Alles verloopt op rolletjes, de trein is zo gevonden en zowaar 15 minuten vertraging. Ik moet zeggen tot nu toe hebben we nog geen enkele vertraging gehad, zelfs de tijden op de aangegeven route dat hij bij een perron stopt kloppen precies. Misschien iets voor de NS om over na te denken. We settelen ons weer in onze coupe die deze rit uit alleen twee onder bedden bestaat. Nou ja, bedden.... een houtenplank met deken en kussen. 10 minuten op een plek zitten en de bloedtoevoer naar de billen en benen zijn afgeklemd. Ik ben benieuwd hoe dit met slapen zal gaan. Door de slechte nacht vallen mijn ogen al snel dicht en lijkt slapen op een houten plank geen probleem te zijn. We lezen, snoepen en kletsen wat en zo is het tijd om wat te eten. Bert en Ellie gaan met ons mee en zo belanden we in ons trein restaurant. Een groot, enorm wijf (echt geen andere woorden voor) komt ons te gemoed en begint een heel verhaal. We nemen maar ergens plaats en vragen een kaart? NEE ZO WERKT DAT HIER NIET is het vermoeden wat ze tegen ons zegt en we worden meegenomen naar de keuken... daar liggen grote kippenpoten ( zo een grote kip heb ik nog nooit gezien) stukken varken en nog wat ander vlees gebeuren waar we uit kunnen kiezen. Het ziet er overweldigend uit en Bert en Hans wilde er een foto van maken. Oh Oh Oh we hadden bijna een hart infarct op ins geweten, ze ging te keer! Ze wilde de telefoons hebben en deed niets anders dan schreeuwen. Uiteindelijk kalmeerde ze wat en kreeg pijn op dr borst. Was onze schuld begrepen we wel. Maar goed ze ging een mooie schaal met van alles en nog wat er op voor ons maken en toen het op tafel kwam mochten we een foto maken. Weer prima gegeten en om acht uur werden we er uitgezet omdat we de grens benaderde. Dit is ook echt een hele hapening als eerste de douane van Rusland die met honden de trein een paar keer doorlopen Daarna de paspoort controle waarbij de afgifte als aanname van je paspoort je moet gaan staan, net de kerk waar je gaat staan als de dominee binnen komt en weggaat. De meneer lijdt aan ligte dementie lijkt het want iedere keer begint hij opnieuw in dat paspoort. Gelukkig is er maar anderhalve wagon gevuld anders zouden ze nog uren langer bezig zijn. Het staat er ook wel om bekend dat met een volle trein het hele gebeuren 6 tot 11 uur kan duren 😳. Daarna kijken ze nog in alle koffers en zoeken ze de cabines door. Enorm indrukwekkend moet ik zeggen en stiekem ook echt wel een beetje spannend. Na alles goed gecontroleerd te hebben gaan we na een uurtje of twee weer verder.
Een uur later stoppen we weer, Mongolië. Dit gaat iets rapper maar nog altijd met veel autoritair gedrag. Het heeft wel wat maar we zijn toch blij als we na ander half uur ons paspoort terug krijgen en weer verder kunnen. We doen onze ogen nog maar even dicht, om zeven uur komen we aan in Ulaanbaatar.

Geschreven door Smollies.op.reis