In de wetenschap dat Keros goed verzorgd achterblijft vertrekken we met een gerust hart uit Nidri en laten we het prachtige eiland Lefkas achter ons; we zwaaien nog even naar de teruggekeerde flamingo’s bij Santa Maura.

We parkeren de camper bij het strandje van de stad Préveza en gaan nog een keer buurten bij Louis en Mirjam, die nog heel genoeglijk met hun Trintella Thresoor aan de kade liggen. Toen Daniëlle en Leah bij ons aan boord waren leenden we een parasol; die moet uiteraard weer retour. We gaan als afscheid nog een keer eten bij taverna Mythos. Felix en Thea van de Catalina 36 Euros en Peter van de catamaran Windraker zijn ook van de partij. Het wordt een gezellig afscheidsetentje.

Na nog een boodschap in het stadje vertrekken we de volgende ochtend naar het noorden. We rijden door het Pindosgebergte en bekijken daar het schilderachtige wintersportplaatsje Metsovo. Er is daar aardig wat toerisme gaande: fietsers, die de bergpas bedwingen, motorrijders en erg veel avontuurlijk ogende 4x4 voertuigen, uitgerust met daktenten, bullbars, lieren en
extra jerrycans. Dat de “expeditie” eind van de middag eindigt op de parkeerplaats van een duur hotel roept bij ons wel enige scepsis op over het avontuurlijke gehalte van deze off road helden.

Wij parkeren de camper op een onverhard en ongebruikt zijweggetje van de pas met een geweldig uitzicht op Metsovo en beleven een adembenemende zonsondergang en daarna een waanzinnige sterrenhemel. De nacht is doodstil en behoorlijk koud!

Via het mooi gelegen Kastoria, aan het gelijknamige meer rijden we naar de Prespameren, gelegen op het drielandenpunt van Griekenland, Albanië en Noord Macedonië. De parkeerplaats van het dorpje Psarades wordt ook door de loslopende koeien gebruikt om in hun weiland te komen. Het meer is bekend om de vele pelikanen, die hier een deel van het jaar verblijven.
De schipper van een toeristenbootje vertelt ons dat de pelikanen inmiddels vertrokken zijn naar het meer van Kerkini, waar wij tijdens onze rondreis in het voorjaar waren. We zien daarom maar af van een boottochtje op het meer. We maken een prachtige wandeling langs de oever en kopen wat plaatselijke producten als paprika’s en oregano in de kleine winkeltjes van het dorp. Eind van de middag slingeren we de bbq aan. Het wordt hier al vroeg donker en als de zon weg is wordt het direct veel frisser. ‘s Morgens worden we wakker van een schuddende camper; aardbeving? Maar nee het is een koe met jeuk, die zich tegen de camper aanschurkt, gelukkig niet met haar hoorns. Vort beest!

Na twee nachten aan het prachtige meer vertrekken we over eindeloos slingerende bergweggetjes via Florina richting de grens met Noord Macedonië. Het ziet er hier weer heel anders uit dan in Griekenland. Onderweg wordt veel groente en fruit verkocht in stalletjes; heel schilderachtig voor ons, maar voor de verkopers een noodzakelijke bron van inkomsten. We zien ook veel kleinschalige land- en tuinbouw met tractoren van het type dat buurman Willem thuis koestert. Die tractor is ongeveer zo oud als ik, maar in deze landen worden ze in een Servische licentie van Ferguson nog steeds nieuw gebouwd. Tja, als iets goed bevalt en betaalbaar is….
We vinden een slaapplekje op de camping van hotel Bellevue bij de hoofdstad Skopje, waar het personeel het sanitair voor ons schoonmaakt en de boiler aanzet. We zijn de enige gasten op de camping.

We rijden door naar Servië, waar we op de snelweg maar eens mijlen gaan maken. In de buurt van Belgrado vinden we een kleine camping, annex wijnmakerij; een aantrekkelijke combinatie.
Er staat alleen een Nederlandse camper en wat later komt er ook nog een Nederlandse Land Cruiser aan. We raken in de kantine aan de praat en blijken met avontuurlijke lieden van doen te hebben; Hein en Anja hebben met hun integraalcamper net een rondreis door Iran en omstreken in groepsverband achter de rug. Ze waren nog maar net op tijd het land uit toen daar de “hoofddoekprotesten” uitbraken. Johan, die met zijn hond in de Land Cruiser met opzetunit reist is op weg naar India en Nepal, maar ziet zijn plannen langzaamaan gedwarsboomd door de situatie in Iran en Rusland. Hein en Anja kunnen hem uit de eerste hand van adviezen voor onderweg voorzien.

