wijn. Om acht uur komt ze de tafel dekken en mogen we genieten van de meest eerlijke producten, zelf gemaakt. Wat bijzonder was, waren wel de gefrituurde sali blaadjes. Daarnaast gegrilde courgette die vol met kruiden en olie smaakvol was klaargemaakt. Als hoofdgerecht zelfgemaakt ravioli gevuld met spinazie en kaas. Een heerlijk toetje en voldaan rollen we ons bed weer in. Het ontbijt is bij hun op het terras, eenvoudig maar prima. We waren al vroeg gewekt door de haan en zo loop ik nog langs wat dieren voordat we vertrekken. We zijn nog maar net onderweg als we vlak voor ons door hoge grasvelden een klein hertje zien. Het schrikt van ons en springt zo door het hele veld om zover mogelijk bij ons vandaan uit het zicht te verdwijnen. Waanzinnig om te zien. Het fietsen valt mij wat zwaar vandaag. Het is behoorlijk wat klim werk en zeker op het laatst. We lunchen zoals iedere dag onderweg met wat fruit maar ik ben blij als we de laatste berg etappe inzetten. We komen in een grote hotelkamer waar we even relaxen om daarna de “stad” te verkennen. Vanavond de persconferentie van Rutte over de toenemende besmettingen in Nederland. Hij zou hier eens moeten komen kijken. Petje af hoe hier iedereen er consequent mee omgaat. Zelfs de kindertjes op het schoolplein dragen een mondkapje en ze lijken er niet minder lol om te hebben Straks een hapje eten en dan weer lekker ons mandje in. Nog twee fiets dagen te gaan.

Geschreven door Smollies.op.reis