Voor ons vertrek de volgende ochtend duiken we met de vriendelijke en trotse campingbaas nog even de wijnkelder in voor een rondleiding; heel leuk en leerzaam en uiteraard nemen we een paar flesjes mee. Proeven hebben we de vorige avond al gedaan.

We werken nu ongeveer een Balkanland per etmaal af en bereiken over de snelweg eind van de middag een keurige camping aan een meer in de buurt van Zagreb, Kroatië. Tot onze verbazing staan hier heel veel campers uit allerlei landen. Kroatië is duidelijk een populairder vakantieland dan Servië.

In het mooie Slovenië rijden we weer over secundaire slingerwegen door het lieflijke landschap. Het land oogt als een soort Oostenrijk, maar dan iets minder “aangeharkt”.
Op het dashboard van de camper zie ik opeens een mij onbekend geel controlelampje oplichten. Een blik in het instructieboekje leert ons dat het de slijtage-indicator van de remblokken betreft. En we wilden nét over een paar dagen de Großglockner Hochalpenstrasse in Oostenrijk gaan bedwingen…
We vinden een gratis camperplekje met voorzieningen in het dorpje Vitanje naast een soort ruimtevaartmuseum in de vorm van een vliegende schotel.

Wanneer we de volgende dag weer op weg zijn stuiten we zomaar op een Fiat Professional dealer. Toch maar eens vragen of ze remblokken hebben en tijd om deze te “steken”. De monteur is de enige die Duits spreekt en overlegt even met de directie.
Drie kwartier later zijn we weer op pad met nieuwe remblokken op de voorwielen. Een van de oude blokken was helemaal tot op de sensor versleten. Alweer een engel op ons pad! Wat zijn we toch een stel boffers.

Eenmaal over de grens in het Oostenrijkse Karinthië zoeken wij onze wintersportcamping Knaller in Techendorf aan de Weissensee weer op; één van de weinige campings in de regio die nog open zijn. We waren hier eerder met De Sauertjes en Richard en Sanne om te schaatsen en te skiën. Wat een mooie plek toch!

Met de nieuwe remblokken besluiten we toch om de Großglockner in onze route op te nemen. De route voert over een pasweg tot ruim 2500 meter hoog met stijgingen en dalingen tot 12 %. Stijgen gaat niet zo hard, maar zonder problemen. In de afdaling kan de motor op steile stukken de overbeladen camper in geen enkele versnelling voldoende afremmen en moeten we veelvuldig bijremmen. We stoppen in de afdaling een paar keer om de remschijven wat te laten afkoelen. Nou, die nieuwe blokken zijn nu wel ingeremd! Op de Franz-Josefshöhe, halverwege de pas zien we dat de gelijknamige gletscher alweer kleiner is dan drie jaar geleden; er is toch écht wel iets gaande met die opwarming van de aarde…

Eenmaal in Duitsland overnachten we op de camperplaats bij Bauernhof Steiner, die een deel van zijn land geschikt heeft gemaakt om campers en caravans te accommoderen, met alle voorzieningen; heel praktisch, dicht bij de Autobahn. (Misschien een idee voor de geplaagde Nederlandse boeren?) Het is er behoorlijk druk en in de ochtend verkopen ze superverse Brötchen, heerlijk!

We maken nog een stop bij “der Freistaat” in Sulzemoos boven München. Dit is een megagrote camperdealer met een goed gesorteerde winkel. Onderweg kwamen we er achter dat we de verloopstekker van “Euro” naar geaarde “Schuco” op de boot hebben laten liggen. Dan heb je op een camping zonder Eurostopcontact geen stroom. Dus dan maar een nieuwe aangeschaft.

Via onze Duitse vrienden in Lahnstein en een stop in Maastricht, waar we zowel Jan-Joost en Marijke als Paul en Ina ontmoeten, rijden we noordwaarts. De komende weken gaan we eerst maar eens een tournee langs onze families en vrienden in Nederland maken.

Dit is voorlopig onze laatste update. We bedanken alle volgers van onze blog voor de hartverwarmende reacties op onze “avonturen”.

Geschreven door Paulenmarijkeoppad